Məzmuna keç

İslam feminizmi

Vikipediya, azad ensiklopediya
İslam feminizminin simvolu

İslam feminizmi — İslamda qadının rolundan bəhs edən feminizm formasıdır. O, ictimai və şəxsi həyatda cinsindən asılı olmayaraq bütün müsəlmanların tam bərabərliyini hədəfləyir. Hərəkatın tərəfdarları dində bərabərlik təliminin dərin köklərini vurğulamağa və daha bərabər və ədalətli cəmiyyət yaratmağa çalışırlar.[1]

Hərəkatın müdafiəçiləri dində bərabərlik təlimlərini vurğulamağa çalışır və Quran və Hədisləri yenidən şərh etməklə İslamın patriarxal təfsirlərini yenidən baxmağa təşviq edirlər. İslam feminizminin nümayəndələri arasında görkəmli mütəfəkkirlər Bəqum Rokəyə, Əminə Vadud, Leyla Əhməd, Fatma Mernissi, Əzizə əl-Hibri, Riffət Hassan, Əsma Lamrabet və Əsma Barlas var.

Bəzi müsəlman ölkələrində qadınlar dövlət başçısı və baş nazir olmuşlar: Pakistanda Bənazir Bhutto, Seneqalda Mame Madior Boye, Türkiyədə Tansu Çillər, Kosovoda Kaçuşa Yaşari və İndoneziyada Meqavati Sukarnoputri.[1]

Tarixi

[redaktə | vikimətni redaktə et]

Orta əsrlər

[redaktə | vikimətni redaktə et]
Müasir İslam feminist hərəkatının banisi Tahirə Qürrətüleyn

VII əsrin əvvəllərində İslam cəmiyyətində qadın hüquqları sahəsində islahatlar aparıldı ki, bu da evlilik, boşanma və vərəsəlik kimi aspektlərə təsir etdi.[2] Digər mədəniyyətlərdə, o cümlədən Qərb ölkələrində qadınlar belə hüquqi statusa malik deyildilər.[3] Oksford Universiteti İslam lüğəti yazılır ki, ərəb cəmiyyətində islamın yüksəlişi ilə qadınların statusunda yaxşılaşma, o cümlədən qız körpə uşaqlarının öldürülməsinin qadağan edilməsi və qadınların tam şəxsiyyət kimi tanınması müşahidə olunur.[2] İslam şəriətinə görə, nikah artıq dövlət deyil, qadının razılığının zəruri olduğu müqavilə sayılır.[4] Qadınlar vərəsəlik hüququ aldılar, baxmayaraq ki, əvvəllər yalnız kişi qohumları vərəsəlik hüququna malik idilər.[5]

Müasir müsəlman feministlər və mütərəqqi müsəlmanlar Xədicə, Aişə, Həfsə binti Ömər, Ümmü Sələmə, Fatimə və Zeynəb bint Əli kimi qadınlara İslam tarixinin ilk şəxsiyyətlərinə nümunə kimi baxırlar. Zeynəb Əlvani Aişəni güclü və ağıllı qadın adlandırır ki, o, dəfələrlə digər səhabələrin çoxarvadlılığına qarşı çıxıb. Mərakeşli feminist Asma Lamrabet də Aişənin çoxarvadlılığa qarşı çıxması ilə yanaşı, onu güclü qadın və ziyalı olduğunu müdafiə edir. Lamrabet də Ümmü Sələməni feminist bir fiqur kimi tərifləyir.

Feminist hərəkat nisbətən yeni olsa da, İslam cəmiyyətində qadın hüquqlarının yaxşılaşdırılmasını müdafiə edənlər olub. Onların arasında qadınların kişilər kimi yüksək mənəvi məqama çata biləcəyini iddia edən orta əsr mistik və filosof İbn əl-Ərəbi[6] və müsəlman qadınların savadının artırılmasına təkan verən XVIII əsr dini islahatçı xadim Sokoto xilafətinin yaradıcısı Fodio Usmanın qızı Nana Əsmau var.[7]

XIX əsr

[redaktə | vikimətni redaktə et]
Bəqum Rokəyə ilk İslam feministlərindən biri

Müasir İslam feminist hərəkatı başlanğıcını XIX əsrdən götürür. Cənubi Azərbaycanlı şairə, babilər hərəkatının iştirakçısı Tahirə Qürrətüleyn[8] O, Quranı təfsir edən ilk müasir qadındır. O, ənənəvi müsəlman ailəsində doğulub böyüyüb və sonradan "Qadın İnancı"nın görkəmli üzvü olub və bu zaman o, çoxarvadlılığı, çadra, örtük taxmağı və qadınlara qoyulan digər məhdudiyyətləri açıq şəkildə pisləyib: “Məni istədiyiniz zaman öldürə bilərsiniz, lakin qadınların azadlığını dayandıra bilməzsiniz”.[9]

Misirli hüquqşünas, filosof, siyasi və ictimai xadim, 1899-cu il Misir milli hərəkatının və Qahirə Universitetinin yaradıcılarından biri, qadın hüquqları uğrunda mübarizə aparan ərəb yazıçısı Qasim Amin tez-tez Misir feminist hərəkatının atası adlandırılır. Əmin öz əsərində çoxarvadlılıq, hicab, yəni islamda cins ayrı-seçkiliyi kimi cəmiyyətdə mövcud olan bəzi adətləri seqreqasiyanı tənqid edir. O, bunun İslamın həqiqi ruhuna zidd olduğunu bildirib. Onun əsərləri İslam və Ərəb dünyasındakı siyasi qadın hərəkatlarına böyük təsir göstərib. Onun əsərləri bu gün də aktuallığını itirmir. Ancaq daha az tanınanlar, Aminin feminist tənqidini izləyən qadınlardır. 1892-ci ildə Aminin ilk suallarında olduğu kimi Misirdə qadın mətbuatında çıxan məqalələr də oxşar narahatlıqları ifadə etməyə başladı. Avropalı feministlər misirli, türkiyəli, iranlı, suriyalı və livanlı müəlliflərin məqalələrini oxuyaraq, ümumi mətbuatda onların Yaxın Şərqlə əlaqəsini müzakirə edirdilər.[10]

XX əsr

[redaktə | vikimətni redaktə et]
Mina Keşvar Kamal, siyasi fəal, Əfqanıstanda qadın hüquqları uğrunda mübarizə aparan şəxs

Bint əş-Şati (“Çay sahilinin qızı”) təxəllüsü ilə yazan Aişə Əbdürrəhman Quranın təfsirini üzərinə götürən ikinci müasir qadın olub və özünü feminist hesab etməsə də, əsərlərində feminist mövzular əks olunub.[11] O, 1959-cu ildə, məşhur kitablarını yazmağa başladı. Onunla eyni vaxtda Nəcib Məhfuz Məhəmmədin həyatına dair alleqorik və feminist versiyası əsərlərini nəşr etdirməyə başladı. Aişə Əbdürrəhman İslamda qadınların, o cümlədən Məhəmməd peyğəmbərin həyat yoldaşları və qızlarının tərcümeyi-halını, eləcə də ədəbi tənqid yazmışdır.

XXI əsr

[redaktə | vikimətni redaktə et]

Ərəb baharı qadınlar arasında hüquq islahatları üçün fəallığı və hərəkatları əhəmiyyətli dərəcədə stimullaşdırdı.[12] Son zamanlar İslam feministləri məsciddə bərabərliyi və namazda bərabərliyi müdafiə etməyə başlayıblar.

2010-cu illərdən islam feminizmi postsovet Azərbaycanda və Mərkəzi Asiya respublikalarında, xüsusilə Qırğızıstan, Qazaxıstan və Özbəkistanda inkişaf etməyə başlayıb.

Əsas ideyalar

[redaktə | vikimətni redaktə et]

Təhsil

[redaktə | vikimətni redaktə et]

Qadınlar bir çox İslam təhsil ocaqlarının yaranmasında mühüm rol oynayıblar. Məsələn, Fatimə əl-Fihri 859-cu ildə Əl-Qarauin Universitetinin əsasını qoyub. Suriyalı tarixçi İbn Asakirin fikrincə, qadın təhsili imkanı XII əsrdə yaranıb. O yazırdı ki, qızlar və qadınlar oxuya, icazə (elmi dərəcə) qazana, alim (üləma) və müəllim ola bilərlər. Bu, xüsusilə oğul və qızlarına mümkün olan ən yaxşı təhsili vermək istəyən elm adamları və elmi ailələrə xas xüsusiyyətlər idi.[13]

Mülki və hərbi işlər

[redaktə | vikimətni redaktə et]
Manal əl-Şərif 2012-ci ildə Oslo Azadlıq Forumunda həmtəsisçisi olduğu #Women2Drive kampaniyası haqqında danışır.

Xilafətdə işçi qüvvəsi müxtəlif etnik və dini mənşəyə malik idi. Kişilər və qadınlar müxtəlif peşələrdə işləyir və müxtəlif iqtisadi fəaliyyət növlərində iştirak edirdilər.[14] Qadınlar müxtəlif kommersiya fəaliyyətlərində və müxtəlif peşələrdə çalışırdılar.[15] Məsələn, fermerlər kimi ilkin sektorlarda, inşaatçılar, rəssamlar, sayğaclar və s. kimi ikinci dərəcəli sektorlarda, üçüncü sektorda isə investorlar, həkimlər, tibb bacıları, gildiya prezidentləri, treyderlər, kreditorlar, elm adamları və s. işlərdə çalışırdılar.[16] Müsəlman qadınlar da dövrün ən böyük və ən ixtisaslaşmış və bazar yönümlü sənayesi olan toxuculuq sənayesinin[17] müəyyən sahələrində, əyiricilik, boyama, tikmə kimi peşələrdə monopoliyaya sahib idilər. Müqayisə üçün qeyd edək ki, XVIII-XIX əsrlərdə Sənaye İnqilabından əvvəl Avropada qadınların mülkiyyət hüququ və muzdlu əmək nisbətən nadir idi.[18]

Təxminən son 150 il ərzində müsəlman qadınlara qarşı törədilən sosial səhvləri düzəltməyə çalışan İslam ənənəsinin özündən bir çox elmi şərhlər inkişaf etmişdir. Məsələn, qadın sünnəti kimi əməlləri qadağan etməyə, ailə qanunlarını bərabərləşdirməyə, qadınları din xadimi və məscidlərdə inzibati vəzifələrdə dəstəkləməyə çalışan və müsəlman qadınların mülki, eləcə də dini qurumlarda hakim olmaqları üçün bərabər imkanları dəstəkləyən yeni İslam hüquqşünaslığı yaranır. Müasir feminist İslam alimləri öz işlərini Allahın və Məhəmməd peyğəmbərin verdiyi,[19] lakin cəmiyyət tərəfindən inkar edilən hüquqların bərpası kimi qəbul edirlər.

Mülkiyyət, nikah və digər hüquqlar

[redaktə | vikimətni redaktə et]
Şrinaqarda əsas məscid olan Həzrətvalın girişində yerdə oturan qadın, darvazada "Xanımlara icazə verilmir" yazısı var.

Qadın Hüquqları Billinə əsasən, qadınlar İslam hüququ (Şəriət) altında XX əsrdən əvvəl bəzi Qərb hüquq sistemlərinə nisbətən daha az qanuni məhdudiyyətlərə malikdirlər. Məsələn, şəriətin ənənəvi şərhinə görə, qadınlar evlənərkən soyadlarını saxlamaq, miras almaq və miras kimi vermək hüququna malikdirlər. Həmçinin onların öz maliyyə işlərini idarə etmək, evlənmək və boşanma üçün ərizə vermək hüquqları olub. Digər tərəfdən, Fransa qanunlarına görə evli qadınların hüquq qabiliyyətinə dair məhdudiyyətlər 1965-ci ilə qədər mövcud olmuşdur.[20] Boşanmanın nisbətən nadir olduğu XV əsr və ondan əvvəlki Qərb dünyasından fərqli olaraq, müsəlman dünyasında boşanma (talaq) o dövrdə bəzi yerlərdə, məsələn, Qərbdən daha çox yayılmışdı. Ən azı bir araşdırmaya görə, Məmlük sultanlığında və erkən Osmanlı imperiyasında boşanma nisbətləri müasir Yaxın Şərqdə bugünkündən daha yüksək idi.[21] XV əsrdə Misirdə Əl-Səxavi 500 qadının ailə tarixini qeyd etdi və aşkar etdi ki, Misir və Suriya Məmlük sultanlığında bütün qadınların ən azı üçdə biri dəfələrlə evlənib, bir çoxu isə üç və ya daha çox dəfə nigaha daxil olub.[22]

Geyim (Dress kod)

[redaktə | vikimətni redaktə et]

Müsəlman qadınları narahat edən başqa bir məsələ də geyim tərzidir. İslam həm kişilərdən, həm də qadınlardan təvazökar geyinməyi tələb edir, lakin hansı geyim növü tələb olunduğuna dair fikir ayrılığı var. Məşhur Misir feminsti Leyla Əhmədin dediyinə görə, Məhəmməd peyğəmbərin dövründə baş örtüyünə yalnız onun arvadları əməl edirdi. Bu halın müsəlman icmasına daha geniş yayılması sonrakı dövrlərdən əməl olundu.[23]

İslam feministi Əsma Barlasın dediyinə görə Quran qadınlardan yalnız təvazökar geyinməyi tələb edir, lakin onlardan örtünmələrini tələb etmir.[24]

Qərb cəmiyyətinin bəzi hissələrində hicabla bağlı mübahisələrə baxmayaraq, ictimai təzyiq və ya məcburiyyətin nəticəsi olduğu hallar istisna olmaqla, əsas İslam feminist diskursunda örtük mübahisə doğurmur. Əslində bir çox müsəlman feministlər baş örtüyünün lehinə güclü dəstək verir, baxmayaraq ki, onlar ümumiyyətlə bunun könüllü olaraq seçilməli olduğu fikrini müdafiə edirlər.[25]

İndi bir çox müsəlman kişi və qadın örtüyə İslam azadlığının simvolu kimi baxırlar.[26] Bəzi İslam alimləri İslam kitablarını hicabın məcburi olmadığı kimi şərh etsə də,[27] bir çox İslam feministləri hələ də hicabı dini möminlik aktı və ya bəzən müsəlman kimliklərini nümayiş etdirməklə Qərb mədəniyyətini simvolik olaraq rədd etmək yolu kimi müşahidə edirlər. Belə bir fikri, digərləri ilə yanaşı, ABŞ-ın müsəlman konqresmeni İlhan Ömər də “Vogue” jurnalına müsahibəsində deyib: “Mənim üçün hicab güc, azadlıq, gözəllik və müqavimət deməkdir". Fevralın 1-də (Ruhullah Xomeyninin sürgündən İrana qayıtmasının ildönümü) qeyd olunan Ümumdünya Hicab Günü hər il bir çox İslam feministləri tərəfindən qeyd olunur. Bu arada, publisist Nadiya Takolia, feminist olduqdan sonra hicabın əslində “kişi şəhvətindən qorunmaq üçün” deyil, “dünyaya mənim qadınlığımın ictimai istehlak üçün əlçatmaz olduğunu söyləmək üçün” olduğunu deyərək, əslində hicaba keçdiyini bildirdi... O, "və mən qadınları azaldan və aşağılayan sistemin bir parçası olmaq istəmirəm” - deyə bəyəan edib.[28]

Maneken başlarında hicab və niqab

Digər tərəfdən, Fadela Amara və Hedi Mhenni kimi hicaba qarşı çıxan və hətta müxtəlif səbəblərdən geyimə qanuni qadağaları dəstəkləyən İslam feministləri də var. Amara Fransanın ictimai binalarda geyimə qadağa qoymasına dəstəyini belə izah etdi: “Hicab qadınların tabe olmasının görünən simvoludur və buna görə də Fransanın dövlət məktəb sisteminin qarışıq, dünyəvi məkanlarında hicaba yer yoxdur.”[29] Bəzi feministlər “ənənə” səbəbiylə hicabları müdafiə etməyə başlayanda Amara, bunun tamamilə fransız ənənələri deyil, arxistlərdir deyə, ziddiyyətli fikirlər səsləndirib. "Əlcəzairli qadınlar Əlcəzairdə çadraya qarşı mübarizə aparanda fransız feministlər onları dəstəkləyiblər. Ancaq Fransa şəhərətrafı məktəbində bir gənc qız olanda bunu etmirlər. Dərinizin hansı rəngdə olduğuna görə azadlıq və bərabərliyi müəyyən edirlər. Bu, yeni müstəmləkəçilikdən başqa bir şey deyil.” - deyə o, bildirib. Mhenni həmçinin Tunisin çadra qadağasına dəstəyini ifadə edib: “Əgər bu gün biz çadranı qəbul etsək, sabah qadınların işləmək, səs vermək və təhsil almaq hüquqlarının qadağan olunduğunu qəbul edəcəyik və onlar yalnız nəsil vermə və ev işləri üçün alət kimi görünəcəklər”.[30]

"Ni Putes Ni Soumises"in direktoru Sihem Habçi, Fransanın ictimai yerlərdə hicab qadağasına dəstəyini ifadə edərək, qadağanın "demokratik prinsip" məsələsi olduğunu və fransız qadınlarını hicabı təmsil etdiyi "qaranlıqçı, faşist, sağçı hərəkatdan" qorumaq olduğunu ifadə edib.[31][32]

Məsih Əlinejad İranda məcburi hicab siyasətinə etiraz olaraq “Mənim gizli azadlığım” hərəkatına başlayıb. Hərəkat qadınların İranın məcburi hicab qanunlarına zidd olduqları şəkilləri yüklədiyi "Facebook" səhifəsi kimi başlayıb.[33] Mahmud Arqavan isə qeyd edib ki, İslam feministləri “Mənim gizli azadlığım”ı islamofobiyanı dəstəkləmək kimi tənqid ediblər, lakin Əlinejad bu tənqidə qarşı çıxıb.[34]

Qərbdə İslam Feminizmi Problemi

[redaktə | vikimətni redaktə et]

Bir sıra Qərb mediası Qərbi Avropa və ABŞ-dan olan bir çox İslam feminist təşkilatlarının ideoloji problemini qeyd edib. Xüsusilə, feminizm bəhanəsi ilə bir çox fəalların Qərb cəmiyyətində islamofobiya ilə mübarizə aparması, müsəlmanların öz inanclarını açıq şəkildə həyata keçirmə haqqı uğrunda mübarizə aparır. Eyni zamanda, onlar sionizmin fəal tənqidçiləridir və müsəlmanlar tərəfindən yezidilər kimi dini azlıqlardan olan qadınların zülmünə məhəl qoymurlar. “İslam feminizmi” ilə bağlı bu baxış bir çox Qərb liberal hərəkatları və liberal/feminist media tərəfindən dəstəklənir. Lakin bu fəallar de-fakto İslamda patriarxal münasibətləri dəstəkləyir, İslam diasporu daxilində qadın düşmənliyini inkar edir və ya bunu əhəmiyyətsiz hesab edir, əksinə, qadının təvazökar evdar qadını və ərinin qulluqçusu kimi feminizm ideologiyasına kökündən zidd olan puritan baxışını təbliğ edirlər. Bu, ideologiya İslam cəmiyyətinin patriarxal münasibəti ilə mübarizəyə əsaslanan İslam ölkələrində feminist təşkilatlarla ideoloji qarşıdurmanın səbəbi olur.[35][36][37][38]

Mühafizəkar islamçılar tərəfindən İslam feminizminin tənqidi

[redaktə | vikimətni redaktə et]
2012-ci ildə Dehlidə qrup təcavüzü və qətlərə qarşı etiraz

Qətər TV kanalı Əl-Cəzirə dən Raçel Favsett qeyd edir ki, müsəlman ölkələrində bir çox insanlar arasında "feminizm" sözünün özü dominant, aqressiv, ailəyə nifrət edən qadınlar anlamına gəlir. Mənfi münasibət, əsasən fərziyyə və stereotiplərə əsaslansa da, təyin olunmuş qrupa qarşı tez-tez əsassız düşmən münasibətini təşviq edir.[39]

Mühafizəkar müsəlmanlar, feminizmə və qadın hüquqları ilə bağlı hər hansı ideyaya qarşı çıxış edərək, çox vaxt son dərəcə məşhur İslam ritorikasına - 1400 ildən çox əvvəl qadınların tarixi azadlığı ideyasına müraciət edirlər ki, ona görə də İslamın gəlişi ilə qadınların cəmiyyətdə hüquqları və statusu bütpərəst ərəblər dövründəkindən xeyli artıb. Onlar hazırki feminist hərəkatların status-kvonu, İslamda qadınların rolunu pozmaq cəhdindən başqa bir şey olmadığını deyirlər. Müsəlman ölkələrində qadınların üzləşdiyi cari problemlərin dəyərini azaltmaq və susdurmaq üçün çox vaxt tarixi emansipasiya ritorikasından istifadə edilir.[39] İslam feministləri öz mövqelərini əsaslandırarkən Quran ayələrinin geniş şərhi probleminə işarə edirlər ki, İslamçılar bunu qadınlara mümkün qədər çox məhdudiyyət qoyulması və qadınlara qarşı məişət zorakılığının qanuniliyinə haqq qazandırmaq üçün şərh edirlər. İslam feministləri isə Quran ayələrini şərhlərinə əsaslanaraq, Quran kitablarının gündəlik həyatdan və vətəndaş institutlarından tutmuş siyasi həyatda iştiraka qədər gender bərabərliyini təbliğ etdiyi ideyasına sadiqdirlər.[39]

İstinadlar

[redaktə | vikimətni redaktə et]
  1. ↑ 1 2 Al-Ahram Weekly | Culture | Islamic feminism: what’s in a name? Arxiv surəti 20 mart 2015 tarixindən Wayback Machine saytında Arxivləşdirilib 2015-03-20 at the Wayback Machine
  2. ↑ 1 2 a b «Women and Islam» in Oxford Islamic Studies Online
  3. ↑ Jones, Lindsay. p.6224
  4. ↑ a b c Esposito (2005) p. 79
  5. ↑ İslamda qadın hüquqları
  6. ↑ Hakim, Souad (2002), «Ibn 'Arabî's Twofold Perception of Woman: Woman as Human Being and Cosmic Principle», Journal of the Muhyiddin Ibn 'Arabi Society 31: 1-29
  7. ↑ Beverly B. Mack and Jean Boyd. One Woman's Jihad: Nana Asma'u; Scholar and Scribe. Bloomington: Indiana University Press. 2000. ISBN 978-0253213983.
  8. ↑ "Azərbaycan qadın şairləri antologiyası", Bakı: "Avrasiya press", 2005. səh.56.
  9. ↑ Shoghi Effendi, God Passes By, (Bahá'í Publishing Trust, Wilmette, rev. ed. 1953), p. 75.
  10. ↑ see «Great Ancestors: Women Asserting Rights in Muslim Contexts», by Farida Shaheed with Aisha L.F. Shaheed (London/Lahore: WLUML/Shirkat Gah, 2005)
  11. ↑ Roded, Ruth (May 2006), «Bint al-Shati’s Wives of the Prophet: Feminist or Feminine?», British Journal of Middle Eastern Studies 33 (1): 51-66, DOI:10.1080/13530190600603915
  12. ↑ Мария Ефимова. Мирный гендерный джихад // журнал «Коммерсантъ Власть» (15). 2017-04-22. 2017-04-25 tarixində arxivləşdirilib.
  13. ↑ Lindsay, James E. (2005), Daily Life in the Medieval Islamic World, Greenwood Publishing Group, pp. 196 & 198, ISBN 0-313-32270-8
  14. ↑ Maya Shatzmiller, pp. 6-7.
  15. ↑ a b Maya Shatzmiller (1994), Labour in the Medieval Islamic World, Brill Publishers, ISBN 90-04-09896-8, pp. 400-1
  16. ↑ Badr, Gamal M.; Mayer, Ann Elizabeth (Winter 1984), «Islamic Criminal Justice», The American Journal of Comparative Law (The American Journal of Comparative Law, Vol. 32,
  17. ↑ Rapoport, Yossef (2005), Marriage, Money and Divorce in Medieval Islamic Society, Cambridge University Press, p. 2, ISBN 0-521-84715-X
  18. ↑ Rapoport, Yossef (2005), Marriage, Money and Divorce in Medieval Islamic Society, Cambridge University Press, pp. 5-6, ISBN 0-521-84715-X
  19. ↑ "British imam: Quran does not rule on segregation". english.alarabiya.net. 2 August 2014. 2014-08-08 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2015-05-03.
  20. ↑ Badr, Gamal M.; Mayer, Ann Elizabeth (Winter 1984), «Islamic Criminal Justice», The American Journal of Comparative Law (The American Journal of Comparative Law, Vol. 32,
  21. ↑ Rapoport, Yossef (2005), Marriage, Money and Divorce in Medieval Islamic Society, Cambridge University Press, p. 2, ISBN 0-521-84715-X
  22. ↑ Rapoport, Yossef (2005), Marriage, Money and Divorce in Medieval Islamic Society, Cambridge University Press, pp. 5-6, ISBN 0-521-84715-X
  23. ↑ Leila Ahmed. Women and Gender in Islam: Historical Roots of a Modern Debate. BYale University Press. 1993. səh. 55. ISBN 9780300055832.
  24. ↑ Asma Barlas. "Believing Women" in Islam: Unreading Patriarchal Interpretations of the Qur'an. University of Texas Press. 2002. səh. 55. ISBN 9781477315927.
  25. ↑ Moeveni, Azadeh. "Is the Veil Now a Symbol of Islamic Freedom?". Time. June 13, 2011. 2014-05-03 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-05-02.
  26. ↑ "5 Muslim Scholars On The Permissibility Of Not Wearing The Headscarf". HuffPost (ingilis). 2017-01-10. İstifadə tarixi: 2023-04-16.
  27. ↑ Gouveia, Alexandria. "Ilhan Omar: "To Me, the Hijab Means Power, Liberation, Beauty, and Resistance"". Vogue. March 28, 2019. İstifadə tarixi: January 21, 2023.
  28. ↑ Takolia, Nadiya. "The hijab has liberated me from society's expectations of women". The Guardian. 28 May 2012. İstifadə tarixi: 1 December 2022.
  29. ↑ George, Rose. "Ghetto warrior". The Guardian. London. July 17, 2006. 2013-08-30 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: May 5, 2010.
  30. ↑ "IslamOnline.net- News". June 1, 2010 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: August 31, 2009.
  31. ↑ Malik, Zubeida. "France's burka dilemma". BBC News. March 15, 2010. 2010-08-09 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2010-07-15.
  32. ↑ "Ni Putes Ni Soumises Organizes a Protest Against the Burqa - VINGT Paris News". 2010-05-22 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2010-07-15.
  33. ↑ "In Iran, Exposing Hair In Public Is A 'Stealthy Freedom'". New Hampshire Public Radio (ingilis). 2015-11-17. İstifadə tarixi: 2022-06-02.
  34. ↑ Arghavan, Mahmoud. The Dilemma of Postcolonial and/or Orientalist Feminism in Iranian Diasporic Advocacy of Womenʼs Rights in the Homeland (ingilis). Brill. 2018-04-27. ISBN 978-90-04-35990-1.
  35. ↑ "'Dangerous' women: Why do Muslim feminists turn a blind eye to Islamist misogyny?". ABC News (ingilis). 2017-06-03. 2018-12-07 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2018-11-28.
  36. ↑ Yasmin Alibhai-Brown. "As a Muslim woman, I see the veil as a rejection of progressive values | Yasmin Alibhai-Brown" (ingilis). the Guardian. 2015-03-20. 2020-04-07 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2018-11-28.
  37. ↑ Reza Afshari. Egalitarian Islam and misogynist Islamic tradition: A critique of the feminist reinterpretation of Islamic history and heritage // Critique: Critical Middle Eastern Studies . 3 (ingilis) (4). 1994-03. 13—33. doi:10.1080/10669929408720047. ISSN 1066-9922.
  38. ↑ "Unveiling 'Islamic Feminism': The Nomenclature Of The Absurd". Youth Ki Awaaz (ingilis). 2017-04-21. 2020-04-07 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2018-11-28.
  39. ↑ 1 2 3 Rachelle Fawcett. "The reality and future of Islamic feminism". Aljazeera (ingilis). 2021-07-21 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2021-07-21.

Ədəbiyyat

[redaktə | vikimətni redaktə et]

Xarici keçidlər

[redaktə | vikimətni redaktə et]
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=İslam_feminizmi&oldid=8059499"