İsrafil İsrafilov (hərbçi)

Vikipediya, azad ensiklopediya
Jump to navigation Jump to search
İsrafil bəy Yadigarov (nəvə) ilə səhv salmayın.
Vikipediyada bu ad-soyadlı digər şəxslər haqqında da məqalələr var; bax: İsrafil İsrafilov.
İsrafil İsrafilov
İsrafil Məhəmmədnəbi oğlu İsrafilov
İsrafil İsrafilov (hərbçi).jpg
Şəxsi məlumatlar
Digər adları İsrafil bəy Məhəmməd
İsrafil bəy İsrafilbəyli
Doğum tarixi 5 iyul 1892(1892-07-05) və ya 25 yanvar 1893(1893-01-25)
Doğum yeri
Vəfat tarixi 1946
Vəfat yeri
Vətəndaşlığı
Hərbi fəaliyyəti
Mənsubiyyəti Rusiya İmperiyası Rusiya imperiyası
Azərbaycan Azərbaycan Cümhuriyyəti
Polşa Polşa Respublikası
Üçüncü Reyx Üçüncü Reyx
Qoşun növü Piyada qoşunu
SS qoşunları
Rütbə Kapitan Rusiya imperiyası
Polkovnik Azərbaycan Cümhuriyyəti
Polkovnik Polşa Respublikası
Ştandartenfürer Üçüncü Reyx
Döyüşlər Birinci Dünya müharibəsi
Bakı döyüşü
Gəncə üsyanı
İkinci Dünya müharibəsi
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

İsrafil İsrafilov, İsrafil bəy Məhəmməd[1][2] (pol. Israfił Muhamed bey, Muchamed Israfił-Bey) və ya sadəcə İsrafil bəy (alm. Israfil-Bey‎; tam adı: İsrafil Məhəmmədnəbi oğlu İsrafilov; 5 iyul 1892 və ya 25 yanvar 1893, Aşağı Seyfəli, Yelizavetpol qəzası, Yelizavetpol quberniyası, Rusiya imperiyası – 1946, Bakı, Azərbaycan SSR, SSRİ) — Rusiya imperiyası kapıtanı[3], Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti və Polşa Respublikası polkovniki[4][2], Üçüncü Reyx ştandartenfüreri; siyasi mühacir, Berlində Azərbaycan Milli Komitəsinin rəhbəri (1944–1945).[5]

Həyatı[redaktə | mənbəni redaktə et]

İsrafil İsrafilov bəzi mənbələrə görə 5 iyul 1892-ci ildə[6], digər mənbələrə görə 25 yanvar 1893-cü ildə[5][7] Yelizavetpol qəzasının (indiki Şəmkir rayonunun) Seyfəli kəndində Məhəmmədnəbi kişinin ailsəində anadan olmuşdur.[8] Atası əslən Daşkəsən rayonunun Qabaqtəpə kəndindəndir və "Qabaqtəpəli Nəbi" adı ilə tanınmışdır.[9]

İ.İsrafilov Yelizavetpol Gimnaziyası (yuxarıda) və Tiflis Hərbi Məktəbində (aşağıda) təhsil almışdır

O, 1912-ci ildə Gəncə şəhərindəki səkkiz sinifli gimnaziyanı bitirmişdir.[8] Daha sonra hərbi təhsil almaq üçün Tiflis Hərbi məktəbinə daxil olmuşdur. 1914-cü ildə məktəbi qurtararaq podporuçik (kiçik leytinant) rütbəsini almışdır.

I Dünya müharibəsi[redaktə | mənbəni redaktə et]

Təhsilini tamamladıqdan sonra İsrafil İsrafilov Qazan Hərbi Dairəsinin qərargah rəisinin sərəncamına göndərilir və Simbirskdə (indiki Ulyanovsk) yerləşən 96-cı piyada ehtiyat batalyonunda xidmət etmək üçün təyinat alır. 1914–1915-ci illərdə həmin batalyonun 4-cü bölüyündə kiçik zabit olaraq xidmət edir. 1915–1916-ci ildə 54-cü Minsk piyada alayının tərkibində Cənub-Qərb cəbhəsində, 1916-cı ilin dekabrından Rumıniya cəbhəsində gedən döyüşlərdə iştirak edir. 1915-ci ildə ona poruçik (baş leytinant) rütbəsi verilir. 21 aprel 1915-ci ildə Bokiyma kəndinin yaxınlığındakı döyüşdə, 3 may 1915-ci ildə Tamanoviçi kəndindəki döyüşdə yaralanır. Tez bir zamanda sağalaraq cəbhəyə qayıdır. 1916-cı ildə ştabs-kapitan, 1917-ci ildə isə kapitan olur.[3]

Azərbaycanda[redaktə | mənbəni redaktə et]

1917-ci ilin Fevral inqilabından sonra İsrafil İsrafilov çar ordusu sıralarında xidmətinə son verir. General Əliağa Şıxlinskinin dəvəti ilə onun rəhbərliyi altında Müsəlman Korpusunun (daha sonra Əlahiddə Azərbaycan Korpusu) yaradılmasında iştirak edir.[10]

1918-ci ildən Azərbaycan Xalq Cümhuriyyət ordusu sıralarında xidmət etmişdir. Bakının erməni-bolşevik işğalından azad olunması uğrunda mübarizədə yaxından iştirak etmişdir.[11] Azərbaycan Hökumətinin 11 yanvar 1919 il tarixli qərar ilə ona podpolkovnik hərbi rütbəsi verilmişdir. Hərbi nazirin 14 yanvar 1919 il tarixli əmri ilə 1-ci Cavanşir piyada alayının komandiri, 19 fevral 1919 il tarixli əmri ilə isə Hərbi nazirin yanında tapşırıq zabiti vəzifəsinə təyin edilmişdi. 1919 il iyunun 25-də imzalanmış başqa bir əmrlə İsrafil İsrafilov yenicə formalaşdırılmağa başlayan 5-ci Bakı piyada alayına komandir təyin olunmuşdu.[4] Muğanda ağqvardiyaçılara və Zəngəzur və Qarabağda erməni hərbi birləşmələrinə qarşı vuruşmalarda (1920-ci ildə Əsgəran, Xankəndi kəndlərində və Şuşa şəhərində daşnaklara qarşı hərbi əməliyyatlarda[10]) iştirak etmiş, göstərdiyi şücaətə görə Hərbi nazirin 21 mart 1920 il tarixli əmri ilə ona polkovnik hərbi rütbəsi verilmişdir.[3]

Polşada[redaktə | mənbəni redaktə et]

1920-ci ildə Azərbaycan bolşevik işğalına uğrayandan sonra İsrafil İsrafilov iki ilə yaxın müddət ərzində İran, Ərəbistan, Hindistan və Misirdə səfil-sərgərdan gəzib dolaşandan sonra nəhayət İstanbula gəlib çıxa bilir. Burada 1923-cü ilin əvvəllərində Azərbaycan milli mərkəzinin rəhbəri Məhəmməd Əmin Rəsulzadə ona müraciət edib Azərbaycan ordusu haqda xatirələrimi yazmağımı istəyir.[11] Yazdığı xatirələri daha sonra

1924-cü ildə, böyük məhrumiyyətlərdən sonra Polşaya gedir. Burada Polşa ordusunda müqavilə əsasında xidmətə başlayır. 1926-1928-ci illərdə Varşava Ali Hərbi Məktəbində təhsil alır. Əvvəlcə 36-cı piyada alayında xidmət edir, 1939-cu ilin yazında isə artıq Qrodno şəhərində yerləşən 29-cu piyada diviziyasında qərargah zabiti olur. İkinci Dünya müharibəsi ərəfəsində podpolkovnik rütbəsində Polşa silahlı qüvvələri 11-ci süvari alaynda xidmət keçməsi haqda məlumat mövcuddur.[11]

İsrafil bəy İsrafilbəyli (sağdan 3-cü) Marşal Pilsudskinin məzarına əklil qoyan Qafqaz nümayəndələri arasında, Krakov, 1936.

XX əsrin 30-cu illərində Polşada əsasən rus dilində nəşr edilən "Şimali Qafqaziya" və "Qafqaziya dağlıları" jurnallarında Azərbaycanın görkəmli siyasi mühacirlərinin çap olunan məqalələri, o cümlədən Məmməd Əmin Rəsulzadə, Miryaqub Mehdiyev, Mirzə Bala Məhəmmədzadə, Əli Azərtəkin, İsrafil İsrafilov (İsrafilbəyov), Cahangir bəy Kazımbəyov, Nağı Bayramlı və gizli imza ilə yazan digər müəlliflərin əsərləri yer almışdır.[12]

Bolşevik rejiminə nifrət keçmiş rus ordusunun və milli orduların bir sıra zabitlərini Hitler Almaniyası ilə əməkdaşlıq yoluna çəkmişdi. Polkovnik İsrafil bəy də belələrinin sırasında idi. Bu məqsədlə də 1943-cü ilin yayından 1944-cü ilə qədər Berlində Şərq nazirliyi yanında fəaliyyət göstərən Azərbaycan komitəsinə rəhbərlik etmişdi. Eyni zamanda türk mənşəli hərbi əsirlərdən ibarət 162-ci Türküstan piyada diviziyasının 314-cü piyada alayına komandiri olmuşdu. 1944-cü ilin dekabrından etibarən ştandartenfürer rütbəsində III Reyxin Qafqaz hərbi birləşməsinin "Azərbaycan" döyüş qrupunun komandiri idi.[6] 17 mart 1945-ci ildə Berlindəki Azərbaycan Milli Komitəsinin hərbi məsələlər üzrə müşaviri təyin edilmişdi.[5]

İsrafil bəy 1920-ci ildə Azərbaycan ruslar tərəfindən istila edildikdən sonra Türkiyəyə sığınmış, buradan Polşa ordusuna və Hərb Akademiyasına gedərək məzun olmuş, sonra orada vəzifə almışdır. 1943-cü ilin yayından 1944-cü ilə qədər kimi çalışıb. 1943-cü ilin sentyabrından alman ordusunun tərkibindəki 162-ci Türk piyada diviziyası Berlində Azərbaycan Milli Komitəsinin rəhbərinın 314-cü alayına komandirlik edib. 1944-cü ilin yanvar ayının 12-dən SS-in Qafqaz birləşməsində "Azərbaycan" döyüş qrupuna rəhbərliyə başlayıb.[6] 1945-ci ilin martından etibarən Azərbaycan Milli Komitəsində hərbi məsələlər üzrə müşavir təyin olunub.

Müharibədən sonra ABŞ ordusu tərəfindən SSRİ-yə təhvil verilib və 1945-ci il iyul ayının 11-də Bakı Hərbi Dairəsinin Tribunalı tərəfindən barəsində ölüm hökmü çıxarılıb, 1946-cı ildə edam olunub.[5]

İsrafil bəy İkinci Dünya müharibəsisinin sonunu Amerikan işğal zonasında qarşılayıb. Lakin neytral zonada olması onu sovet xüsusi xidmət orqanlarının çəngindən qurtarmağa imkan verməyib. Amerikalılar azərbaycanlı zabiti SSRİ-yə qaytarıblar.[11] İsrafil bəyi Azərbaycana gətirib Bakı Hərbi Dairəsinin tribunalında mühakimə ediblər. O, nə SSRİ-ni, nə də keçmiş Sovet Azərbaycanınını özünə vətən saymadığından, ittiham olunduğu "vətənə xəyanət"[13] maddəsi ilə sona qədər razılaşmayıb. Amma buna baxmayaraq haqqında ölüm hökmü çıxarılmış — tələsik hökm eyni tələskənliklə də yerinə yetirilmişdi. İsrafil bəy 1945-il iyulun 11-də Bakıda güllələnib.[11]

Ailəsi[redaktə | mənbəni redaktə et]

Atası Məhəmmədnəbi kişi üç dəfə evli olmuşdur. 1-ci nikahda Mina xanımdan İsrafil və 2 qızı, 2-ci nikahda Zəhrabəyim xanımdan Hidayət, Fərhad, Şəmşəd, Müseyib, Bəhram, Hökümət, Şölə, 3-cü nikahda Zümrüd xanımdan Mikayıl, Yunis, Firudin, Yaqut və Səhnə adlı övladları olmuşdur.[14] İsrafil İsrafilovun kiçik qardaşı Hidayət onunla birgə Polşaya mühacirət etmiş, Şərq Gəncləri Yığıncağının (pol. Orientalistyczne Koło Młodych) üzvü olmuşdur. Hidayət İsrafilin oğlu Çingiz İsrafil 1986–1989-cu illərdə Türkiyənin Baş naziri Turqut Özalın İqtisadi məsələlər üzrə müşaviri[15] və 1990–1992-ci illərdə Azərbaycan prezidenti Ayaz Mütəllibovun İqtisadi və Xarici Əlaqələr üzrə müşaviri olmuşdur.

Mənbə[redaktə | mənbəni redaktə et]

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. ↑ Zdzisław G. Kowalski. "Najliczniejsza mniejszość. Gruzini, Azerowie i inni przedstawiciele narodów Kaukazu w Wojsku Polskim w okresie międzywojennym". Mniejszości narodowe i wyznaniowe w siłach zbrojnych Drugiej Rzeczypospolitej 1918-1939 (zbiornik) (#format_missing_url) (polyak). Toruń. 2001: 181. ISBN 83-231-1398-X.
  2. ↑ 1 2 Shahla Kazimova. Azerbejdżański prometeizm. Działalność polityczna i publicystyczna Mehemmeda Emina Resulzadego (polyak). Warszawa: Studium Europy Wschodniej UW, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. 2021. səh. 222, 305, 306. ISBN 978-83-61325-95-6. 2023-03-07 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2023-03-10.
  3. ↑ 1 2 3 "Исрафилов Исрафил Мамедович". ria1914.info (rus). Офицеры РИА. 5 March 2023 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2 may 2018.
  4. ↑ 1 2 İsrafilov, İsrafil // Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti Ensiklopediyası. II. Bakı: "Lider". 2005. səh. 65. ISBN 9952-417-44-4.
  5. ↑ 1 2 3 4 Романько, 2004. səh. 283
  6. ↑ 1 2 3 Олег Романько. "Советские мусульмане в рядах войск СС". Военно-исторический архив (rus). Москва: Издательский дом «Грааль». Т. 112. 2009: 113. 2023-03-05 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2023-03-10.
  7. ↑ Рамиз Абуталыбов. Свои среди чужих, чужой среди своих (rus). Москва: Гриф и К. 2007. səh. 8. ISBN 978-5-8125-0901-9.
  8. ↑ 1 2 Sadıxlı, Zeynalov, 2022. səh. 82
  9. ↑ Xanlar Bayramov. Samuxlu Qaçaq Məmmədqasım. Bakı: “Ləman Nəşriyyat Poliqrafiya” MMC. 2006. səh. 32.
  10. ↑ 1 2 Sadıxlı, Zeynalov, 2022. səh. 84
  11. ↑ 1 2 3 4 5 Vilayət Quliyev. "Polkovnik İsrafil bəyin xatirələri - Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti-100". 525.az. 525-ci qəzet. 17 fevral 2018 tarixində arxivləşdirilib.
  12. ↑ "AMEA–da "Polşadakı Azərbaycan siyasi mühacirlərinin irsindən (XX əsrin 30-cu illəri)" kitabının təqdimatı olmuşdur". azertag.az. AZƏRTAC.
  13. ↑ Yaqublu, 2005. səh. 206
  14. ↑ Sadıxlı, Zeynalov, 2022. səh. 504
  15. ↑ Fikret Yücel'in Anıları ya da Elektronik Sanayiimizin Bir Kesitinin Anıları (PDF). İstanbul: TMMOB Elektirik Mühendisleri Odası. 2006. səh. 171. 2022-10-20 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2023-03-10.

Ədəbiyyat[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. Олег Романько. Приложение // Мусульманские легионы во Второй мировой войне. Москва: «Издательство АСТ». 2004. ISBN 9-785170-198160.
  2. Nəsiman Yaqublu. Azərbaycan legionerləri. Bakı: "Çıraq". 2005.
  3. Nəsiman Yaqublu. Azərbaycan-Polşa əlaqələrində M. Ə. Rəsulzadənin rolu. Bakı: «Adiloğlu» nəşriyyatı. 2007. ISBN 978-9952-25-052-7.
  4. Sahib Sadıxlı, Elmidar Zeynalov. Seyfəli və Seyfəlilər (birinci buraxılış). Bakı: 2022. “Bakı Mətbəəsi” ASC. ISBN 5-89968-233-7.

Həmçinin bax[redaktə | mənbəni redaktə et]

Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=İsrafil_İsrafilov_(hərbçi)&oldid=6941643"