Abıca arıquş
| Abıca arıquş | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| Elmi təsnifat | ||||||||
|
| ||||||||
| Cins: | Abı arıquşu | |||||||
| Cins: | Abı arıquşu | |||||||
| Cins: | Abı arıquşu | |||||||
| Cins: | Abı arıquşu | |||||||
| Cins: | Abı arıquşu | |||||||
| Beynəlxalq elmi adı | ||||||||
| ||||||||
Adi arıquşu, Mavi arıquşu, Abıca arıquşu, Abı arıquşu (lat. Cyanistes caeruleus)} — Arıquşlar fəsiləsinin Abı arıquşu cinsinə aid quş növü.
Xarakterik morfoloji əlamətləri[redaktə | mənbəni redaktə et]
Papağı, qanadları və quyruğu mavi rəngdə, beli yaşıl, alnı və yanaqları ağ, döşü və qarın hissəsi ağdır. Dişi fərdlər erkəklərdən bir qədər kiçikdir[5][6][7][8].
Kateqoriyası və statusu[redaktə | mənbəni redaktə et]
Çoxsaylıdır.
Yayılması[redaktə | mənbəni redaktə et]
Avropa və Asiyada yayılıb. Azərbaycanda isə Kür-Araz ovalığında, dağ–meşə qurşağında, ağac və kolluqlarda, bağlarda yayılıb[5][6][7][8].
Növdaxili müxtəlifliyi[redaktə | mənbəni redaktə et]
Politipik növdür. Dünyada 15, Azərbaycanda isə 2 yarımnövü (P. с. caeruleus, Linn, 1758; P.c. Satunini Zarudny, 1908) yayılıb[5][6][7][8].
Yaşayış yeri və həyat tərzi[redaktə | mənbəni redaktə et]
Dendrofil quşdur. Seyrək və xırda meşəliklərdə, kolluqlarda, bağlarda, çayboyu ərazilərdə yaşayır. Nəsilvermə dövründə cüt–cüt yaşayır. Ovetmə ərazisi 3000–7000 m²-dir[5][6][7][8].
Qida spektri[redaktə | mənbəni redaktə et]
Entomofaqdır. Bəzi hallarda bitkilərin toxumları ilə qidalanır. Yemi ağaclardan, kolluqlardan, yerdən və otların arasından əldə edir.
Təbii düşmənləri[redaktə | mənbəni redaktə et]
Azərbaycanda məlum deyil.
Cinsi statusu və çoxalma xüsusiyyətləri[redaktə | mənbəni redaktə et]
Monoqamdır. İldə 2 dəfə yuvalayır. Ağac koğuşlarında yuva qurur, I yuvada 9–12 yumurta, II yuvadakı yumurtaların sayı 6-8-ə qədər olur. Kürtyatma 12–14 gün çəkir. 16-18 gündən sonra balalar yuvanı tərk edir[5][6][7][8].
Növün fenologiyası[redaktə | mənbəni redaktə et]
Lələkdəyişmə bir qədər gec başlayır, sentyabrdan oktyabrın əvvəllərinə kimi.
Ontogenezi[redaktə | mənbəni redaktə et]
Bir yaşında cinsi yetişkənliyə çatır. Fərdi inkişafı rüşeym, bala, yuvinal və yetkin formalardan ibarətdir.
Reproduktivliyi[redaktə | mənbəni redaktə et]
İldə 2 dəfə çoxalır, I dəfə 9-12, II dəfə isə 6-8 yumurta verir[5][6][7][8].
Xromosom göstəriciləri[redaktə | mənbəni redaktə et]
Məlum deyil
Sayı və limit faktorları[redaktə | mənbəni redaktə et]
Limit faktoru kimi bu quşların yuvalama və yaşayış yerlərinin təbii fəlakətin və antropogen amillərin təsirlərinə məruz qalmasıdır.
Biosenozdakı rolu[redaktə | mənbəni redaktə et]
Çoxalma dövründə zərərli cücülərin və onların sürfələrinin tələf edilməsində xeyirlidir.
İnsan həyatında rolu[redaktə | mənbəni redaktə et]
Estetik və elmi əhəmiyyətlidir.
Qəbul olunmuş və qəbul edilməsi vacib mühafizə tədbirləri[redaktə | mənbəni redaktə et]
Avropa mühafizə statusuna və Bern konvensiyasına daxildir.
Növün qeydiyyat göstəriciləri[redaktə | mənbəni redaktə et]
Elmi fondlarda kolleksiyası saxlanır. Muzeylərdə nümayiş etdirilir.
Həmçinin bax[redaktə | mənbəni redaktə et]
Adi alasığırçın
Böyük oxcüllüt
Bozqır haçaquyruğu
Ortaboy tənbəlcüllüt
Kəkilli arıquş
Xarici keçidlər[redaktə | mənbəni redaktə et]
Blue Tit-Blaumeise-Parus caeruleus singing
İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]
- ↑ Cins:Abı arıquşu
- ↑ Integrated Taxonomic Information System (ing.). 1999.
- ↑ IOC World Bird List Version 6.3. 2016. doi:10.14344/IOC.ML.6.3
- ↑ IOC World Bird List Version 6.4. 2016. doi:10.14344/IOC.ML.6.4
- ↑ 1 2 3 4 5 6 Q.T. Mustafayev. N.A. Məhərrəmova. Ornitologiya. Çaşıoğlu, 2005, 316 s.
- ↑ 1 2 3 4 5 6 D.Q. Tuayev. Azərbaycan quşlarının kataloqu, Bakı, 2000, s. 179–180.
- ↑ 1 2 3 4 5 6 Л.А. Портенко. Птицы СССР. Ч. III. М.: 1954, ст. 104-106.
- ↑ 1 2 3 4 5 6 Г.Н. Симкин. Певчие птицы. М.: 1990, ст. 352–362.
Ədəbiyyat[redaktə | mənbəni redaktə et]
1. Q.T. Mustafayev. N.A. Məhərrəmova. Ornitologiya. Çaşıoğlu, 2005, 316 s.
2. D.Q. Tuayev. Azərbaycan quşlarının kataloqu, Bakı, 2000, s. 179–180.
3. Л.А. Портенко. Птицы СССР. Ч. III. М.: 1954, ст. 104-106.
4. Г.Н. Симкин. Певчие птицы. М.: 1990, ст. 352–362.