Ariel Şaron

Ariel Şaron
אריאל שרון
İsrailin Baş naziri 7 mart 2001 — 14 aprel 2006
Prezident	Moşe Katsav
Sələfi	Ehud Barak
Xələfi	Ehud Olmert
İsrailin Xarici İşlər naziri 13 oktyabr 1998 — 6 iyun 1999
Sələfi	Devid Levi
Xələfi	Devid Levi
İsrailin Enerji və Su Ehtiyatları naziri 8 iyul 1996 — 6 iyul 1999
Sələfi	Yitzak Levi
Xələfi	Eli Suissa
İsrailin Yenidənqurma və İnşaat naziri 11 iyun 1990 — 13 iyul 1992
Sələfi	David Levi
Xələfi	Binyamin Ben-Eliezer
İsrailin Sənaye, Ticarət və Əmək naziri 13 sentyabr 1984 — 20 fevral 1990
Sələfi	Gideon Patt
Xələfi	Moshe Nissim
İsrailin Müdafiə naziri 5 avqust 1981 — 14 fevral 1983
Sələfi	Menaxem Begin
Xələfi	Menaxem Begin
Doğum tarixi	26 fevral 1928(1928-02-26)
Doğum yeri	Kfar Malal[d], Drom HaSharon Regional Council[d], Mərkəzi dairəsi, İsrail
Vəfat tarixi	11 yanvar 2014 (85 yaşında)
Vəfat yeri	Ramat-Qan, Təl-Əviv dairəsi, İsrail
Dəfn yeri	Giv'at ha-Kalaniyot[d]
Rütbəsi	general-mayor
Döyüşlər	Ərəb-İsrail müharibəsi, Süveyş böhranı, Altı günlük müharibə və Yom Kippur müharibəsi
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Ariel Şaron (ivr. אריאל שרון‎; d. 26 fevral 1928(1928-02-26) - ö. 11 yanvar 2014(2014-01-11)) — İsrailin keçmiş baş naziri, diplomat. Müxalif Kadima Partiyasının qurucusu və ilk lideri olub.

Həyatı

4 yanvar 2006-cı il tarixində Ariel Şaron beyin qanaması keçirərək xəstəxanaya aparıldı. Ehud Olmert baş nazirliyə təyin edildi. Bu tarixdən sonra Ariel Şaron bir daha şüurunu qazana bilmədi. Səkkiz illik komandan sonra Ariel Şaron 11 yanvar 2014-cü ildə vəfat etdi. O, dövlət dəfn idi və onun təsərrüfat üzrə növbəti ikinci həyat yoldaşı Lilly dəfn edilmişdir.

Fəaliyyəti

Ariel Şaron 1982-ci ildə Livan vətəndaş müharibəsi zamanında müdafiə naziri vəzifəsində idi. Müşahidəçilər İsrailin gözləri önündə həyata keçirilən Səbra və Şətila qırğınından Ariel Şaronu günahkar bilirdilər. Ariel Şaronun 2000-ci ildə Qüdsdəki El Aska məscidinə ziyarəti və verdiyi bildiriş fələstinlilərin 2-ci İntifadasının başlanmasına səbəb oldu.

Ariel Şaron mart 2001-ci ildən aprel 2006-cı illər arasında baş nazir vəzifəsində çalışdı. Fələstin probleminə gəncliyinə görə daha mülayim bir yanaşma sərgilədi. 2004-cü ildə İsrailin fələstinlilərlə razılaşma stoluna oturmadan tək tərəfli bir şəkildə Qəzzadan geri çəkilməsinə qərar verdi. Bu qərar Ariel Şaronun başçısı olduğu Likud Partiyasında xüsusilə köhnə baş nazir Benjamin Netanyahunun liderliyindəki bir qrupun müxalifətinə gətirib çıxardı. Bunun üzərinə Ariel Şaron özüylə eyni fikirdəki bir qrup siyasətçiylə birlikdə Likuddan ayrılaraq Kadima Partiyasını qurdu.