Fridrix Avqust fon Kaulbax

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keçin Axtarışa keçin
Fridrix Avqust fon Kaulbax
Friedrich August von Kaulbach
Fotoqraf Frank Yugen - Bavariya rəssamı Fridrix Avqust fon Kaulbaxın portreti, 1907
Fotoqraf Frank Yugen - Bavariya rəssamı Fridrix Avqust fon Kaulbaxın portreti, 1907
Doğum tarixi
Doğum yeri Hannover, Almaniya
Vəfat tarixi (70 yaşında)
Vəfat yeri Münhen, Almaniya
Milliyyəti Alman
Vətəndaşlığı Almaniya Almaniya
Fəaliyyəti rəssam, universitet müəllimi[d]
Janr Tarix rəssamlığı
Üzvlüyü
  • Berlin İncəsənət Akademiyası[d]
Mükafatları Maksimilianın "Elm və incəsənət üzrə" Bavariya ordeni
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Fridrix Avqust fon Kaulbax (alm. Friedrich August von Kaulbach‎; doğum 2 iyun 1850, Hannover, Almaniya - ölüm 26 iyul 1920, Münix, Almaniya) — alman portretçisi və rəssamı, Kaulbax rəssam ailəsinin məşhur isimlərindən biri.

Həyatı[redaktə | mənbəni redaktə et]

O, 2 iyun 1850-ci ildə Hannoverdə anadan olub. Fridrix Avqust fon Kaulbax Hannoverdə saray rəssamı olan Teodor Fridrix Uilhelm Kristian Kaulbaxın (1822-1903) oğlu olub. Həmçinin Uilhelm Kaulbaxın yaxın qohumu olub. O rəssamlığı atasından öyrənib daha sonra Nürnberqdə incəsənət və peşə məktəbində Auqust fon Krelinqin yanında təlim keçib. O, rəssam Hans Holbeyni qabaqlamaq üçün səylər göstərib.[1]

Rəsm əsərlərinin əksəriyyəti tarixi və portret janrlarına aiddir.

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. Charles Callahan Perkins, Friedrich August von Kaulbach, Cyclopedia of Painters and Painting, Volume 2. New York, 1913, p. 370.

Ədəbiyyat[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Salmen, Brigitte (Hrsg.): «Ich kann wirklich ganz gut malen». Friedrich August von Kaulbach — Max Beckmann. Murnau 2002
  • Thieme-Becker, Bd. 20 (1992), S. 20-22
  • Birgit Jooss: «’Bauernsohn, der zum Fürsten der Kunst gedieh’ — Die Inszenierungsstrategien der Künstlerfürsten im Historismus». In: Plurale. Zeitschrift für Denkversionen. Heft 5 — Gewinn. Hrsg. von Mirjam Goller, Guido Heldt, Brigitte Obermayer und Jörg Silbermann. Berlin 2005, S.196 — 228