Göz

İnsan gözü

Göz -

Ortaq kanaldan istifadə

Ağ təbəqə üzərindəki hüceyrələr bir sinir kanalı sayəsində birbaşa beyinə bağlanır. Hüceyrələr siqnallarını bu kanallarla beyinə ötürürlər. Ağ təbəqədə yerləşən 140 milyon hüceyrəyə baxmayaraq görmə sinirlərinin sadəcə 1 milyon sinir kanalı var. Normal şərtlərdə bu çox böyük problemdir və bu problemin həll edilməməsi görüntünün əmələ gəlməməsinə səbəb olar. Bəs necə olur ki, hər hüceyrənin siqnalı beyinə tam şəkildə çatır və görmə prosesi baş verir?

Suala cavab verməzdən əvvəl insan icadı olan telekommunikasiya sistemlərinin dövrümüzdə çatdığı son nöqtəni nəzərdən keçirmək yerinə düşər. Qitələrarası xəbərləşmədə son dərəcə təkmilləşmiş sistemlərdən istifadə olunur və hər an minlərlə əlaqə qurulur. Buna baxmayaraq, mövcud xətlər əlaqə sayına nisbətən çox azdır. İstifadə edilən çox təkmilləşmiş sistem sayəsində bircə xəttə birdən çox danışıq yüklənilir. Bu danışıqların siqnalları sıra ilə yerlərini dəyişdirərək xəttən keçirlər. Bu yerdəyişmə o qədər sürətli olur ki, hər kəs ancaq özünə aid bir xətt olduğunu zənn edir. Bir xəttdə hər saniyə yüz dəfələrlə bir əlaqənin alınıb başqasına verilməsi, sonra yenidən geri alınması heç hiss edilmir. Xətlərdə böyük ölçüdə qənaət edən bu sistem gözdəki sistemin kopyalanmasından başqa bir şey deyil.

Göz ilə beyin arasında yerləşən sinir kanalları da eyni şəkildə hüceyrələr tərəfindən ortaq istifadə edilirlər. Beləliklə, milyonlarla hüceyrədən çıxan elektrik siqnalları hər an beyinə ötürülür.

Bu misaldan da göründüyü kimi insan orqanizmində çox təkmilləşmiş sistem var. İndi bu sistemi təkamül nəzəriyyəsinin iddialarına əsasən, baş verməsi tamamilə mümkünsüz olan fərziyyələrlə açıqlamağa çalışaq.

Gözü əmələ gətirən bütün təbəqələrin, göz büllurunun, buynuz qişanın, göz əzələlərinin, beyinin, beyinlə əlaqə quran bir milyon sinir kanalının, tor qişanı əmələ gətirən 140 milyon hüceyrənin, göz qapağının, göz yaşının, göz yaşı vəzlərinin, gözü qidalandıran qan və limfa damarlarının və içlərindəki qan və limfanın hamısının eyni anda, bir-birlərilə əlaqəli şəkildə -tamamilə mümkünsüz olmasına baxmayaraq – təsadüfən meydana gəldiklərini düşünək. Görmə yenə baş verməyəcəkdi, çünki mövcud kanallar beyinlə əlaqə qurmaq üçün kifayət etməyəcəkdi. Mövcud siqnalların sadəcə 140-da biri beyinə çatacaq, qırıq və ya əksik siqnallara görə görüntü əmələ gəlməyəcəkdi.

Bu maneə necə aşıldı? Görəsən sinir hüceyrələri və buynuz qişanı əmələ gətirən hüceyrələr əl-ələ verib plan qurdular? Yoxsa bu hüceyrələr telekommunikasiya təlimindən keçib öz-özlərinə, bir xəttdən 140 ayrı siqnalı göndərə bilən sistem əmələ gətirdilər?

Hər halda müzakirələr nəticəsində problemi həll edəcək tək yol hüceyrələr tərəfindən yekdilliklə qəbul edildi. Bundan sonra hüceyrələrin hamısı öz qurduqları bu bənzərsiz plana uyğun hərəkət etdilər. Hər kanal təqribən 140 hüceyrənin siqnallarını ötürməyə başladı. Həm siqnal mənbələrinin sıralarını dəyişdirərək, həm də saniyədə minlərlə siqnal ötürərək…

Lakin təkcə bu sistemi qurmaq kifayət deyildı. Bu sistemin sonrakı nəslə ötürülməsi lazım idi. Bu dəfə də mövcud nizamlama ilə bağlı minlərlə pillədən ibarət genetik məlumat bu sistemin məlumatlarını ötürmək üçün şifrələmə üsulu ilə əksiksiz şəkildə göz hüceyrələrindən çox uzaqda olan çoxalma hüceyrələrinə yerləşdirildi. Əgər bu olmasa, sonrakı nəsil yenə kor doğulacaq, yaşaya bilməyəcək, beləliklə, nəsil tükənəcəkdi.

Əgər çatışmayan kanallarla bağlı problem həll edilməsə, gözü əmələ gətirən digər hissələr, buynuz qişası, tor qişa, göz bülluru, göz əzələləri, hər şey boş yerə meydana gələcəkdi. Bu üstün mexanizmlər canlının ölməsi ilə bərabər yox olub gedəcəkdi.

Göründüyü kimi, bu sistemin və gözü əmələ gətirən hər təbəqə, hər hissə və orqanoid eyni anda, birdən mövcud olmalıdırlar. Göz mükəmməl şəkildə ortaya çıxmışdır, yəni Allah tərəfindən yaradılmışdır.

Mənbə

1. Maurice Burton, Böcekler, İstanbul: Remzi Kitabevi, 1979, s. 33.
2. Ali Demirsoy, Yaşamın Temel Kuralları, Ankara: Entomoloji, 1992, s. 161.