Jujan xaqanlığı: Redaktələr arasındakı fərq
Redaktənin izahı yoxdur |
haminin bunu oxumasini isteyirem |
||
Sətir 32: | Sətir 32: | ||
<references/> |
<references/> |
||
{{Monqolustan mövzularda}} |
{{Monqolustan mövzularda}}her kes bunu oxusun |
||
{| class="wikitable" |
|||
! |
|||
! |
|||
! |
|||
! |
|||
|- |
|||
| |
|||
| |
|||
| |
|||
| |
|||
|- |
|||
| |
|||
| |
|||
| |
|||
| |
|||
|- |
|||
| |
|||
| |
|||
| |
|||
| |
|||
|} |
|||
{{Tarix-qaralama}} |
{{Tarix-qaralama}} |
||
12:40, 13 oktyabr 2016 tarixindəki versiya
Jujan xaqanlığı (Tan Tan) — Şimali Çin çöllərində türk dövləti. Bəzi mənbələrdə Juan-Juan da adlanır. Hunlarla qonşu idilər. Dinləri tanrıçılıq idi.
V əsrun əvvələrində Xinqandan başlayaraq Altaya qədər olan ərazilərdə Jujanların xanı Deuday—"at çapa-çapa ox atan" ləqəbli Şelun başçılıq edirdi.[1]
Dövlət başçısı xaqan ünvanı daşıyırdı. Şimali Vey dövlətinin tarixçisi qeyd edir ki, hakim tayfa Syanbi qoluna mənsub idi. Güman var ki, avarlar Jujan birliyinə daxildir. Bir çox sənədlərdə Juan-Juan xalqının Avar və ya Asiya Avarları adı ilə qeyd edilməsi[2] və digər tərəfdən Juan-Juanrin Monqol kimi göstərilməsi Avropa Avarlarının da bu qəbildən olmasını təsdiq edir.Jujanlar IV yüzildən VI yüzilədək tarixin səhnəsində olmuşlar.[3]
Lev Qumilyov da özünün “Qədim türklər” kitabında Göytürklərin tarixləri-nin ən başlarında jujanlar üçün dəmir hasil etmək və metal əşyalar yaratmaqla məşğul olduqlarını bildirir.[4]
Jujan xaqanları
- Yuğlu-yuy
- Huylu-huy
- Şelun - (402-411)
- Yuyçzülyü Hulü - (410-411)
- Yuyçzülyü Datan - (411-430)
- Vuti(430-445)
- Tuxeçjen(445-464)
- Yuyçzülyü Yuçenq(464-485)
- Yuyçzülyü Tulun(485-492)
- Yuyçzülyü Naqay (492-493)
- Yuyçzülyü Futu(493-508)
- Yuyçzülyü Çunu(508-520)
- Anaxuan (520, 521-552)
- Yuyçzülyü Polomen (520-521)
- Yuyçzülyü Tiefa (553)
- Yuyçzülyü Denqçu (553)
- Yuyçzülyü Kanqti (553-555)
- Yuyçzülyü Anloçen (555)
İstinadlar
- ↑ Dərgah Qüdrətov “Türk Xalqlarının Tarixi”. Bakı, 2004, səh.40.
- ↑ J. Marquart, 1914, Gy. Nemeth, 1930, 0. Franke, 1936, W. Eberhard, 1947
- ↑ Саргалаулы К. Турки. Жужани. – Алматы: Санат, 1999. – 103 с.
- ↑ Гумилев Л. Древние тюрки. Москва, «АСТ», «Yazıçı”, 2002. стр.31.
her kes bunu oxusun