İncil

İncilin qədim fraqmenti

İncil (yun. εὐαγγέλιον — «xoş xəbər»; ər. إنجيل). İsa Məsihin doğulmasından, həyatından, möcüzələrindən, ölümündən, dirilməsindən və qeyb olmasından bəhs edən yazılar. Əsasən xristiyanların hesab olunduğu Müqəddəs Kitabın bir hissəsi.

İncil kanonu

İncillər Əhdi-Cədidin bir hissəsini təşkil edir. Dörd kanonik İncilin adı çəkdiyi ən erkən mənbələr Həvari qaydaları (IV əsr) və Laodikya soborunun işləridir (364-cü il). Bu yazılarda müəlliflərinin adlarına uyğun olaraq dörd İncil - Mattanın, Markın, Lukanın və Yəhyanın incilləri qeyd olunur.

Mündəricat

Kanonik İncillər

• Mattanın yazdığı Xoş xəbər
• Markın yazdığı Xoş xəbər
• Lukanın yazdığı Xoş xəbər
• Yəhyanın yazdığı Xoş xəbər

İncilin tənqidi

İncil və onun təhrifi

Bismillahir Rəhmanir Rəhim

Vatikanın, xristian dünyasının və missionerlərin bu gün -internet də daxil olmaqla- hər cür fürsəti dəyərləndirərək yeganə qurtarıcı "müjdə" deyə ona iman gətirməyə çağırdıqları "Müqəddəs Kitab - İncillərin" qəribəliklər və ziddiyyətlər məkanı olduğunu sübut etməyə çalışdıqca, özünüzü saxlaya bilməyəcək və "Bu kitab bəşəriyyətə hüzur və xoşbəxtlik gətirəcək?",- sualını özünüzə verəcəksiniz. İncillərdəki qəribəlik və ziddiyyətlərin məntiqə, tarixi həqiqətlərə və həqiqi vəhyə tamamilə əks olduğu açıq-aşkar ortadadır.

Allah kəlamıdır, yoxsa bəşərin uydurması? Əksikdir, yoxsa tamam?

"Yəhya", 21/25: "İsanın etdiyi başqa hələ çox şeylər vardır və əgər birər-birər yazılmış olsalar, sanıram ki, yazılan kitablar dünyaya belə sığmazdı".

Bu ifadələrin Allaha aid olduğunu söyləmək mümkün deyil. Çünki Yəhyanın öz sözü olduğu aydın olaraq bilinir. Təkcə bu sözdən İncilin tamamilə Yəhya tərəfindən qələmə alındığı anlaşılmırmı? Və bu sözlər İncilin (İsanın gerçəklə əlaqəsi olmayan həyatının) əksik yönlərinin olduğunun açıq sübutu deyilmi? Allah Hz.İsaya İncil adında müqəddəs bir kitab göndəribsə, (bunda heç bir şübhəmiz yoxdur) o uca kitabın əsli hardadır? Bu günki mövcud İncillərin İsa peyğəmbərdən sonra yazıldığı tarixi həqiqətlərdir. İncillər Hz.İsadan sonra miladi təqvimlə 40-100-cü illər arasında yazılıb. İncil İsanın ana dilində, yəni arami dilində olmalı deyildimi? Halbuki həmin dildə heç bir İncil mövcud deyil. Ən qədim İncil nüsxəsi yunan dilindədir. Hz.İsaya danışmadığı və başa düşmədiyi bir dildə vəhy göndərilməyəcəyinə görə, demək ki, İncilin əsli dəyişdirilib və ya insanlar tərəfindən yoxa çıxarılıb. İsadan sonra yazılan və bir-birinə uyğun gəlməyən onlarla, hətta yüzlərlə İncil nüsxəsindən, yenə aralarında ziddiyyətlər olan dörd İncilin (Matta, Mark, Luka və Yəhya) seçilməsi də bir olan İncilin mövcud olmadığını göstərən ən bariz misal deyilmi?

İlk möcüzə; Suyu şəraba çevirməkmi? Ya da İncil Tanrısı düz hesab apara bilmir

"Yəhya", 2/6-9, 11: "Yəhudilərin təmizlənmə adəti üzrə, orada hər biri iki-üç metrit (metrit yunan dilindədir, "ölçü" deməkdir. Bir metrit təqr. 40 litr) tutan altı daş küp var idi. İsa nökərlərə dedi: "Küpləri su ilə doldurun". Onlar ağızlarına qədər doldurdular. Və nökərlərə dedi: "İndi çıxarıb ziyafət rəisinə aparın". Onlar da apardılar. Ziyafət rəisi şəraba çevrilmiş suyu daddığı zaman, onun haradan olduğunu bilmirdi... Öz əlamətlərinin birincisi olan bunu İsa Qalileyanın Kana kəndində icra etdi və izzətini göstərdi. Şagirdləri də Ona iman iman etdilər". Peyğəmbərin (İncillərə görə Tanrı İsanın) vəzifəsi gözəl və faydalı olanı ortaya çıxarmaq, insanları doğru yola istiqamətləndirmək deyilmi? Elədir deyirsinizsə, onda nəyə görə Hz.İsa faydalı olan suyu sərxoş edən və zərərli olan bir şəraba çevirməsinin mənası nədir? Həm də bunu müqəddəs bir əlamət -möcüzə- olaraq göstərmək. İsa (ə.s.) bir möcüzə olaraq şərabı suya çevirsəydi daha yaxşı olmazdımı? Həmin ayələrdə keçən cümlələr Tanrı sözü olsa onda İncil tanrısının hesabının qıt olduğu başa düşülmürmü? "hər biri iki-üç metrit tutan" ifadəsi dəqiqliyi yox, təxmini bir rəqəmi göstərir. Təxmin isə həmişə düz olmaya bilər. Yəni İncilin tanrısı (!) dəqiq danışa bilmir, demək ki, bəzən yanılır. Zənn üzərində köklənən, danışan, dəqiq hökmlər ortaya qoymayan bir varlığın "tanrı" olmasından danışmağın əbəs olduğu özünü göstərmirmi?

Güvənliyə və Barışa qılınc çəkən, ayrı-seçkilik salan və cani-sadist tanrı?!

"Matta", 10/34: "Sanmayın ki, yer üzünə sülh gətirməyə gəlmişəm; Mən sülh deyil, qılınc gətirməyə gəldim..." "Luka", 12/49, 51, 53: "Mən dünyaya atəş yağdırmağa gəldim və necə istərdim ki, o, artıq alışıb yanaydı! Elə düşünürsünüz ki, Mən dünyaya sülh gətirməyə gəlmişəm? Yox, deyirəm sizə, əksinə ayrılıq gətirməyə gəlmişəm!" "Luka", 19/27: "Üzərlərində mənim şahlıq etməyimi istəməyən düşmənlərimi isə buraya gətirin və mənim gözümün qabağında öldürün!". Bu günki xristianlıq inancına görə İsa "Tanrının oğlu" və eyni zamanda allahlıq vəsfi gəzdirən bir "tanrı"dır. Bundan başqa bu günki İncillərdə İsanın əlində qılınc və atəş, Yer Kürəsindəki əmin-amanlığın və sülhün yox olması üçün çalışan biri olduğu anlaşılır. Daha sonra İsa onun şahlığını qəbul etməyən düşmənlərinin, gözlərinin qarşısında öldürülməsindən ləzzət alan cani bir sadist görüntüsü vermirmi? Bütün bunlar sevgidən, əmin-amanlıqdan, barışdan, dialoqdan dəm vuran bir dinin tanrısına yaraşarmı? Siz necə düşünüsünüz? Allah: "Həqiqətən Allah yanında din ancaq İslamdır" ("Ali-İmran", 3/19,85),- buyurur. İslamın həm kəlmə, həm də istilahdakı mənası "güvənlik", "barış" və "salamatçılıq"dır. Allahın gözəl adlarından biri olan "Səlam", "salamatçılıq", "barış" mənasına gəlir. Allahın "Mumin" adı da "əmin-amanlıq və güvən verən" deməkdir. Ayrılığın qarşısını almaq üçün Quranın bu mesajları necə də mənalıdır: "Hamılıqla Allahın ipindən möhkəm tutun, parçalanmayın" ("Ali-İmran", 103)". "Möminlər həqiqətən qardaşdırlar. Qardaşlarınızın arasını düzəldin və Allahdan qorxun ki, sizə rəhmət edilsin" ("Hucurat", 49/10). Və peyğəmbərlərin sonuncusu Hz.Muhəmmədin Taifdən qayıdanda onu daşa tutub ayaqlarını qanlara qərq edənlərə qarşı Hz.Cəbrail adlı mələyin "İstəsən Allah onları həlak edəcək" təklifinə: "Xeyr, onların həlak olmasını istəmirəm. Bəlkə onların nəslindən İslama xidmət edən bir nəsl yetişər... Allahım! Onlara hidayət nəsib et, onlar bunu bilmədən edirlər"! sözləri bəşəriyyət tarixinə əbədiyyən işıq tutan mesajı... Bundan sonra Allah Rəsulunun duası qəbul olub və həmin hadisədən bir neçə il sonra Taif xalqı toplu şəkildə İslamı qəbul etmişdilər.

Əncir ağacına lənət! Əncir mövsümü də deyil. Ağac nə vaxt qurudu?

"Matta", 21/18,19: "Səhəri gün İsa şəhərə dönəndə acdı. Yol kənarında bir əncir ağacı tapıb yanına gəldi; ancaq yarpaqdan başqa onda bir hey tapmadı. İsa ona dedi: "Artıq səndən əsla meyvə çıxmasın". Və əncir ağacı o anda qurudu". "Mark", 11/13: "... çünki əncir mövsümü deyildi". "Mark", 11/20,21: "Səhəri gün əncir ağacının yanından keçirdilər. Və əncxir ağacını kökündən qurumuş gördülər. Peter xatırladıb, On dedi: "Rəbbi! Budur lənət etdiyin əncir ağacı qurumuşdur". Xristianlara görə həm Rəbb, həm də tanrı olan İsa acından qıvranarkən, həm də əncir mövsümü olmadığını bilə-bilə, acından şüurun itirmiş bir vəziyyətdə, ağacın yiyəsindən icazəsiz əncir ağacına çıxır, nəfsinə hakim ola bilməyən tanrı İsa (!) ağaca lənət edir və lənətin şiddətindən ağac quruyur. Peter də tanrının məharətini onu yad edərək yenə tanrıya xatırladır (Bəlkə elədiyin xoşuna gəldimi demək istəyirmiş?! - E.P.). Başa tərəfdən əncir ağacının nə vaxt quruduğu da ixtilaflı, həm də ziddyyətlidir. Əncir ağacı lənət edilən kimi, yoxsa sonra quruyub? Bunun hansı düzdür bilinmir. Xristianların iddia etdiyi kimi tanrı və ya tanrının oğlu olan İsaya etdiyi bu hərəkətləri yaraşdırmaq olarmı? İsa nəfsinə əsir olub, bir cahilik edərək mövsümü gələndə cömərdə bir şəkildə meyvə verən, ancaq o anda yaşıllığı ilə bol oksigen verən bir əncir ağacına lənət etmək və onu qurutmaq yerinə tanrıya yaraşan bir şəkildə "Daha səndən əbədi olaraq meyvə çıxsın, hər mövçsüm meyvə verəsən", desəydi daha yaxşı olmazdımı? Həm ağacın yiyəsinə yaxşılıq etmiş olar, həm də ətraf mühitin keşikçilərinin narazılığını öz üzərinə götürməzdi.

İsa (ə.s.) anasına bu dərəcə kobud ola bilərmi?

"Luka", 14/26: "Kim, öz atasına, anasına, öz arvad uşaqlarına və öz qardaş, bacılarına, hətta öz həyatına nifrət etməyib Mənim yanıma gələrsə, Mənim şagirdim ola bilməz". Bir müsəlman da, bir mömin də Allah və Rəsulunu hər şeydən, hətta canından da çox sevməlidir. Ancaq bu sevgi, digər varlıqlara (hələ ana-ataya) nifrət etməyi, lənət etməyi, kobud davranmağı əsas almır. "Yəhya", 2/1-5: "Üçüncü gün Qalileyanın Kana kəndində toy var idi; İsanın anası da orada idi. İsa ilə şagirdləri də toya çağırılmışdılar. Şərab əksiləndə, İsanın anası Ona dedi: "Şərabları yoxdur". İsa ona dedi: "Qadın, məndən sənə nə? Saatım hələ gəlməyib". Anası nökərlərə dedi: "Smzə nə desə onu edin"". İsanın bir toy mərasimində sərxoşlar aləmində anasına bu şəkildə hirsələnməsi hörmətsizlik deyilmi? Anasına elə hirslənir ki, anası qorxusundan xidmətçilərə: "Nə desə onu edin. Bir dediyini iki etməyin...",- deyir. Təhrif edilməmiş yeganə ilahi kitab olan Qurani-Kərim valideynə hörmətlə bağlı nə buyurur: "Sənin Rəbbin hökm vermişdir ki, Ondan başqa heç kimə ibadət etməyəsiniz və ata-ana ilə yaxşı rəftar edəsiniz. Əgər sənin yanında ikən onlardan birini və ya hər ikisini qocalıq haqlayarsa, onlara hətta "Uf!"- belə demə, üstlərinə qışqırma və onlara xoş sözlər de! nları itaətlə mərhəmət qanadının altına alaraq de: "Rəbbim, onlar məni körpəlikdə tərbiyə edib böyütdükləri kimi Sən də onlara rəhm et!"" ("İsra", 17/23-24) Hz.Muhəmməd (ə.s.): "Ən çox itaət etmək lazım olan anandır", "Cənnət anaların ayayqları altındadır",- buyurub. Yuxarıdakı Quran ayəsində də Allaha itaətdən dərhal sonra ana-ataya itaət, yaxşılıq etməyin əsas olduğu bildirilmirmi? Burada məqalə etibarilə qısa da olsa siz dəyərli oxucularımıza çatdırmağa çalışdığımız bu məsələr bu günki İncillərin həqiqi İncil olmadığını, insanlar tərəfindən təhrif edildiyini göstərməyə kifayət edir...