İndium (III) oksid
İndium (III) oksid | |
---|---|
Ümumi | |
Sistematik adı | Indium (III) oksid |
Kimyəvi formulu | İn2O3 |
Molyar kütlə | 277,64 q/mol |
Fiziki xassələri | |
Sıxlıq | 7,179 q/sm³ |
Termik xüsusiyyətlər | |
Ərimə nöqtəsi | ≈3300 °S |
Qaynama nöqtəsi | 337; 346,7; 347; 348 °S |
Təsnifatı | |
CAS-da qeyd. nöm. | 1312-43-2, 64815-01-6 |
PubChem | 150905 |
ChemSpider | 133007 |
Indium (III) oksid (İn2O3) – ikili qeyri-üzvibirləşmədir.
Fiziki xassələri
[redaktə | mənbəni redaktə et]İndium(III)oksid amorf maddədir və ya açıq sarı kristallardır (qızdırdıqda qırmızı-qəhvəyi),kubik sinqoniyanın kristallarını əmələ gətirir, fəza qrupu a3, hüceyrə parametrləri a = 1,01194 nm, Z = 16. 6,5 GPa təzyiqdə və 300 -400 °C temperaturda altıbucaqlı qəfəsli fazaya keçir, normal şəraitdə sabitdir. Kristallar R 3c fəza qrupuna aiddir, hüceyrə parametrləri a = 0,5487 nm, c = 1,4510 nm, Z = 6, sıxlıq 7,3 q / sm³. Oksigenin yüksək təzyiqindən 1910 °C-də əriyir və normal şəraitdə 850 °C-də asanlıqla buxar halına keçir və parçalanmağa başlayır.
Alınması
[redaktə | mənbəni redaktə et]1. Qızdırıldıqda indium bənövşəyi alovla yanır:
2. İndium hidroksidinin termiki parçalanması nəticəsində:
3. İndium nitratın, indium sulfatın parçalanması nəticəsində:
4. İndium sulfidin oksidləşmə nəticəsində almaq olar:
Kimyəvi xassələri
[redaktə | mənbəni redaktə et]1. Qızdırıldıqda parçalanaraq buxarlanır:
2. Qatı turşularla reaksiyaya daxil olur:
3. Hidrogenlə metala qədər reduksiya olunur:
4. Hidrogen sulfidlə reaksiyaya daxil olur:
Tətbiqi
[redaktə | mənbəni redaktə et]İndium(III)oksid yarımkeçirici material kimi istifadə olunur. Həmçinin xüsusi şüşələrin komponenti, neytron adsorbentləri kimi tətbiq olunur.
Mənbə
[redaktə | mənbəni redaktə et]- Лидин Р.А. и др. Химические свойства неорганических веществ: Учеб. пособие для вузов. — 3-е изд., испр. — М.: Химия, 2000. — 480 с.
- Справочник химика / Редкол.: Никольский Б.П. и др.. — 2-е изд., испр. — М.—Л.: Химия, 1966. — Т. 1. — 1072 с.
- Справочник химика / Редкол.: Никольский Б.П. и др.. — 3-е изд., испр. — Л.: Химия, 1971. — Т. 2. — 1168 с.