Əmanətdarlıq

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç

İslamda əmanətdarlıq

[redaktə | mənbəni redaktə et]
 Əlidən nəql olunur ki, əmanətdarlıq imanın üstünlüyünün göstəricisidir və əmanəti istənilən halda sahibinə qaytarmaq vacibdir: "İmanın ən üstünü əmanətdarlıq, ən pis xislət isə xəyanətkarlıqdır."[1]  "Sənə etibar edib əmanət tapşıran şəxsə xəyanət etmə, hətta o sənə xəyanət etmiş olsa belə.Onun sirrini faş etmə, hətta əgər o sənin sirrini faş etmiş olsa belə."[2]

Peyğəmbər (s) əmanətə xəyanət edənin onun ümmətindən olmadığı qeyd edir: "Əmanəti əhəmiyyətsiz sayaraq bu səbəbdən onu zay edən kəs bizdən deyil." [3]

İslam peyğəmbəri (s) həmçinin etibarsız şəxsə əmanət tapşırılmamasını tövsiyə edir: "Allah etibarsız şəxsə əmanət tapşıran kəsin zamini deyil. Çünki Allah insanı etibarsız şəxsə əmanət tapşırmaqdan çəkindirib."[4]

  1. Ğurərul-Hikəm, 2905, 2906-cı hədislər
  2. Biharul-Ənvar, c.77, səh.208, hədis 1
  3. Biharul-Ənvar, c.75, səh.172, hədis 13
  4. Biharul-Ənvar, c.103, səh.179, hədis 3