Jorj Orik
| Jorj Orik | |
|---|---|
| Jorj Orik | |
 | |
| Sənətçi məlumatları | |
| Doğum adı | Jorj Orik |
| Doğum tarixi | 15 fevral 1899 |
| Doğum yeri | Fransa, Lodev |
| Vəfat tarixi | 23 iyul 1983 (84 yaşında) |
| Vəfat yeri | Paris, (fr.) |
| Dəfn yeri | Montparnasse Cemetery[d] |
| Vətəndaşlığı | (fr.)→ (fr.) |
| Peşəsi | bəstəkar |
|
|
|
| Üslub | balet, opera |
| Təhsili | Conservatoire national supérieur de musique et de danse[d] və Conservatoire de Montpellier[d] |
| Üzvlüyü | Les Six[d] və Académie des Beaux-Arts[d] |
| IMDb | ID 0005952 |
 Jorj Orik Vikianbarda |
|
Jorj Orik (fr. Georges Auric, 1899, Lodev — 1983 Paris) — fransız bəstəkarı, A. Russelin şagirdi, «Altılıqın» ən gənc iştirakçısı.
Monpelyedə, sonra isə 1913-cü ildən Parisdə oxumuşdur. Bəstəkar kimi ilk debütü 1914-cü ildə olmuşdur və o zaman onun bir neçə mahnısını Pola de Lestan (soprano) və Alfredo Kazella (fortepiano) ifa etmişlər[1]. Teatr tamaşalarına müsiqi yazmışdır, müzikllər və baletlər müəllifidir. Müharibə iilərində, eləcə də müharibədən sonrakı ilk illərdə Fransanın ən çox sevilən bəstəkarı idi. Monparnas qəbiristanlığında dəfn olunmuşdur.
Orikin müsiqisi Kokto («Orfey», «Gözəl və idbar», «İkibaşlı qartal»), Ofülsün (« Lola Momntes»), Dassenin («Kişi savaşı»), Delannua («Əbədi qayıdış», «Klevli şahzadə xanım»), Uayler («Roma tətilləri»), Kluzo («Pikassonun sirləri») filmlərində səslənir.
İstinadlar[redaktə | əsas redaktə]
- ↑ Carl B. Schmidt. Entrancing Muse: A Documented Biography of Francis Poulenc — Pendragon Press, 2001. — P. 23. (ing.)
