Mənfəətin maksimizasiyası

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keçin Axtarışa keçin

Mənfəətin maksimizasiyası (ing. profit maximization) — firmanın məhsulun həcmini və verilmiş məhdudiyyətlər altında istifadə olunan istehsal amillərinin həcmini seçməsinin rəsmiləşdirilmiş modeli[1]. İstehlakçının vəzifəsi ilə yanaşı, firmanın vəzifəsi qismən və ümumi tarazlıq modellərinin qurulmasında, eləcə də ümumi tarazlıq ideyasına əsaslanan makroiqtisadi modellər üçün əsasdır. İstehlakçının tapşırığı sizə tələb funksiyalarını, firmanın tapşırığı isə təklif funksiyalarını qurmağa imkan verir. Ümumi tarazlıq modelləri müxtəlif şokların, o cümlədən hökumət siyasətinin təsirini təhlil etməyə imkan verir.

Seçimin aparıldığı dəst texnoloji dəst adlanır ki, onun hər bir elementi məhsulun və istifadə olunan istehsal amillərinin bəzi kombinasiyasıdır. Ehtimal olunur ki, texnoloji dəst sərhədi müəyyən miqdarda resurslar üçün maksimum mümkün məhsulu təsvir edən istehsal funksiyası ilə təsvir olunur.

Çox vaxt firmanın davranışının istehsal funksiyası ilə təsvir olunduğuna və firmanın istehsal imkanları sərhədində olduğuna inanılır. Məhsul və faktor qiymətləri verilir. Sonra seçim problemi verilmiş qiymətlərdə mənfəətin artırılmasına və ya verilmiş qiymətlərdə və müəyyən (minimum məqbul) istehsal səviyyəsində xərclərin minimuma endirilir.

Firmanın probleminin həlli təklif funksiyası və istehsal amillərinə tələb funksiyasıdır.

Formalaşması[redaktə | mənbəni redaktə et]

Problemi həll edərkən güman edilir ki:

  1. Firmanın məhsulu və bütün istehsal amilləri bazarlarda ticarət olunur.
  2. Firmanın istehsal qiyməti və istehsal amilləri verilir və firma onlara təsir edə bilməz.
  3. Firma istehsal imkanları sərhədindədir (texnoloji səmərəlilik).

Mənfəətin maksimumlaşdırılması problemi[redaktə | mənbəni redaktə et]

Firmanın mənfəətini maksimuma çatdırmaq vəzifəsi firmanın mənfəət funksiyasını maksimuma çatdıran istehsal planının seçilməsinə qədər azalır. Ən ümumi formada onu aşağıdakı kimi formalaşdırmaq olar:

,
burada texnoloji çoxluqdur; — istehsal planı; — qiymət vektoru (çıxış və amillər üçün).

Əgər texnoloji komplekt istehsal funksiyası ilə təsvir edilirsə, onda tapşırıq aşağıdakı kimi yenidən işlənir:

,
burada istehsal amilləridir; — firmanın məhsulları üçün qiymətlər; — resurs qiymətləri.

Mənfəətin maksimumlaşdırılması probleminin həlli qiymətlərdən asılı olaraq istehsal amillərinə olan tələb funksiyasıdır .

Xərclərin minimuma endirilməsi problemi[redaktə | mənbəni redaktə et]

Verilmiş qiymət səviyyəsi və minimum məqbul istehsal səviyyəsi üçün xərclərin minimuma endirilməsi problemi aşağıdakı kimi tərtib edilmişdir:

Mənfəətin maksimumlaşdırılması probleminin həlli qiymətlərdən və məhsul (amillər üçün şərti tələb funksiyası) asılı olan istehsal amillərinə tələb funksiyasıdır.

Nümunə[redaktə | mənbəni redaktə et]

Makroiqtisadiyyatda firmanın missiyası çox vaxt aşağıdakı kimi formalaşdırılır:

burada kapitaldır; — iş; təmsilçi firmanın istehsal funksiyasıdır; — icarə kapitalının dəyəri; real əmək haqqı dərəcəsidir.

Birinci sıra şərtləri: , . Əməyə və kapitala tələb müvafiq amilin marjinal gəlirinin və onun bazardakı qiymətinin bərabərliyi ilə müəyyən edilir.

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. Бусыгин В. П., Желободько Е. В., Цыплаков А. Микроэкономика–третий уровень: Учебное пособие //Новосибирск: Издательство СО РАН. – 2005. - c. 219

Ədəbiyyat[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Бусыгин В.П., Е.В. Желободько, А.А. Цыплаков. Микроэкономика - третий уровень. Новосибирск. 2003.
  • Черемных Ю.Н. Микроэкономика. Продвинутый уровень. М.: ИНФРА-М. 2008.(Учебники экономического факультета МГУ и. М. В. Ломоносова)
  • Фридман А. А. Лекции по курсу микроэкономики продвинутого уровня. М.: Издательский дом ГУ ВШЭ. 2007. ISBN 978-5-7598-0335-5.