Mərkəzi Bankın müstəqilliyi

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç

Mərkəzi Bankın müstəqilliyi (ing. central bank independence) — iqtisadi ədəbiyyatda mərkəzi bankın pul siyasətinin həyata keçirilməsində birbaşa siyasi və ya hökumət təsirindən azad olma dərəcəsini təsvir edən institusional xarakteristikası[1].

İqtisadi ədəbiyyatda mərkəzi bankın müstəqilliyinin vahid tərifi yoxdur. Mərkəzi bankın pul siyasəti alətlərini müstəqil şəkildə tətbiq etmək qabiliyyəti kimi müəyyən edilir[2]. Hökumətin mərkəzi bankın pul siyasətinə təsirini məhdudlaşdıran qaydaların xarakterik xüsusiyyəti kimi[3]. Hökumətin məhdud təsir göstərə biləcəyi seçilməmiş məmurlara pul siyasəti üçün səlahiyyət və məsuliyyətin verilməsi kimi[4].

Mərkəzi bankın müstəqilliyinin formalarının təsnifatı[redaktə | mənbəni redaktə et]

Vittorio Qrilli, mərkəzi bankın siyasi müstəqilliyi ideyasının müəlliflərindən biri

İqtisadçı Vittorio Qrilli (2012–13-cü illərdə İtaliyanın İqtisadiyyat Naziri) həmmüəlliflərlə birlikdə 1991-ci ildə mərkəzi bankın siyasi müstəqilliyi (ing. political independence) və onun iqtisadi müstəqilliyi (ing. economic independence) konsepsiyalarını təklif etmişdir. Onlar öz orijinal işlərində siyasi müstəqilliyi mərkəzi bankın inflyasiya və ya iqtisadi fəallıq səviyyəsi kimi pul siyasətinin son məqsədini seçmək qabiliyyəti kimi müəyyən edirlər[5]. Bu, mərkəzi bankın rəhbərliyinin təyin olunma üsulundan, mərkəzi bankla hökumət arasındakı münasibətlərin xarakterindən, habelə mərkəzi bankın rəsmi məsuliyyətindən (mandatından) asılıdır. Onların dərk etdiyi iqtisadi müstəqillik mərkəzi bankın məqsədlərinə çatmaq üçün alətləri seçmək qabiliyyətidir. O, mərkəzi bankdan onun borclanmasına (kreditlər və ya dövlət qiymətli kağızlarının alınması yolu ilə) hökumətin təsirinin dərəcəsi və mərkəzi bank tərəfindən idarə olunan alətlərin xarakteri ilə müəyyən edilir. Hökumət mərkəzi bankdan borc götürdüyü məbləği və şərtlərini müəyyən edə bilsə, bu, pul bazasının yaradılmasına təsir edir və mərkəzi bankın iqtisadi müstəqilliyini azaldır.

Stenli Fişer mərkəzi bankın müstəqilliyinin populyarlaşmasına mühüm töhfə verdi

1994-cü ildə Mərkəzi bankın müstəqilliyi formalarının oxşar sadə təsnifatı Stenli Fişer (2005–2013-cü illərdə İsrail Bankının sədri və ABŞ Federal Ehtiyat Sisteminin sədr müavini 2014–2017) və Qay Debell (Avstraliya Ehtiyat Bankının gələcək sədr müavini) tərəfindən təklif edilmişdir. Onlar pul müstəqilliyinin iki formasını təsvir etdilər. Birincisi, dövlət qurumunun məqsəd müstəqilliyi idi ki, bu da mərkəzi bankın fiskal orqanların məqsədlərindən fərqli bir məqsədi olduğunu nəzərdə tutur. İkincisi, iqtisadi siyasət alətinin müstəqilliyidir (ing. instrument independence), bu o deməkdir ki, monetar orqanların öz məqsədlərinə çatmaq üçün müstəqil, yəni öz alətləri olmalıdır[6].

BVF-nin baş iqtisadçısı Tonny Lybeck onların tərifini pul siyasəti məqsədlərinin müstəqilliyini, əməliyyat müstəqilliyini və pul alətlərinin müstəqilliyini daxil etmək üçün genişləndirdi[7]. Pul siyasətinin məqsədlərinin müstəqilliyi mərkəzi bankın öz son məqsədini müstəqil müəyyən etməsidir. Əməliyyat müstəqilliyi (və ya pul siyasətinin hədəf dəyişənlərinin seçimində müstəqillik (ing. target autonomy)) o deməkdir ki, mərkəzi bank pul siyasətinin son məqsədinə nail olmaq üçün istifadə olunacaq aralıq və əməliyyat məqsədləri siyahısını müstəqil şəkildə seçir. Pul alətlərinin müstəqilliyi və ya instrumental müstəqillik seçim və tətbiq azadlığını nəzərdə tutur

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. ↑ Walsh C. Central bank independence (The New Palgrave Dictionary of Economics). London: Palgrave Macmillan. 2018. 1467. ISBN 978-1-349-95188-8.
  2. ↑ Bernhard W. Banking on Reform. Political Parties and Central Bank Independence in the Industrial Democracies. Michigan: University of Michigan Press. 2002. 21.
  3. ↑ Garriga A. Central Bank Independence in the World: A New Data Set. 5 (International Interactions). 2016. 849–850.
  4. ↑ de Haan J. and Eijffinger S. The Politics of Central Bank Independence (EBC Discussion Paper). 2016. 2.
  5. ↑ Vittorio Grilli, Donato Masciandaro, Guido Tabellini, Edmond Malinvaud, Marco Pagano. Political and Monetary Institutions and Public Financial Policies in the Industrial Countries. 6 (Economic Policy). 1991. 342–392.
  6. ↑ Fischer S. Modern Central Banking (The Future of Central Banking). Cambridge: Cambridge University Press. Capie F., Fischer S., Goodhart C., and Schnadt N. 1994. 262–308.
  7. ↑ Lybek T. Elements of Central Bank: Autonomy and Accountability (IMF Monetary and Exchange Affairs Department Operational Paper). 1998.
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Mərkəzi_Bankın_müstəqilliyi&oldid=7008280"