Qaz reflektoru

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keçin Axtarışa keçin

Qaz reflektoru — Reaktiv təyyarənin atılması və ya bir raketin atılması zamanı şəxsi heyət və avadanlıqları isti reaktiv qazlar reaktivindən qorumaq üçün hazırlanmış bir cihaz. Bir qayda olaraq, uçuş-enmə zolağında və ya başlatma qurğusunun arxasında quraşdırılan, istiliyədavamlı materialdan ibarət olan bir paneldir . Çox vaxt panellər axan su və ya digər soyuducu ilə soyudulur. Bəzi hallarda (məsələn, təyyarə daşıyıcılarında) qaz reflektorları da lazımdır ki, işlənmiş qazlar arxada dayanan təyyarənin mühərriklərini sıxmasınlar[1] .

Təyyarə gəmisində CVN-65 Müəssisəsində qaz reflektoru

Hidravlik aktuator vasitəsi ilə qalxan və yıxılan və süni şəkildə soyudulan monolit betondan metal və ya şüşə panellərə qədər müxtəlif mürəkkəblik dərəcəsi ilə tanınan qaz kameraları. Aerodromlarda və təmir sexlərində qaz reflektorları tez-tez səs əmici maneələrlə birləşdirilir[2].

Tarix[redaktə | mənbəni redaktə et]

Hava limanları[redaktə | mənbəni redaktə et]

İlk qaz reflektoru 1950-ci illərdə hava limanlarında peyda oldu[3][4]. 1960-cı illərdə hündürlüyü 1.8–2.4 m olan qaz reflektorları istifadə edildi; 1990-cı illərə qədər hündürlüyü iki dəfə artdı[5]. Füzelaj səviyyəsindən yuxarı (McDonnell Douglas DC-10, MD-11) mühərrikləri olan böyük təyyarələr üçün qaz soyuducularının hündürlüyü 10 m-ə çatdı[1]. Qaz reflektorları uçuş-enmə zolağının əvvəlində və tez-tez hava limanının perimetri ətrafında quraşdırılmışdır. Plitələrin yamacına görə reaktiv qazlar yuxarıya doğru sapdı[6]. Zaman keçdikcə daha yaxşı qaz dağılması üçün müstəqil olaraq müxtəlif bucaqlara qaldırılan bir neçə paneldən ibarət qaz reflektorları istifadə olunmağa başladı[7].

Təyyarə daşıyıcıları[redaktə | mənbəni redaktə et]

Təyyarə daşıyıcılarında isti defektli qazlar uçuş üçün növbədə olan təyyarəyə ziyan vurmaması üçün hər katapultun arxasında qaz deflektorları quraşdırılır. Qaz zolaqları panelləri istiliyədavamlı materiallardan hazırlanır və elektromexaniki və ya hidravlik sürücüsü var. Qeyri-aktiv vəziyyətdə panellər davamlı uçuş göyərtəsinin bir hissəsini təşkil edərək döşəməyə girilir. Təyyarəyə çıxma zamanı panellər müəyyən bir bucağa qalxır[7], bu da işçilərə təyyarənin arxasında dayanmasına və saxlanmasına imkan verir.

FA-18 təyyarəsinin catapult 2 təyyarə gəmisindən CVN-71 "Teodor Ruzvelt" dən götürülməsi

Qaz sıyırıcıları 1940-cı illərin sonu — 1950-ci illərin əvvəllərində reaktiv göyərtə təyyarələrinin meydana gəlməsi ilə təyyarə daşıyıcılarına quraşdırılmağa başlandı. Yansıtıcılarla təchiz olunmuş ilk təyyarə gəmisi CV-34 "Oriskani" tipli "Essex" idi, 1947-ci ilin oktyabrında — 1951-ci[8].ilin avqustunda modernləşdirmə zamanı reflektorlar quraşdırıldı.

Təyyarə daşıyıcılarında qaz daşıyıcıları işlənmiş qaz istiliyi 1300 °[9] C-ə çatan işləyən reaktiv mühərriklərinə yaxın məsafədə yerləşir . Panellərin səthindəki xüsusi bir göyərtə örtük tez bir zamanda uğursuz olur və dəyişdirilməsini tələb edir[6]. Bundan əlavə, panelin qızdırılan səthi təyyarələrin hərəkətinə xidmət edə bilməz . Bu problemi həll etmək üçün, 1970-ci illərin ortalarından etibarən panellərin gəminin yanğınsöndürmə sistemindən çıxan dəniz suyu ilə məcburi soyudulmasından istifadə edilmişdir[9] . Bununla birlikdə suyun məcburi soyudulması qaz qabığının dizaynını çətinləşdirir və potensial etibarsızlıq mənbəyidir. ABŞ-nin son təyyarə daşıyıcılarından birində CVN-77 George W. Buş, 2008-ci ildə uzun müddət istifadə tipli kosmik gəmilərdə istifadə olunan istiliyədavamlı yayma keramika örtüklü örtülmüş qaz bamperləri quraşdırdı[10].

Tez-tez təyyarə gəmisi daşıyıcısı qaz axınını yuxarı istiqamətə yönəldir, lakin gəminin üstündə xüsusi kanallar vasitəsilə çıxışı ilə onu aşağı göyərtə kosmosuna yönəldən məlum dizaynlar mövcuddur. Bu dizayn panellərin göyərtəsinin örtülməsi qabiliyyətini qoruyur və göyərtə üzərində uçan təyyarələr üçün təhlükə yaratmır[6] .

Həmçinin bax[redaktə | mənbəni redaktə et]

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. ↑ 1,0 1,1 Stanley, Lynn B. Split exhaust jet blast deflector fence. U.S. Patent 5.429.324, issued July 4, 1995.
  2. ↑ Morrison, Rowena. ASRS Directline, Issue Number 6, August 1993. "Ground Jet Blast Hazard." Arxivləşdirilib 2013-06-06 at the Wayback Machine Retrieved on November 13, 2009.
  3. ↑ Brown, Edward L. Blast fence for jet engines. U.S. Patent 2.726.830, issued December 13, 1955.
  4. ↑ Hayden, Harold J. Jet engine exhaust deflector. U.S. Patent 2.826.382, issued March 11, 1958.
  5. ↑ Stanley, Lynn B. Jet blast deflector fence. U.S. Patent 5.127.609, issued July 7, 1992.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Campion, Gordon Pearson. Blast deflector. U.S. Patent 6.802.477 issued October 12, 2004.
  7. ↑ 7,0 7,1 Stanley, Lynn B. Blast deflecting fence. U.S. Patent 4.471.924, issued September 18, 1984.
  8. ↑ Federation of American Scientists. CV-9 Essex Class: Overview Arxivləşdirilib 2011-03-10 at the Wayback Machine
  9. ↑ 9,0 9,1 Fischer, Eugene C. and Dale A. Sowell, John Wehrle, Peter O. Cervenka. Cooled jet blast deflectors for aircraft carrier flight decks. U.S. Patent 6.575.113, issued June 10, 2003.
  10. ↑ GlobalSecurity.org. "CVN-77 — George H. W. Bush." Arxivləşdirilib 2011-11-14 at the Wayback Machine July 10, 2006. Retrieved on November 14, 2009.
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Qaz_reflektoru&oldid=7287860"