Tərəkəmə folkloru
Naviqasiyaya keç
Axtarışa keç
 | Bu məqalədə heç bir məlumatın mənbəsi göstərilməmişdir. |
 | Bu məqaləyə hansısa kateqoriya əlavə edilməmişdir. Məqaləyə kateqoriyalar əlavə edərək töhfə verə bilərsiz. |
 | Bu məqaləni vikiləşdirmək lazımdır. |
Tərəkəmələr — Köçəri həyat sürən oğuzların bir hissəsinə tərəkəmə ("ər" türkmən sözünün cəmidir) deyiblər.
Məşğuliyyəti
[redaktə | mənbəni redaktə et]- Tərəkəmələrin əsas məşğuliyyəti əkinçilik və maldarlıq olmuşdur.
Həyat tərzi
[redaktə | mənbəni redaktə et]- Köçəri həyat tərzi yaşayırlar.
Tərəkəmə musiqisinin tarix
[redaktə | mənbəni redaktə et]- "Tərəkəmə" xalq rəqsi və musiqisi tərəkəmələrlə bağlıdır. Toylarda çox ifa edilən "Tərəkəmə" rəqsini yəqin ki, hamımız ya oynamışıq, ya da dinləmişik. Köçəri tayfaların çöl həyatının ən dolğun ifadəsi olan bu rəqs rəqqasın ifası ilə bütün tərəkəmə camaatının həyat tərzini özündə ifadə edir. Onlar da bu cür ritmik, bir yerdə qərar tutmayan, çevik olduqları qədər də saf, təmiz olan, lazım gəldikcə qoçaqlıq göstərən bir xarakterə sahibdirlər.
Tərəkəkəmənin etimologiyası
[redaktə | mənbəni redaktə et]- "Tərəkəmə" sözünün kökü "tər" sözüdür (tər-sifətdir təzəlik mənasını ifadə edir) yəni yuxanın təri, otun təri. Sonra "tər" sözünə "ə" isim düzəldən şəkilçi artırılır. Bələliklə "tərə" (yəni göy-göyərti, təzə otlaq, biçənək) sözü əmələ gəlir. Sonra isə tər sözünə "kəm" hissəciyi əlavə edildikdə tərəkəmənin otu, tərəsi, göyərtisi kəm olanda təzə yurda, oylağa köçürlər anlamı yaranır, daha sonra "tərəkəm" sözünün sonuna "ə" isim düzəldən şəkilçisi əlavə olunanduqda "tərəkəmə" sözü meydana çıxır.
Tərəkəmə folkloruna aid sözlər
[redaktə | mənbəni redaktə et]- Sinəbənd, quşqun, tafqır, dizzax, qax, şəddə, örən, xam, örüş, qalax, əriş, arxac, paz, hörük, yal, küt, dirədöymə, qığmərə, çilingağac, oğursaq, boğaz, balax, pota, tələmək, cubuq, yanlıq, əyin ağacı, fərməş, iflik, garvıt, sirkən, qarağan, kətiyyən, küdrü, təzək, kürsək, cemis, buğaya gəlmək, muroya gəlmək, ojax qırağı, yaz ağzı, ceyillik, kor əmçək, duz daşı, əvəlik, quşotu, çobanaldadan, duyçə, kələf, çəhrə, iy, quşnu, dələmə, maya, qursaq, axtarma motal, çalansı, yükaltı, koğa, çomaq, cust, əvədək, quşqaytaran, ənik, day, maydan, dayca, qulan, bağırbeyin, tərəkəmə qovurması, alışma, qəhəl, qəhət, balax, ləvərə, dağarcıx, dəstərxan, qavqarmaq, binə, urfa, doğrama, alıx, yağır, xötək, heybə, odux, ağartı, çəkməcə, dəlicə, ətənə, sulux, ağcavaz, qiryəlin, damazdıx, baş covan, subay qoyun, sağmal qoyun, sərdən, poran, təpəl, səkil, əmizlikli, təhlə, puş, gərmə, sidiklik, qana düşmək, qırxılığa düşmək, miyəntək, kəlin qoyun, sarı kürə, ağ kürə, şilə, şəpit, ediləmək, lay, çərttək, toğlamıx, elti, küt, yelin, çətənə, tiyə və yüzlərlə belə sözlərin hamısı tərəkəmə həyatından bəhs edir.
Bu sözlərin etmologiyasından, köç həyatından , digər adət və ənənələrdən danışmaq çox maraqlıdır. Tərəkəmə həyatı Azərbaycanda böyük maraq doğurur. Ola bilsin ki, bəhs etdiyim məsələlər müəyyən mübahisələrə səbəb olsun. Mübahisələrə hazıram. Hər halda bu, işin xeyrinədir. Tərəkəmə mədəniyyətinin araşdırılmasına və öyrənilməsinə böyüyük ehtiyac var.