Məsnəvi: Redaktələr arasındakı fərq
Redaktənin izahı yoxdur |
Redaktənin izahı yoxdur |
||
Sətir 4: | Sətir 4: | ||
Məsnəvi formasında yazılmış əsərlərdə misraların iki-iki qafiyələnməsi şairə öz fikirlərini sərbəst və daha geniş şəkildə ifadə etməyə imkan verir. Amma bu da var ki, bu misralar, yəni beytlər arasında güclü fikir bağlılığı olur. |
Məsnəvi formasında yazılmış əsərlərdə misraların iki-iki qafiyələnməsi şairə öz fikirlərini sərbəst və daha geniş şəkildə ifadə etməyə imkan verir. Amma bu da var ki, bu misralar, yəni beytlər arasında güclü fikir bağlılığı olur. |
||
Məsnəvi formasında yazılmış əsərlər həcminə görə müxtəlif olur. Bu, mövzunun əhatəliyindən asılı olur. |
Məsnəvi formasında yazılmış əsərlər həcminə görə müxtəlif olur. Bu, mövzunun əhatəliyindən asılı olur. |
||
Azərbaycan |
[[Azərbaycan ədəbiyyatı]]nda ilk məsnəvi əsər yaradan XII əsrin qüdrətli sənətkarı [[Xaqani Şirvani]] olmuşdur. Onun “[[Töhvətül-İraqeyn]]” poeması məsnəvi formalı şeirimizin ilk və ən gözəl nümunəsidir. [[Nizami Gəncəvi]]nin “Xəmsə”si, [[Şah İsmayıl Xətai]]nin “[[Dəhnamə]]”si, (“On məktub”), [[Məhəmməd Füzuli]]nin “Leyli və Məcnun”, [[Bəngü-Badə]]” (“Tiryək və şərab”) və s. məsnəvi formasında yazılmış əsərlərdir. |
||
[[Kateqoriya:Azərbaycan ədəbiyyatı]] |
[[Kateqoriya:Azərbaycan ədəbiyyatı]] |
17:20, 10 sentyabr 2009 tarixindəki versiya
Bütün Şərq, eləcə də klassik Azərbaycan epik şeirində ən geniş yayılmış formalarından biri də məsnəvidir. “Məsnəvi” ərəb sözüdür, mənası da ikilik deməkdir. Məsnəvi formasında yazılmış əsərlərin iki misrası bir beyt adlanır. Hər beytin misraları, müstəqil olaraq, tamamlanmış bir fikri ifadə edir. Məsnəvinin misraları bir-biri ilə eyni qafiyəli olur: aa, bb, cc, çç, və s. Məsnəvi formasında yazılmış əsərlərdə misraların iki-iki qafiyələnməsi şairə öz fikirlərini sərbəst və daha geniş şəkildə ifadə etməyə imkan verir. Amma bu da var ki, bu misralar, yəni beytlər arasında güclü fikir bağlılığı olur. Məsnəvi formasında yazılmış əsərlər həcminə görə müxtəlif olur. Bu, mövzunun əhatəliyindən asılı olur. Azərbaycan ədəbiyyatında ilk məsnəvi əsər yaradan XII əsrin qüdrətli sənətkarı Xaqani Şirvani olmuşdur. Onun “Töhvətül-İraqeyn” poeması məsnəvi formalı şeirimizin ilk və ən gözəl nümunəsidir. Nizami Gəncəvinin “Xəmsə”si, Şah İsmayıl Xətainin “Dəhnamə”si, (“On məktub”), Məhəmməd Füzulinin “Leyli və Məcnun”, Bəngü-Badə” (“Tiryək və şərab”) və s. məsnəvi formasında yazılmış əsərlərdir.