Portal:İslam/Seçilən məqalə/Arxiv
Şiə-Bu məzhəb İslamın ən böyük ikinci qoludur ki, müsəlmanların 15% bu məzhəbi seçib. "Şiə" sözünün mənası "davamçı" , "ardıcıl" deməkdir. Şiələr Qurani-Kərimin Nisa surəsinin 59-cu ayəsində Peyğəmbərin (s) ilə birgə itaət olunması vacib olan "ulul-əmr" (əmr sahibi) kimi 12 imamı qəbul edirlər. Onlar aşağıdakılardır:
- Əli ibn Əbu Talib əl-Mürtəza (İmam Əli);
- Həsən ibn Əli əl-Müctəba (İmam Həsən);
- Hüseyn ibn Əli əş-Şəhid (İmam Hüseyn);
- Əli ibn Hüseyn Zeyn əl-Abidin (İmam Səccad);
- Məhəmməd ibn Əli əl-Baqir (İmam Baqir);
- Cəfər ibn Məhəmməd əs-Sadiq (İmam Sadiq);
- Musa ibn Cəfər əl-Kazim (İmam Kazim);
- Əli ibn Musa ər-Riza (İmam Riza);
- Məhəmməd ibn Əli ət-Təqi (İmam Cavad);
- Əli ibn Məhəmməd ən-Nəqi (İmam Nəqi);
- Həsən ibn Əli əl-Əskəri əz-Zəki (İmam Həsən Əskəri);
- Məhəmməd ibn Həsən əl-Məhdi (İmam Sahib əz-Zaman)
“Həqiqətən şiə adı Əlini (ə) və Əhli-Beyti (ə) sevənlərə şamil olurdu. Daha sonra bu ad onlar üçün xüsusiləşdi (Qamusul-lüğət--Əhli Sünnə mənbəsi)". Şiə məzhəbinin əsas prinsipi Allahı yeganə tanrı kimi tanımaq, Məhəmməd peyğəmbərə (s) və onun Əhli Beytinə (ə) tabe olmaqdır. Şiəliyi sünnilikdən fərqləndirən isə İmam Əli (ə) möminlərin əmiri kimi tanımaqdır. Bir çoxları "Şiə" sözünün Peyğəmbərdən (s) sonra qondarıldığını iddia edirlər. Təbii ki, bu səhv fikirdir: Peyğəmbərin (s) xanımı Ümmu Sələmədən nəql edirlər: “Peyğəmbər (s) Əliyə (ə) buyurdu:” “Ya Əli, sən və sənin səhabələrin, sən və sənin şiələrin (davamçıların) cənnətdə olacaqlar!” (Məvəddətul Qurba-Əhli sünnə mənbəsi)