Murad Acı

Vikipediya, azad ensiklopediya
Araz Yaquboglu (müzakirə | töhfələr) tərəfindən edilmiş 05:30, 15 dekabr 2020 tarixli redaktə
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç

Şablon:Qaralama-az

Murad Acı
rus. Мура́д Эскенде́рович Аджи́ев
Doğum tarixi 9 dekabr 1944(1944-12-09)[1]
Doğum yeri
Vəfat tarixi 7 mart 2018(2018-03-07) (73 yaşında)
Vəfat yeri
Milliyyəti qumuq
Elm sahəsi türkologiya
Elmi dərəcəsi iqtisad elmləri namizədi
Təhsili
Mükafatları "Vətən Övladı" ordeni
adji.ru

Murad Acı (rus. Мура́д Эскенде́рович Аджи́ев, 1994-cü ildən Murad Acı adını istifadə etdi; 9 dekabr 1944[1], Moskva – 7 mart 2018, Moskva) — qumuq əsilli türkoloq, publisist, yazıçı, iqtisad elmləri namizədi. Dosent. Altaydan gəlmiş xalqların Böyük köçü konsepsiyasının müəllifidir.

Həyatı

Elmi Fəaliyyəti

Murad Acı 9 dekabr 1944-cü ildə Moskvada anadan olub. O, 1964-cü ildə Moskva Dövlət Universitetinin Coğrafiya Fakültəsinin Şimal Araşdırmaları Bölməsinə daxil olmuş,[2] 1969-cu ildə isə Moskva Dövlət Universitetinin Coğrafiya fakültəsini bitirib aspiranturaya qəbul olmuşdur.[3] Murad Acı SSRİ Dövlət Plan Komitəsinin Məhsuldar Resursların Öyrənilməsi Şurasına daxil olmuşdur.[4] O, 1973-cü ildə Sənaye və inşaat əsasları ixtisasını seçərək «SSRİ-nin şimal-şərqindəki sənaye inkişafı prosesinin modelləşdirilməsi və optimallaşdırılması» mövzusunda namizədlik dissertasiyasını müdafiə etmişdir.[5]

Murad Acının elmi məsləhətçisi professor V.F. Burxanov idi.[3] Məzun olduqdan sonra Acıyev SSRİ Əlvan Metalurgiya Nazirliyinin Proqnozlaşdırma şöbəsində işləmiş, həmçinin bir neçə il Sibirdə sosial tikinti proseslərini öyrənmişdir. Murad Acı həmkarları ilə birlikdə yeni bir Şimal bölgəsi yaratmaq üçün bir layihə üzərində çalışmışdır[3][6].

1975-ci ildən 15 il ərzində Ümumittifaq Yazışmalar Maliyyə-İqtisad İnstitutunda iqtisadi coğrafiya mövzusunda mühazirə oxudu[2]. O, təlim-tədris fəaliyyəti ilə yanaşı, elmi araşdırmalarını davam etdirmişdir: ölkənin şimal bölgəsinin, eləcə də Sibir və Uzaq Şərqin tədqiqatlarında iştirak etmişdir. Bu dövr üçün Sibirin tədqiqatı, Baykal-Amur dəmir yolunun tikintisi, Sibirin regional istehsal strukturları və enerjiyə qənaət edən texnologiyalar haqqında elmi işlər yazmışdır[7] [8]. 1976 - cı ildə XXIII Beynəlxalq Coğrafiya Konqresində iştirak etmişdir[9]. Elmi fəaliyyətlə məşğul olmaqla eyni zamanda ölkənin aparıcı jurnalları ilə əməkdaşlıq edirdi: bunlar «Noviy Mir» (Yeni Dünya), «Vokrug Sveta» (Dünya Әtrafında), «Nauka i Jizn» (Elm və Həyat), «Znanie – sila» (Bilik Gücdür) jurnalları idi[10][11]. Uzun illər ərzində "quruda və dənizdə" ədəbi coğrafi almanaxın redaksiya heyətinin üzvü vəzifəsində çalışmışdır[12][13].

1970-ci illərdə Adjievin əsərləri Sovet şimal araşdırmaları üzrə məşhur alim Q. A. Aqranatın diqqətini cəlb etmişdir. Adjiev bu bölgədə istehsal və insan həyatı üçün ümumi enerji xərclərinin sintetik göstəricisini istifadə etmək fikrini ilk dəfə irəli sürdü. Bu 1976-cı ildə idi. Aqranat bu fikri perspektivli hesab etdi. Aqranat bu fikrin inkişaf etdirilməməsindən təəssüfləndiyini dilə gətirdi[3][14].

Yeni ərazilərin kəşfinin tədqiqinə öz töhfəsini vermiş Adjievin işi 1970-80-ci illərin elmi məktəbinə aiddir [15]. 1982-ci ildə Milli Şura üçün hazırlanmış Sovet və Şərqi Avropa Araşdırmaları (ABŞ) haqqında bəyannamədə Adjievin nəşrləri Sibirin və Uzaq Şərqin müasir iqtisadi inkişafının biblioqrafik siyahısına daxil edilmişdir [16]. Bu gün Adjievin əsərləri doktorluq dissertasiyalarında istifadə olunur. Adjiev BAM tikintisini yalnız Trans-Baykal və Uzaq Şərq dəmir yollarında gərginliyin azaldılması mənbəyi kimi deyil, həm də Cənubi Yakutiya və Şimali Transbaykalda müntəzəm kəşfiyyat və hasilat üçün şərt kimi görən iqtisadçılar arasında qeyd edildi [17].

1982-ci ildə sənaye komplekslərinin və yeni ərazilərin inkişafı ilə əlaqəli demoqrafik dəyişikliklər mövzusunda «Sibir: XX vek» (Sibir: XX əsr) adlı bir kitab nəşr etdirdi. Sibiri bir çox insan, sənaye, elmi və mədəni məsələlərin qarşılıqlı əlaqə mərkəzi kimi təsvir etdi. Nəşr partiya səlahiyyətliləri tərəfindən tənqid olundu və bu da onun doktorluq dissertasiyasını müdafiə etməsinə mane oldu. Hazırda bu kitab ölkədəki bəzi universitetlərin kurslarına və ya əlavə ədəbiyyat siyahısına daxil edilmişdir [18]. Doktorluq dissertasiyasının müdafiəsindən imtina etməyə məcbur olan Acıyev müstəqil tədqiqatlara başlayır. 1989-cu ildə Acıyev ağır suyun təbiətdəki konsentrasiyasını proqnozlaşdırdığı “Kriyogenik ağır su konsentrasiyası fenomeni” adlı bir məqalə dərc etdi [19]. Bu fərziyyə mütəxəssislərin marağına səbəb oldu [20].

1989-cu ildə nəhayət doktorluq dissertasiyasını tərk edən Adjiev "Vokrug Sveta" jurnalının redaksiyasında işə başladı. [10] [21][22]

Etnoqrafik Fəaliyyət

«Vokrug Sveta» jurnalında işləyərək ekspedisiyalar təşkil etdi, fotoşəkil çəkdi və adı açıqlanmayan xalqların həyatından bəhs edən məqalələr yazdı[10][2]. Etnoqrafik esselərin personajları sovet hakimiyyətinin yenidən qurulması zamanı «yoxa çıxan» Evens, Yakutlar, Talışlar, Ləzgilər, Tabasaranlar, Qaraçaylar, Kumuklar və digər xalqlar idi. 1990-cı illərin əvvəllərində isti nöqtələrə baş çəkdi və Qafqazdakı hərbi əməliyyatlardan danışdı. Eyni zamanda, Adjiev növbəti addımlarını müəyyənləşdirəcək yeni bir mövzu ilə daha çox maraqlandı. Öz xalqı qumuqların tarixi ilə maraqlanırdı [10][23]. Adjiev 1991-ci ildə keçirilən «Hüquq və etnos» beynəlxalq simpoziumunda Etnoqrafiya sahəsində apardığı tədqiqatların nəticələrini təqdim edir [24][25]. Adjievin «Sovet İttifaqı Dövlət əhalisinin ümumi dövlət strukturunda etnik özünü identifikasiyası problemi (qumuqlar nümunəsi ilə)» hesabatında qumuqlar nümunəsində qədim türklərin etnogenezinin problemləri, coğrafi sərhədləri, dövlət strukturu və dövlət mədəniyyəti tədqiq edilirdi[25]. Elmi hesabatın fikirləri kitabın əsasını təşkil etmişdir[26]. Bu kitab «Mi – iz roda poloveckogo!» (Biz qıpçaq soyundanıq! Qumuqların, qaraçaylıların, kazakların, balkarların, qaqauzların, krım tatarlarının, həmçinin rusların və ukraynalıların bir hissəsinin soyağacından) narazılığa səbəb oldu və o, yuxarıdan gələn əmrlə 1992-ci ildə «Vokrug Sveta» jurnalında işini dayandırdı [3][18].

Xalqların böyük köçü və türkologiya

«Vokrug Sveta» jurnalından ayrıldıqdan sonra Adjiev ölkə tədqiqatlarını davam etdirdi [27]. Adjiev 2000 il əvvəl Altayda yaranan tayfaların miqrasiyası ilə bağlı fərziyyə irəli sürərək, vaxt kontekstində miqrasiyanın proqnozlaşdırılan mərhələlərini öyrənmiş və bu miqrasiyanın marşrutunu coğrafi xəritələrə köçürmüşdür. Adjievin sözlərinə görə, I. minillikdə miqrasiya və yeni torpaqların açılması nəticəsində Baykal gölündən Altantikaya qədər Qıpçaq ölkəsi yaradılmışdır ki, bu da Sibirin və müasir Rusiyanın böyük bir hissəsini əhatə edirdi[25][21]. Adjiev, araştırmalarının nəticələrini 1994 yılında "Qıpçaq çölünün yovşanı" məqaləsində nəşr etmişdi[28]. Adjievin fərziyyəsinə görə, bu xalqlar 2000 il bundan əvvəl və bir neçə əsr ərzində Altaydan Böyük köçə başlayan, Avrasiya qitəsinin çöl zonasını tədricən mənimsəyən və məskunlaşan insanların nəslindəndir. Müəllif rus tarixinin "qəbul edilmiş fikrin əksinə olaraq, ümumiyyətlə 9-cu əsrdə deyil, daha əvvəl" başladığına inanır[18][29]. Kitabda tengrianizmə, türklərin qədim dininə xüsusi diqqət yetirilir [30].

Onun «Polın’ Polovetskogo Polya» əsəri Murad Acı adı altında nəşr olunmuşdur. Bu əsər «Vokrug Sveta» jurnalından ayrıldıqdan sonra müəllifin adına oldu. Acıyevin dediyi kimi, «Mən külək kimi azad idim, bu adı aldım, daha doğrusu, ad soyadımızın, babamızın və ulu babamızın daşıdığı Acı soyadını qaytardım. İndi fikirləşdim ki, bu soyaddan istifadə etməyə haqqım var. Mən kitab üzərində işləməyə başladım»[31].«Polın’ Polovetskogo Polya» əsəri Adjievin tanınması üçün əsas olmuşdur. [32] 2015-ci ildə kitabın 9-cu nəşri yayımlandı [33][18]. Bakı Slavyan Universitetində «Türkologiya» tədqiqatları sahəsində «Tərcümə problemləri» elmi-tədqiqat laboratoriyası türk dilləri, ədəbiyyatı və tarixi sahəsində ən yaxşı əsər kimi «Polın’ Polovetskogo Polya» kitabı tərcümə edilmiş və nəşr etdirilmişdir. Bu əsərin tərcüməçisi tanınmış türkoloq, dilçi professor Tofiq Hacıyevdir[34][35]. Bu iş Bakı Slavyan Universitetinin təhsil fakültəsində dərslik kimi tədris olunur[36]. Qazi Universitetinin professoru Zeynep Bağlan Özer bu əsəri 2001-ci ildə türk dilinə tərcümə edib[37]. 2019 - cu ildə o, əlavə və yenidən işlənmiş kitabın 2-ci nəşrini tərcümə edib[38][39].

Adjiev 1995-ci ildə Dağıstanda xristianlığın tarixini öyrənmək[40] və Müqəddəs Georginin məzarını axtarmaq məqsədi ilə səfər təşkil edir. Onun məqaləsində, səfər nəticələri və Müqəddəs Georgi məzarlığının ehtimal olunan yerinin araşdırmasının nəticələri dərc olundu[41]. 1997-ci ildə nəşr olunan «Tayna sviatogo Georgiya ili podarennoe Tengri: Iz duhovnogo naslediya tyurkov» (Müqəddəs Georginin sirri və ya Tenqrinin hədiyyəsi: türklərin mənəvi irsindən) adlı kitabında bu barədə danışılır[42][43]. Adjievin ekspedisiyasından sonra [44][45]Müqəddəs Georgi türbəsi Dağıstan Respublikasının görməli yerləri siyahısına daxil edilib[46].

1996-cı ildə Adjievin «Səhra Dini» adlı məqaləsi «Uşaq Ensiklopediyası»nda yayımlandı. Bu məqalədə Adjiev Tengrianizm - qədim türklərin dini haqqında danışdı [47]. Adjiev sübut edir ki, Böyük Çöl xalqları bütpərəst deyildilər və tək Allaha, Tengriyə inanırdılar[48]. Adjiev iddia edir ki, xaç tengrianlığın ən qədim simvollarından biri olub[49].

1997-ci ildə «Step I kultura/ Velikiy put vo vremeni» (Çöl və mədəniyyət. Vaxt Böyük Səyahət) beynəlxalq simpoziumunda iştirak edir. [50]. Adjiev «Türklərin Avropa sivilizasiyasına verdiyi töhfə» adlı məruzə ilə çıxış edir. Müəllif «türk mədəniyyətinin rolunu və davamını, eləcə də Avropa sivilizasiyasının inkişafına təsirini» araşdırır[51]. 1998-ci ildə M. O. Auezovun 100 illiyinə həsr olunmuş beynəlxalq seminara Adjiev dəvət olunub. Onun məruzəsi seminarın başlanğıcını açır [52].

«Tengrianizm və Müasir Avropa Mədəniyyətinin Əsasları» adlı məruzəsində qıpçaqların bütpərəst olması barədə qurulmuş tezisə yenidən baxdı. Onun konsepsiyasına görə, Deşt-i Qıpçak ölkəsinin sakinləri monotheistic tengrianlıq (səmavi Tanrıya iman — Tengri) etiraf etdilər).Tengrianlıq daha sonra başqa bir təkoteist dinin — xristianlığın başlanğıcını verdi[52][53]. Seminar intellektual ictimaiyyətin marağına səbəb olmuş, Adjievin məruzəsi isə bütün seminar boyu əks-səda doğurmuşdur[54][52]. 1998 yılında, «Misl» Yayınevi, halkların büyük göç temasını sürdüren Adjievin «Evropa. Tyurki. Velikaya Step» (Avrupa. Türklər. Böyük çol) adlı popüler bilim kitabının ilk baskısını yayınladı [55]. Böyük çölün Avropa mədəniyyətinə verdiyi töhfəyə xüsusi diqqət yetirilir. Kitab dəfələrlə yenidən nəşr olundu. Burada Acıyev ilk dəfə olaraq xalqların Böyük köçürülməsi konsepsiyasını ifadə etdi. Bu konsepsiya müəllifin sonrakı əsərlərində inkişaf etmişdir» [56][18]. Adjievin özü vurğulayır ki, onun ixtisası coğrafiyadır və o, öz kitablarını bu elm sahəsi çərçivəsində yazıb və öz həyatını ona həsr edib: «Tarixi coğrafiyada ən çətin vəzifə tədqiq olunan regionun iqtisadi əsasını göstərməkdir. Mən bu problemi həll edirəm» [57][2].

Adjievin tələbələr üçün yazdığı «Kipçaki. Drevniaya istoriya tyurkov i Velikoy stepi » (Qıpçaqlar. Türklərin və Böyük çölün qədim tarixi: şagirdlər və onların valideynləri üçün sorğu kitabçası) yazdığı elmi-populyar kitabı 1999-cu ildə çap olunmuşdur[58]. 2001-ci ildə «Kipçaki. Oguzi. Srednevekovaya istoriya tyurkov i Velikoy stepi» (Qıpçaqlar. Oğuzlar. Türklərin və Böyük çölün orta əsrlər tarixi) kitabını bu işin davamı kimi yazır[59]. Müəllif bu kitabları məktəblilərə və onların valideynlərinə ünvanlayır və ailə mütaliəsi ənənəsini canlandırmaq istəyir[60][61]. Bu kitab 2001-ci ildə Kazanda Tatarıstanın elmi ictimaiyyətinə təqdim edildi. Adjiev ora Mərcani adına Elmlər Akademiyası Tarix İnstitutunun dəvəti ilə gəldi [62]. 2002-ci ildə «Kipchaki» (Qıpçaqlar. Türklərin və Böyük çölün qədim tarixi: şagirdlər və onların valideynləri üçün sorğu kitabçası) kitabının türk dilində tərcüməsi Türkiyədə çıxır [63].

2001-ci ildə Adjiev Altay vilayətinə səfər edir və yeni əlyazma üzərində işə başlayır. Üç illik işdən sonra «Tyurki I mir: sokrovennaya istoriya» (Türklər və dünya: məxfi tarix) kitabının elmi-populyar nəşri işıq üzü görür[64]. Bu əsərdə müəllif Altaydan gələn xalqların Böyük köçü konsepsiyasının əsas müddəalarını tam şəkildə formalaşdırır. Bu işdə Böyük çölün monoteizm ənənələrinə xüsusi diqqət yetirilmişdir [64]. 2005-ci ildə Heydər Əliyev Fondu bu kitabı Azərbaycan dilində nəşr edib [65]. Professor Tofiq Hacıyev kitabın tərcüməsi işini yerinə yetirdi[66]. 2019-cu ildə «Tyurki I mir: sokrovennaya istoriya» kitabı Türkiyədə türk dilində nəşr olunub[67]. 1-ci Beynəlxalq «Müqayisəli ədəbiyyatşünaslıq» elmi konfransında 2004-cü ildə bu kitabdan məruzə edilir. «Tyurki I mir: sokrovennaya istoriya» kitabının ayrı müddəaları 2004-cü ildə [68]"Müqayisəli Ədəbi Tədqiqatlar" adlı 1-ci Beynəlxalq Elmi Konfransda açıqlanmışdır[69]. Altayda yeni eradan əvvəl başlayan xalqların böyük miqrasiyasına həsr olunmuş «Hind-Avropa tədqiqatları və müqayisəli ədəbiyyat» adlı məruzə, Rusiya və Avropanın inkişafında türk mədəniyyətinin rolu haqqında bəhs edir [70].

2005-ci ildə Naxçıvan Dövlət Universitetinin təşkil etdiyi ekspedisiyada Adjıev Naxçıvanda Gəmiqaya dağındakı qayaüstü rəsmləri araşdıraraq iştirak edir[71]. Adjıevin fikrincə, bu rəsmlər xalqların Böyük köçünün mərhələlərindən biri ilə bağlıdır [72]. Ekspedisiyadan sonra hakimiyyət orqanlarının qərarı ilə dünya tarixinin qədim abidəsinin yerində Nuhun məqbərəsi bərpa olunub[72]. Aparılan araşdırmalar Azərbaycan Respublikasının geniş ictimaiyyətinin və rəhbərliyinin diqqətini cəlb etmişdir [73].

Qafqaza ekspedisiyalardan[71] [74] və «Qafqaz Albaniyasının etnomədəni irsi» Beynəlxalq Elmi Konfransında iştirak etdikdən sonra[75] Adjıev 2006-cı ildə elmi-populyar kitab «Dihanie Armageddona» (Armageddonun Nəfəsi) buraxır. Kitab XVI əsrdə başlayan və bu günə qədər bitməyən Qafqaz müharibələrinin tarixindən bəhs edir[76]. Müəllif öz işində xüsusilə Qafqaz Albaniyasının tarixini, müasir oxucunun heç vaxt bilmədiyi bir dövləti təsvir edir. Bu mövzuya Adjıevin marağı onun 1989-1991-ci illərdə Qafqazdakı etnoqrafik araşdırmalarına təsadüf edir[10][23] [77] və o, özünün real faktlar əsasında yazdığı məqalələri ilə Qafqazın problemlərini üzə çıxarmağa çalışır[10].

Adjıevin «Aziatskaya Evropa» (Asiyani Avropa) adlı elmi-populyar kitabı da 2006-cı ildə çap olunmuşdur[78]. Bu kitaba onun iki əsəri daxil edilib: «Evropa. Tyurki. Velikaya Step»[55], «Tyurki I mir: sokrovennaya istoriya»[64]. Kitabın xülasəsində deyildiyi kimi, Rusiya və digər Avropa ölkələrinin əsasını təşkil edən böyük çölün tarixi dünyagörüşü və tarixə baxışı daha fərqli olan coğrafiyaşünas tərəfindən danışıldığı üçün maraq doğurur[78].

2007-ci ildə Rusiya Mədəniyyət Nazirliyinin layihəsi kimi Adjıevin tədqiqatları əsasında «Milli Tarix və milli fikir» devizi altında «Armageddon nəfəsi» filmi çəkilmişdir[79]. Filmin ilk nümayişi Bakı Dövlət Universitetində olmuş, böyük auditoriya qarşısında keçirilmişdir və onların əksəriyyəti tarixçilər və coğrafiyaçılar idi[80].

Elə həmin 2007-ci ildə Verhneviluysk Gimnaziyasının dəvəti ilə «Türkologiya vətəndaş cəmiyyətinin formalaşmasında mədəniyyətlərin inteqrasiyasının amili kimi»[81] beynəlxalq elmi-praktik konfransda beynəlxalq ekspert kimi çıxış edir[82].

2010-cu ildə «АСТ» nəşriyyatı Adjievin bir kitabını «Bez Vechnogo Sinego Neba: Ocherki nashey istorii» (Əbədi mavi səmasız: tariximizin oçerkləri) nəşr etdirdi. Müəllif mümkünsüz hesab edilən işi görüb. O, Rusiyanın sələfi olan ölkə haqqında danışırdı. Kitabın ön sözündə deyildiyi kimi, Adjiev tərəfindən göstərilən ardıcıllıq öz inanılmaz sadəliyi ilə təəccübləndirir. Kitabın əsas fikri: «Biz vahid ölkənin vahid xalqı idik».[83]. Böyük miqrasiya konsepsiyandən bu sözlər nəticə oldu[84]. Ümumi keçmişdən bəhs edən Murad Adjinın kitabları sayəsində "Vahid dövlət - vahid xalq" şüarı Rusiyanın çoxmillətli icmalarını birləşdirir[84][85][86][87][88].

2011-ci ildə Adjievin kitablarının yeni nəşrləri buraxılır: «Aziatskaya Evropa» (Asiya Avropası), «Evropa. Tyurki. Velikaya Step» (Avrupa. Türklər. Böyük çöl), «Bez Vechnogo Sinego Neba: Ocherki nashey istorii» (Əbədi mavi səmasız: tariximizin oçerkləri), «Polın’ Polovetskogo Polya» (Qıpçaq çölünün yovşanı) [89].

Acıyev 2011-2012-ci illərdə "Türklər" layihəsinin tarixi sənədli kinosunun final seriyasının yaradılmasında iştirak etmişdir[90]. Bu layihə Rusiya Coğrafiya Cəmiyyəti və «Mir» Dövlətlərarası Teleradio Şirkəti tərəfindən həyata keçirilmişdir[91]. Bu layihənin məqsədi «Türk xalqlarının qədim tarixi vasitəsilə Rusiyanın və Müstəqil Dövlətlər Birliyinin tarixini göstərmək, geniş auditoriyanı türk xalqlarının mədəniyyəti ilə tanış etməkdir»[91]. Bu layihənin reallaşdırılmasına görə Rusiya Prezidenti V. Putin maddi və mənəvi dəstək verib[92].

2013-cü ildə Moskvanın Tatar Mədəniyyət Mərkəzi Murad Adji ilə görüş keçirir. Görüş Aciyevin Türkologiya sahəsindəki fəaliyyətinin 20 illiyinə həsr olunub[93]. Çoxsaylı çıxışlar əsas leytmotivi onun türk xalqlarının mədəniyyətinin dirçəldilməsi istiqamətində gördüyü işlərə görə müəllifə təşəkkür etmək idi[85][94][95].

2014-cü ildə Adjievin 70 illiyi münasibətilə ACT nəşriyyatı onun əsərlərindən ibarət məcmuələr buraxır: «Polınnıy Moy Put» (Mənim yovşanlı yolum)[96], «Velikaya step. Prinoshenie Tyurka» (Böyük çöl. Dar türk)[97], «Aziatskaya Evropa» (Asiyani Avropa) [78]. Elə həmin 2014-cü ildə Mahaçqalada Adjievin 70 illiyinə həsr olunmuş elmi konfrans keçirilir [98]. Konfrans iştirakçıların çıxışlarında qeyd olundu ki, Adjievin konsepsiyası öz haqlı olduğunu təsdiq edir, onun əsərləri isə ümummilli ideyanın formalaşması üçün vacibdir[98][86].

2015-ci ildə AST-nin nəşriyyatı Adjievin bir neçə əsərini dərc edir: «Polın’ Polovetskogo Polya» (Qıpçaq çölünün yovşanı, 9. Nəşr), «Evropa. Tyurki. Velikaya Step» (Avrupa. Türklər. Böyük çol, genişləndirilmiş 9. Nəşr), «Tyurki I mir: sokrovennaya istoriya» (Türklər və dünya: məxfi tarix) və toplusu «Istoriya tyurkov. Takimi znaly nas» (Türklərin tarixi. Bizi belər tanıyırdılar) [99]. Kolleksiyaya müəllif tərəfindən xüsusi olaraq bu nəşr üçün yenidən işlənmiş kitablar daxil edilib: «Kipçaki» (Qıpçaqlar), «Kipçaki. Oguzi» (Qıpçaqlar. Oğuzlar).

2016-cı ildə Adjievin «Saga o Velikoy ctepi» (Böyük Çöl haqqında dastan) adlı yeni kitabı çapdan çıxmışdır. Müəllif bu işdə xalqların böyük köçündən, türk mədəniyyətinin bəşəriyyətin sərvətinə necə çevrilməsindən, Avrasiya qitəsinə necə yayılmasından, Şərqlə Qərbi unikal nailiyyətlərlə zənginləşdirməsindən bəhs edir[100]. 2017-ci ildə «Vestnik tyurkskogo mira» (Türk dünyasının bülleteni) jurnalı işıq üzü görüb, onun bütün nəşrləri tədqiqatçı və yazıçı Murad Eskenderoviç Adjiev (Murad Adji) fəaliyyətinə həsr olunub[27][101]. O, MDU-nun Coğrafiya fakültəsinin məzunu, Sibirin mənimsənilməsi ilə bağlı dissertasiya müdafiə etmiş, bütün ömrü boyu seçilmiş mövzuya sadiq qalmışdır. Bunun sayəsində alim Avrasiyanın hüdudlarına çıxa və öz tədqiqatlarını davam etdirə bildi, nəticədə M. E. Adjiev artıq əsrin dörddə bir hissəsi kimi işləyib hazırladığı xalqların böyük köçürülməsi konsepsiyası başlandı [27].

2019-cu ildə Adjievin «Svyatoy Georgiy I gunni» (Müqəddəs Georgi və Hunlar)adlı son işi çapdan çıxıb. Müəllif bu kitaba bütün həyatı boyunca gedim. Onun müqəddəs Georgiyə [41][42] həsr olunmuş ilk nəşrləri əsrin dörddə birindən çox həsr etdiyi tədqiqatın başlanğıcı oldu. Georgiy əməlinin xalqların böyük köçürülməsi ilə bağlı hadisələrin coğrafi və müvəqqəti koordinatlarına mükəmməl «uyğun gəldiyinə» əsaslanaraq, Adjiev gözlənilməz nəticələrə gəlir. Onlar coğrafiyanın dəqiq elm olduğuna, tarixi hadisələrə obyektiv baxmağa, siyasətdən bezməyə imkan verdiyinə əmin olan coğrafiyaçıya məxsusdur. Tədqiqatçı ümid etdi ki, «onun işi dünyaya baxışımızı dəyişəcək»[43][102][103]. Kitab müəllifin ölümündən sonra çap olundu. Son gününə qədər əlyazma üzərində işləyirdi[102].

Adjiev 7 mart 2018-ci il tarixində vəfat etdi və Moskvada Don qəbiristanlığında dəfn edildi[104].

Fəaliyyətinin qiymətləndirilməsi

Mütəxəssislər Adjievi Altaydan xalqların Böyük köçürülməsi konsepsiyasının müəllifi olan məşhur türkoloq kimi səciyyələndirirlər[72][84][27][105][106][107][108][109]. Ekspertlər onun tədqiqatlarında istifadə etdiyi biliklərin genişliyini və dərinliyini qeyd edir, tarix, coğrafiya, iqtisadiyyat, dilçilik, folklor, etnoqrafiya, İlahiyyat kimi elmləri birləşdirir və dilçilik[72][110]. Tarixi tədqiqatlarda coğrafiyanın müəyyən rolu olan bütöv yanaşmanın əhəmiyyəti qeyd olunur[18]. Adjievi Altaydan xalqların Böyük köçürülməsi konsepsiyasının bağlı dünya tarixin yeni nöqteyi-nəzərdən baxmağa imkan verir. Konsepsiya dünya elmində yeni bir sözdür. Onun əhəmiyyətini hələ tam dərk etmək və gələcək nəsillərə dərk etmək lazımdır[110][84][18].

Mütəxəssislər Böyük çölləri kütləvi köçürülmələr üçün əlverişli məkan kimi qiymətləndirən alimlər arasında Adjievin qeyd edirlər. O, onu «coğrafi baxımdan çöl landşaft zonasından daha geniş olan Meqa region kimi nəzərdən keçirirdi» [111] [112]. Altayda doğulan xalqların Böyük köçürülməsi ilə bağlı tədqiqatları qədim və orta əsrlərin lokal sivilizasiyalarının formalaşması probleminə yeni nəzər salmağa imkan verir[113][114][72][115]

Onun kitabları işində müxtəlif ixtisasların alimləri tərəfindən istifadə olunur. Bunlar elmi məqalələrdir [116], ali təhsil müəssisələri üçün monoqrafiyalar və dərs vəsaitləri [117]. Rusiya, Qazaxıstan və Azərbaycanın bəzi ali məktəbləri Adjievin kitablarını tövsiyə olunmuş və əlavə ədəbiyyat siyahısına daxil etmişlər[118].

Hazırda müxtəlif ölkələrdən olan alimlər Adjievin kəşfləri əsasında işləməyə davam edirlər[119]. Onun araşdırmaları nəticəsində əvvəllər Dünya tarixi kontekstində nəzərdən keçirilməmiş tengrianlıq mövzusuna geniş elmi müraciət etmişdir [110][120] [121]. Bu məsələdə Adjievin mövqeyi bəşəriyyətin tarixinə yeni nəzər salmağa məcbur edir[30].

Altayda aparılan sosioloji sorğular göstərdi ki, gənclərin fikrincə, Adjiev Altay xalqlarının tarixinə təsir göstərən fiqurlar sırasındadır[122]. Mütəxəssislər onun işlərini etnopedaqogik təhsil problemlərinin həllində mühüm rol oynayan əsərlərə aid edirlər [123]. Azərbaycanda Adjievin kitablarından parçalar «Idei visokoy pedagogiki» (Yüksək pedaqogika ideyaları) kitabında nəşr olunub» В Азербайджане отрывки из книг Аджиева опубликованы в книге «Идеи высокой педагогики»[124]. Qazaxıstanda Adjievin kitablarından parçalar «Antologiya pedagogicheskoy misli Kazahstana» (Qazaxıstanın pedaqoji Fikir antologiyası) pedaqoji toplusuna daxil edilib[125] (Qazaxıstan Respublikası Mədəniyyət Nazirliyinin «Sosial əhəmiyyətli ədəbiyyat növlərinin nəşri» proqramı çərçivəsində)) [125].

Eyni zamanda qeyd edilir ki, millətçilik ruhunda Köklənən müəlliflər Adjievin əməyini mənfi qarşılamışlar[126]. Onlar alimi müxtəlif yollarla nüfuzdan salmağa çalışırlar[127]. Bəziləri deyirlər ki, onun əsərləri hekayəni pis bilən bir oxucu üçün nəzərdə tutulmuşdur[128][129][130]. Bəzi müəlliflər Adjievin əsərlərini qəbul etmirlər[131] və Pantürkizm və millətçilik təhlükəsindən danışırlar[126][18].

Mütəxəssislər qeyd edirlər ki, Adjiev haqqında neqativin böyük hissəsi bir məqama yönəlib: o, tarixçi deyil[18][132]. Mütəxəssislərin sözlərinə görə, bu cür bəyanatlar iqtisadi və tarixi coğrafiya kimi biliklərin mürəkkəb sahələri ilə bağlı elmi tədqiqatların xüsusiyyətlərini bilmədiyini göstərir. Adjievin bu elm sahələrində peşəkarlığı şübhəsizdir [18][109]. Alimin sözlərinə görə, «tənqidçilər» coğrafiya elminin onun tədqiqatlarının mərkəzində olduğunu başa düşmürdülər [133].

Adjievin ünvanına mənfi rəyin müəlliflərindən heç biri onunla açıq mübahisəyə girməyib[131] [134][135][133]. Onlar «yad adamı» döymək istəyirdilər[132], və digər insanlar kömək istədi[136].

Müxtəlif müəlliflər müxtəlif nəsillərin şagirdlərinin fəal yaradıcılığı, tarixi gerçəkliyi və mənəvi maarifləndirilməsi ilə qeyd olunan Adjievin fəaliyyətindən danışırlar [73][108][107][137][138]. Onun vicdanlı və təmənnasız əməyi Müasir Rusiya mədəniyyətinin real nailiyyətlərindən biridir[94]. O, «yaxşılıq koordinatlarında» işləyənlərdir. Onun kitabları sadə «Kitab» anlayışından kənara çıxır. Bu qəhrəmanlıq işidir [139].

Adjievin elmi-populyar kitabları janrın ən yaxşı ənənələrində yazılmışdır. Onlar milli-mədəni ənənələrlə tanış olmağa və «yad» milli-mədəni kodlara hörmətlə yanaşmağa kömək edirlər[110][18]. Onun konsepsiyasının yeni təsdiqi tədqiqatçıları onun tapıntılarına daha diqqətlə yanaşmağa məcbur edir [84].

Yaradıcılığı

Kitabları

  1. "Biz qıpçaq soyundanıq ! Qumuqların, qaraçaylıların, kazakların, balkarların, qaqauzların, krım tatarlarının, həmçinin rusların və ukraynalıların bir hissəsinin soyağacından." , Rıbinsk, 1992, 144 s.  (rus.)
  2. "Qıpçaq çölünün yovşanı: Qumuqların, qaraçaylıların, balkarların, kazakların, qazaxların, tatarların, çuvaşların, yakutların, qaqauzların, krım tatarlarının, həmçinin başlanğıcını türk (qıpçaq) soyundan götürmüş, ancaq bunu unutmuş rusların, ukraynalıların və digər xalqların bir hissəsinin soyağacından." Moskva, 1994, 352 s. ISBN 5-7358-0177-5  (rus.)
  3. "Müqəddəs Georginin sirri və ya Tenqrinin hədiyyəsi: türklərin mənəvi irsindən." Moskva, 1997, 150 s.  (rus.)
  4. "Avropa. Türklər. Böyük çöl." Moskva, 1998, 334 s. ISBN 5-244-00914-1  (rus.)
  5. "Qıpçaqlar. Türklərin və Böyük çölün qədim tarixi." Moskva, 1999, 176 s. ISBN 5-88149-044-4  (rus.)
  6. "Qıpçaq çölünün yovşanı (II nəşr; əlavə və düzəlişlərlə)." Moskva, 2000, 456 s. ISBN 5-244-00914-1  (rus.)
  7. "Qıpçaqlar. Oğuzlar. Türklərin və Böyük çölün orta əsrlər tarixi." Moskva, 2001, 215 s. ISBN 5-88149-076-2  (rus.)
  8. "Qıpçaqlar. Türklərin və Böyük çölün qədim tarixi (I nəşr; şagirdlər və onların valideynləri üçün sorğu kitabçası)." Moskva, 2002.  (ing.)
  9. "Qıpçaqlar və Oğuzlar (II nəşr; şagirdlər və onların valideynləri üçün sorğu kitabçası)." Moskva, 2002.  (ing.)
  10. "Qıpçaqlar. Türklərin və Böyük çölün qədim tarixi (şagirdlər və onların valideynləri üçün sorğu kitabçası)." Moskva, 2002, 176 s.  (alm.)
  11. "Qıpçaqlar. Oğuzlar. Türklərin və Böyük çölün orta əsrlər tarixi (şagirdlər və onların valideynləri üçün sorğu kitabçası)." Moskva, 2002, 215 s.  (alm.)
  12. "Avropa. Türklər. Böyük çöl (II nəşr)." Moskva, 2004, 473 s. ISBN 5-17-022769-8  (rus.)
  13. "Türklər və dünya: məxfi tarix." Moskva, 2004, 649 s. ISBN 5-17-024789-3  (rus.)
  14. "Asiya Avropası (I nəşr)." Moskva, 2005, 384 s. ISBN 5-17-03020-6  (ing.)
  15. "Asiya Avropası." Moskva, 2006, 1128 s. ISBN 5-17-038128-Х  (rus.)
  16. "Məhşərin nəfəsi." Moskva, 2006, 253 s. ISBN 5-17-038718-0  (rus.)
  17. "Qıpçaq çölünün yovşanı (III nəşr)." Moskva, 2006, 379 s. ISBN 5-17-037936-6  (rus.)
  18. "Türklərin və Böyük çölün orta əsrlər tarixi (II nəşr): şagirdlər və onların valideynləri üçün." Moskva, 2006, 214 s. ISBN 5-17-039524-8  (rus.)
  19. "Türklərin və Böyük çölün qədim tarixi (II nəşr; şagirdlər və onların valideynləri üçün)." Moskva, 2007, 175 s. ISBN 5-17-039525-6  (rus.)
  20. "Əbədi mavi səmasız: tariximizin oçerkləri." Moskva, 2010, 576 s. ISBN 978-5-17-065941-8  (rus.)
  21. "Mənim yovşanlı yolum." Moskva, 2014.  (rus.)

İstinadlar

  1. ↑ 1 2 Deutsche Nationalbibliothek Record #14146271X // Ümumi tənzimləmə nəzarəti (GND) (alm.). 2012—2016.
  2. ↑ 1 2 3 4 Автобиография // Официальный сайт М. Аджиева
  3. ↑ 1 2 3 4 5 Огрызко В. Североведы России: Материалы к биографическому словарю.— М., Литературная Россия, 2007. С. 10 – 11 С. 10-11
  4. ↑ Аджиев М.Э. Мгла над Тындой //Вокруг света. 1989, №1 [1]
  5. ↑ Аджиев М. Э. Моделирование и оптимизация процесса промышленного освоения Северо-Востока СССР с выбором индустриально- строительных опорных баз. (08.00.04)// Автореферат диссертации. М., 1973. 27 с. (Моск. Ин-т нар. Хоз-ва им. Г. В. Плеханова)
  6. ↑ В поисках алгоритма Севера. // Вокруг света. 1974, № 12.
  7. ↑ Məsələn:
    • Аджиев М. Э. О моделировании транспортных связей между базами освоения и осваиваемыми районами // Проблемы Севера. 1979, Вып. 29. См. [2]
    • Аджиев М. Э. Экономико-географические проблемы БАМ // Природа. 1975, № 8.
    • Аджиев М. Э. Размышления о границах Севера // Природа. 1976, № 10.
    • Adzhiev M. E. Taming the Siberian taiga // New Scientist. 1976, Vol.69, № 988.
    • Аджиев М. Э., Бурханов В. Ф. Экспедиции Норденшельда в Арктику // Природа. 1979, № 7
  8. ↑ *Аджиев М. Э., Леонтьева Л. В. Промышленные комплексы Сибири.— М.:Знание, 1975.
    • Аджиев М.Э. БАМ и промышленные комплексы востока СССР.— М.: Знание, 1978.
    • Аджиев М. Э. Новь Сибири. — М.: Знание, 1980.
    • Adzhiev M. E. Tapping Siberia's resources. — M.: Novosti, 1980.
    • Аджиев М. Э. Как осваивается Сибирь.— М.: Изд-во агентства печати «Новости», 1981.
    • Аджиев М. Э. Сибирь: XX век. — М.: Мысль, 1982.
    • Аджиев М. Э. Транссибы: история и проблемы. — М.: Знание, 1988.
    • Аджиев М. Э. Энергосберегающие технологии. – М.: Знание, 1990
  9. ↑ Аджиев М. Э. XXIII Международный географический конгресс // Природа. 1977, № 1
  10. ↑ 1 2 3 4 5 6 Полещук А. Два измерения Мурада Аджиева — Вестник тюркского мира. 2017, №1
  11. ↑ *Аджиев М. Э. Самый большой, большой Таймыр// Новый мир. 1976, №3.
    • Аджиев М. Э. ЗИЛ // Новый мир. 1976, № 3.
    • Аджиев М. Э. Русский первопроходец Арктики // Наука и жизнь. 1975, № 7.
    • Аджиев М. Э. Осторожно, тяжелая вода! // Наука и жизнь. 1988, № 1.
    • Аджиев М. Э. Дублер главного сибирского хода // Знание – сила. 1974, №10.
    • Аджиев М. Э. Север. Школа в Апатитах. //Знание – сила. 1978, № 10.
  12. ↑ Редакционная коллегия На суше и на море.— М.: Мысль. 1979.
  13. ↑ *Редакционная коллегия На суше и на море.— М.: Мысль. 1979.
  14. ↑ Агранат Г. А. Возможности и реальности освоения Севера: глобальные уроки. — М., 1992.
  15. ↑ Сигалов М. Р., Плисецкий Е. Л. Хозяйственное освоение новых территорий // Известия Академии наук СССР, 1987.— № 3. (Сер.Географическая).
  16. ↑ Mason H. Soule, Robert Taaffee. A bibliography of recent literature: the planning, theoretical and analytical framework of Soviet regional development, with particular reference to Siberia and the Far East// National Council for Soviet and East European Research (U.S.). 1981. P. 24, 51. [3]
  17. ↑ Ежеля У. В. История развития железнодорожного транспорта на Дальнем Востоке: Курс лекций.— Хабаровск: Изд-во Дальневосточного государственного университета путей сообщения, 2000.— Лекция 9. 118 с. [4]
  18. ↑ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Özer Z. B. Kaybolan Milletin Sesi: Murad Adji// Bilim ve İnsan Şahsiyetini İnşa Edenler. Editörler: Zeynep Bağlan Özer, Fatih Yapıcı, Şekip Aktay. – Ankara, Gazikitabevi, 2018
  19. ↑ Аджиев М. Э. Явление криогенного концентрирования тяжелой воды // Материалы гляциологических исследований.— Т. 65. 1989. С. 65
  20. ↑ Bax məsələn:
  21. ↑ 1 2 Огрызко В. Прошлое глазами гуннов — Вестник тюркского мира. 2017, №1. С.77 - 81
  22. ↑ Аджи М. Без Вечного Синего Неба: Очерки нашей истории. — М.: АСТ, Астрель, 2010. С. 387 – 388 [5]
  23. ↑ 1 2
  24. ↑ Соколовский С. В. Право и этнос // Этнографическое обозрение. 1992, №3
  25. ↑ 1 2 3 Аджиев М. Э. Проблема этнической самоидентификации в общегосударственной структуре населения СССР (на примере кумыков) // Международный симпозиум «Право и этнос». Материалы для обсуждения. Москва — Голицыно, октябрь 1991. С. 141 — 149
  26. ↑ Аджиев М. Э. «Мы — из рода Половецкого!» – Рыбинск, 1992 [6]
  27. ↑ 1 2 3 4 Халипаева И. А. [7] — Вестник тюркского мира. 2017, №1. С.8
  28. ↑ Аджи М. Полынь Половецкого поля. — М.: ТОО «ПИК-КОНТЕКСТ», 1994
  29. ↑ Аджи М. Полынь Половецкого поля.— 3-е изд. — М.: АСТ, 2006. [8]
  30. ↑ 1 2 Аюпов Н. Г. Тенгрианство как открытое мировоззрение — Алматы: КазНПУ имени Абая, 2012. С. 7
  31. ↑ Аджи М. Сага о Великой Степи. – М.: АСТ, 2016. C. 38
  32. ↑
  33. ↑ Миножетдинов Х. К. Духовный манифест свободного человека — Вестник тюркского мира. 2017, №1. С. 44
  34. ↑ Научно-исследовательская лаборатория «Проблемы перевода»
  35. ↑ Adci M. Qıpçaq çölünün yovşanı. / Ruscadan tərcümə: Tofik Hacıyev. – Baky : Gənclik, 1997
  36. ↑ Бакинский славянский университет
  37. ↑ Adji M. Kaybolan Millet (Deşt-i Kıpçak Medeniyeti). Rusçadan Çeviri: Zeynep Bağlan Özer. — Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Yayınları, 2001
  38. ↑ Аджи М. Полынь Половецкого поля:Из родословной кумыков, карачаевцев, балкарцев, казаков, казахов, татар, чувашей, якутов, гагаузов, крымских татар, части русских, украинцев и других народов, ведущих свое начало от тюркского (кипчакского) корня и забывших его. ––2-е изд., доп. и перераб. – М.: Новости, 2000
  39. ↑ Adji M. KaybolanMillet. Deşt-I Kıpçak Medeniyeti. Rusçadan Çeviri: Zeynep Bağlan Özer — İstanbul: Doğukitabevi, 2019
  40. ↑ Азизова Г. Р. Христианство в Дагестане: история и современность // Автореферат диссертации. Махачкала. 2001. Махачкала
  41. ↑ 1 2
  42. ↑ 1 2 Аджи М. Тайна святого Георгия, или подаренное Тенгри: Из духовного наследия тюрков – М.: МБФ "Джарган", 1997
  43. ↑ 1 2 Как Георгий Победоносец связан с гуннами? // Дилетант. 11.12.2019
  44. ↑ Вяткин В. Наследники святого Георгия // Nationalgeographic. 2007, №7. См. Они почитают святого Георгия
  45. ↑ Вяткин В. Джалган – село с интересной историей // КАВПОЛИТ. 2015. 3 ноября
  46. ↑ Дербентский район // Портал Правительства республики Дагестан [12]
  47. ↑ Аджиев М. Религия Степи: (Материал публикуется на правах проблемного) // Энциклопедия для детей.— М.: Аванта+, 1996. — Т.6: Религии мира, ч. 1.— С.211—218
  48. ↑ Фаст Г. Принятие христианства – измена отцам или возвращение к Отцу?! // Макарьевские чтения: Материалы X Международной научной конференции. – Горно-Алтайск: РИО Горно-Алтайского государственного университета. 2015. C. 353 – 354
  49. ↑ Нуржанов А. Тенгрианство как культ, религия тюркоязычных народов в эпоху средневековья // Austrian journal of humanities and social sciences. 2014, № 1 – 2
  50. ↑ Simpozium haqqında məlumat üçün bölməsinə baxın:
    • Назарбаев Н. Приветственное слово Президента РК Н. А. Назарбаева участникам Международного симпозиума «Степь и культура. Великий путь во времени» // Евразийское сообщество: экономика, политика, безопасность. 1997, № 3.
    • Ситько Н. Великий степняк Маргулан // Наука Казахстана. 1997, № 15
  51. ↑ Аджиев М. Тюркский вклад в европейскую цивилизацию // Евразийское сообщество: экономика, политика, безопасность. 1997, № 3. С. 47
  52. ↑ 1 2 3 Кодар А. Вместо предисловия // Культурные контексты Казахстана: История и современность: Материалы Международного семинара, посвященного 100-летию М. О. Ауэзова. — Алматы, 1998. С. 4 – 5
  53. ↑ Аджиев М. Тенгрианство и основы современной европейской культуры // Культурные контексты Казахстана: История и современность: Материалы Международного семинара, посвященного 100-летию М. О. Ауэзова. — Алматы, 1998. С. 7 – 20
  54. ↑ Издибаев Т. Казахстанская еженедельная газета «PANORAMA» № 36, 19 сентября 1997. [13]
  55. ↑ 1 2 Аджи М. Европа. Тюрки. Великая Степь.— 1-е изд. — М.: Мысль, 1998
  56. ↑ Аджи М. Европа. Тюрки. Великая Степь. — М.: АСТ, 2015. С. 2
  57. ↑ Аджи М. Сага о Великой Степи – М.: АСТ, 2016. C. 71 – 72
  58. ↑ Аджи М. Кипчаки. Древняя история тюрков и Великой Степи. Книга для школьников и их родителей.— М.: «Новости», 1999
  59. ↑ Аджи М. Кипчаки. Огузы. Средневековая история тюрков и Великой Степи. Книга для школьников и их родителей.— М.: «Новости», 2001
  60. ↑ Издибаев Т. Издана первая книга трилогии Мурада Аджи об истории тюркского мира // Panorama (Казахстан) № 16, 21.04.2000
  61. ↑ Аспандиярова А. Книга, которая должна была появиться раньше //Казахстанская правда, 17.08.1999
  62. ↑ Ахметов Р. Тюркский пророк. Интервью с Мурадом Аджи // Звезда Поволжья. 29 ноября – 5 декабря 2001
  63. ↑ Adji M. Kıpçaklar. Türklerin ve Büyük Bozkırın Kadim Tarihi. Rusçadan çeviri: Zeynep Bağlan Özer. – Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Yayınları, 2002
  64. ↑ 1 2 3 Аджи М. Тюрки и мир: сокровенная история — М., ООО «Издательство АСТ», 2004
  65. ↑ Культура и культурные шедевры Азербайджана – уникальное послание будущим поколениям. – Баку, 2009
  66. ↑ Həbibbəyli Ə. Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası. – Bakı, 2011. S. 91
  67. ↑ Murad Adji Türklerin Sakli Tarihi Rusçadan Çeviri: Varol Tümer. – Istanbul, Kaynak Yayınları, 2019
  68. ↑ Леднев А. В., Михайлова М. В., Трофимова В. И. Международная научная конференция по сравнительному литературоведению в Баку // Вестник Московского университета. Сер.9. Филология. 2005, №1
  69. ↑ [14]
  70. ↑ Аджи М. Индоевропеистика и сравнительное литературоведение (тезисы доклада) // Сравнительное литературоведение. I Международная научная конференция 29 – 31 октября, 2004. Баку, Азербайджан – Баку: Бакинский Славянский университет. 2004
  71. ↑ 1 2 Аджи М. Куда приплыл ковчег Ноя?// «Литературная Россия», 16 сентября 2005
  72. ↑ 1 2 3 4 5 Габиббейли И. Всемирный потоп и новая научная версия о Ноевом ковчеге — Вестник тюркского мира. 2017, №1
  73. ↑ 1 2 Ильхам Алиев принял дагестанского писателя Мурада Аджи // ИА REGNUM, 9.08.2005 Sitat səhvi: Xətalı <ref> etiketi; "prezident" adı bir neçə dəfə müxtəlif məzmunla verilib
  74. ↑ Аджи М. Кто откроет ворота Джора// «Литературная Россия» 17 марта 2006 [15]
  75. ↑ Международная научная конференция: «Этнокультурное наследие Кавказской Албании». О Конференции [16]
  76. ↑ Аджи М. Дыхание Армагеддона— М.: АСТ, Хранитель, 2006. С. 2
  77. ↑ Adžiev M. I musulmani-cattolici del Caucaso // L'altra Europa. 1991, №3
  78. ↑ 1 2 3 Аджи М. Азиатская Европа. — М.: АСТ, 2006 [17]
  79. ↑ [18]
  80. ↑ Гусейнзаде Э. [О кыпчаках, или новое прочтение истории в фильме Мурада Аджи https://www.trend.az/life/culture/952199.html] // TrendLife (Азербайджан), 5 июля 2007
  81. ↑ Васильев Н. И. Международный проект по развитию тюркологии в Верхневилюйском улусе // Верхневилюйская республиканская гимназия им. М.А. Алексеева [19]
  82. ↑ НПК по тюркологии для учащихся и учителей // Автономное образовательное учреждение республики Саха (Якутия) допольнительного профессионального образования «Институт образования развития и повышения квалификации»
  83. ↑ Аджи М. Без Вечного Синего Неба: Очерки нашей истории.— М.: АСТ, Астрель, 2010. С. 4, 6. [20]
  84. ↑ 1 2 3 4 5 Алиев С. Феномен Мурада Аджи и тюркское самосознание — Вестник тюркского мира. 2017, №1
  85. ↑ 1 2 Хасавов А. Мурад Аджи: «Равнодушных среди своих читателй не нахожу» // Ёлдаш/Времена. 15.03.2013
  86. ↑ 1 2 Алиев С. Слово о Мураде Аджи // Ёлдаш, 24.10.2014
  87. ↑ Курчаков Р. Он вскрывал и показывал «корешки» подлинной истории // Бизнес Online, 10 марта 2018
  88. ↑ В Москве состоится фестиваль тюркской истории и культуры//Официальный сайт мэра Москвы. 17 октября 2019
  89. ↑ Бибилиография
  90. ↑ [21]
  91. ↑ 1 2 [22] // Русское Географическое общество
  92. ↑ Путин вручил гранты Русского географического общества на 50 млн руб // РИА Новости. 15 марта 2010
  93. ↑ В Москве состоялась встреча с писателем Мурадом Аджи // Пресс-центр Полномочного представительства Республики Татарстан в Российской Федерации, 10.03.2013
  94. ↑ 1 2 Немченко Г. Освоение Евразии — Вестник тюркского мира. 2017, №1
  95. ↑ Аги Д.Мурад Аджи // Звезда Поволжья, 24.03.2013
  96. ↑ Аджи М. Полынный мой путь — М.: АСТ, 2014
  97. ↑ Аджи М.Великая Степь. Приношение тюрка — М.: АСТ, 2014
  98. ↑ 1 2 Научная конференция, посвященная 70-летию Мурада Аджи, прошла в Махачкале // РИА Дагестан,29 октября 2014
  99. ↑ Аджи М.История тюрков: Такими знали нас – М.: АСТ, 2015
  100. ↑ Аджи М. Сага о Великой Степи. – М.: АСТ, 2016. C. 2
  101. ↑ Наши авторы — Вестник тюркского мира. 2017, №1. С. 5, 139
  102. ↑ 1 2 «Святой Георгий и гунны» вызовут споры // Центр Льва Гумилёва, 31 мая 2019
  103. ↑ Курячая М.Будущее принадлежит правде // Литературная Россия, 2019 №24, 28.06.2019
  104. ↑ Новости // Официальный сайт М. Аджиева
  105. ↑ Мурад Аджи // Türkologiya. 2018, №2. С. 135
  106. ↑ Медведко Л.И. Россия, Запад, ислам: «столкновение цивилизаций»? – М., Кучково поле, 2003. С. 67
  107. ↑ 1 2 В Анкаре отметили 75-летний юбилей Мурада Аджи //Ёлдаш, 11 декабря 2019
  108. ↑ 1 2 Мир скорбит по Мураду Аджи// Ёлдаш / Времена. Вып. 617, 16.03.2018
  109. ↑ 1 2 Özer Z. B. Bilim İnsanı Murad Adji// Cборник материалов международной научно-практической конференции «Научные знания: история становления и перcпективы развития». 3 декабря 2919. – Тернополь. 2019. С.184–194
  110. ↑ 1 2 3 4 Озер З. Б. К родникам тюркской культуры — Вестник тюркского мира. 2017, №1
  111. ↑ Чибилев А. А. Степная Евразия: региональный обзор природного разнообразия// Москва – Оренбург. 2017. C. 14
  112. ↑ Чибилев А. А., Богданов С. В. Наследие кочевнических империй в ландшафтах степей Северной Евразии // Вестник РАН. Т. 79, №9, сентябрь 2009. С. 825
  113. ↑ Аязбекова С. Ш. Культура в евразийском пространстве: теория, практика и современность // Культура в евразийском пространстве: традиции и новации. 2018. №1 (2)
  114. ↑ Аязбекова С. Ш. Социокультурная и психологическая адаптация иммигрантов в условиях трансформации евразийского типа культуры и кризиса мультикультурализма (на примере Германии) // 117-ая Международная научно-практическая конференция «Современные особенности формирования личности и её социальной адаптации в условиях кризиса либеральных ценностей». 8 – 15 февраля 2016 г. – Лондон.
  115. ↑ Бегалинова К., Кокумбаева Б. Филогенетические истоки динамических процессов в культуре казахских степей // Тyркология. 2017. №3 (83)
  116. ↑ * Чибилев А. А., Богданов С. В. Наследие кочевнических империй в ландшафтах степей Северной Евразии // Вестник РАН. Т. 79, №9, сентябрь 2009.
  117. ↑ * Чибилев А. А. Степная Евразия: региональный обзор природного разнообразия// Москва – Оренбург. 2017
  118. ↑
  119. ↑ Мурад Аджи // Türkologiya. 2018, №2. С. 136
  120. ↑ Фёдорова Л. В. Третья Международная научно-практическая конференция «Тэнгрианство и эпическое наследие народов Евразии: истоки и современность» // Новые исследования Тувы. 2011, №2 – 3
  121. ↑ Аджиев А. М. Ай ванна най, дэсэм. Фольклор в трудах Мурада Аджи. — Вестник тюркского мира. 2017, №1.
  122. ↑ Ерохина Е. А. Коллективная память в этническом самосознании горноалтайской молодёжи // Социология образования. 2010, № 1
  123. ↑
  124. ↑ Рафибейли Р. Идеи высокой педагогики: В трех книгах в 7 тт. Книга 3. Т.II – Баку, 2014
  125. ↑ 1 2 Калиев С., Аюбай К. [http://adebiportal.kz/upload/iblock/0c6/0c64cb0afba73c7408520b84bdf861af.pdf Антология педагогической мысли Казахстана ( II том). – Алматы, 2014
  126. ↑ 1 2 Сапарова Ю. А. Между Европой и Азией // Вестник Московского государственного университета культуры и искусств. 2014, № 2 (58)
  127. ↑ Меметов А. М. Участие киммерийцев и скифов в этногенезе крымских татар // Ученые записки Таврического национального университета им В.И. Вернадского. 2014. Т. 27, №3. С. 3 – 4
  128. ↑ Елисеев Г. А. Выдумки, ложь. Великая Степь // Русское Средневековье.— М.: Восток, 1999
  129. ↑ Бисенбаев А. К. Центральноазиатский феномен фольк-хистори // Другая Центральная Азия.— Алматы: Аркасс, 2003
  130. ↑ Петров В. Б. История о квазиистории // Найдыш В. М., Наука и квазинаучные формы культуры.— М.: МПУ Сигналъ, 1999
  131. ↑ 1 2
  132. ↑ 1 2 Перевалов С. М. Восстание дилетантов: российская историография на рубеже веков // Вестник Владикавказского научного центра, 2002. Т. 2. № 4
  133. ↑ 1 2 [http:// mir-azerbaydjana.az /ggg-gggg-g-ggg-gggggg_d1052.html Мурад Аджи о своих сокровищах]//Мир Азербайджана, 2017, октябрь
  134. ↑ Бейненсон И. Талисман слова. — Вестник тюркского мира. 2017, №1. С. 75
  135. ↑ Миножетдинов Х. К. Духовный манифест свободного человека. — Вестник тюркского мира. 2017, №1.
  136. ↑ Олейников Д. Книга – Полынь (Глава «Зоологический национализм»)// Володихин Д., Елисеева О., Олейников Д. История России в мелкий горошек. – М.: ЗАО «Мануфактура», ООО «Издательство „Единство“». 1998
  137. ↑ Аспандиярова А. Книга, которая должна была появиться раньше //Казахстанская правда, 17.08.1999
  138. ↑ Тагиров Э. Р. Янтарное руно в тюркском мире. Слово о Мураде Аджи// Литературная Россия, 26.12.19, №48
  139. ↑ Гусейнов А. А. В «координатах добра» — Вестник тюркского мира. 2017, №1

Xarici keçidlər

Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Murad_Acı&oldid=5641488"