Anatoli Azolski
| Anatoli Azolski | |
|---|---|
| Doğum tarixi | 27 iyul 1930 |
| Doğum yeri | |
| Vəfat tarixi | 26 mart 2008 (77 yaşında) |
| Vəfat yeri | |
| Dəfn yeri | |
| Fəaliyyəti | yazıçı |
| Əsərlərinin dili | rus dili |
Anatoli Alekseeviç Azolski (rus. Анатолий Алексеевич Азольский; 27 iyul 1930, Vyazma, Qərb vilayəti[d] – 26 mart 2008, Moskva) — SSRİ və Rusiya yazıçısı. O, "Qəfəs" romanına görə Rusiyanın "Buker" mükafatına layiq görülmüşdür.
Həyatı[redaktə | mənbəni redaktə et]
Anatoli Alekseeviç Azolski 27 iyul 1930-cu ildə Rusiya SFSR-nin Qərb vilayətinin Vyazma şəhərində hərbçi Aleksey Fyodoroviç Azolskinin ailəsində anadan olmuşdur.[1] O, M. V. Frunze adına Ali Hərbi Dənizçilik Məktəbini (indiki Sankt-Peterburq Hərbi Dəniz İnstitutu) bitirmişdir. Azolski 1952–1954-cü illərdə hərbi dəniz qüvvələrində zabit olmuş, ardınca dəniz topçusu kimi xidmət etmiş və "Rusiya Ordusuna, Hərbi Hava və Hərbi Dəniz Qüvvələrinə Yardım" Könüllü Cəmiyyətinin Kuntsevo Dəniz Klubunda işləmişdir. O, Moskva çayındakı xilasetmə məntəqəsində minaaxtaran komandir, daha sonra 1965-ci ilə qədər Moskva müəssisələrində mühəndis kimi xidmət etmişdir.[2]
Anatoli Azolski 26 mart 2008-ci ildə vəfat etmişdir. O, Moskvada, Xovanski qəbiristanlığında dəfn edilmişdir.[3]
Yaradıcılığı[redaktə | mənbəni redaktə et]
Anatoli Azolskinin əsərləri 1987-ci ildən nəşr olunur. Buna baxmayaraq, o, daha əvvəl bir çox əsər yazmışdır. Azolskinin hekayələrində ("Butts", 1993; "Berlin–Moskva–Berlin", 1994; "Dənizdə müharibə", "Qəfəs", hər ikisi 1996) və romanlarında ("Stepan Sergeyiç", 1987; "Uzun güllə", 1988) SSRİ tarixinin sosial və mənəvi problemlərinə və münaqişələrinə diqqət yetirilmişdir. O, "Travkinin əfsanəsi" hekayələr toplusunun (1990) müəllifidir.[4]
Seçilmiş əsərləri[redaktə | mənbəni redaktə et]
Roman və povestlər[redaktə | mənbəni redaktə et]
- «Степан Сергеич» (1968—1987). Roman.
- «Легенда о Травкине» (1976—1984). Roman.
- «Затяжной выстрел» («Море Манцевых») (1987). Roman.
- «Лишний» (1988). Povest.
- «Пароход» (1989). Povest.
- «Окурки» (1992). Povest.
- «Нора» (1994). Povest.
- «Розыски абсолюта» (1995). Povest.
- «Клетка» (1996). Povest.
- «Война на море» (1996). Povest.
- «Женитьба по-балтийски» (1997). Povest.
- «Облдрамтеатр» (1997). Povest.
- «Труба» (1997). Povest.
- «Лопушок» (1998). Roman.
- «Кровь» (1999). Roman.
- «Патрикеев» (1999). Povest.
- «Монахи» (2000). Roman.
- «ВМБ» (2001). Povest.
- «Диверсант» (2002). Roman.
- «Белая ночь» (2003). Povest.
- «Глаша» (2003). Povest.
- «Кандидат» (2004). Povest.
- «Полковник Ростов» (2006). Roman.
- «Афанасий» (2007). Povest.
- «Маргара, или Расстреляйте меня на рассвете» (2007). Povest.
- «Посторонний» (2007). Roman.
Hekayələr[redaktə | mənbəni redaktə et]
- «Эта проклятая война» (1965).
- «Берлин—Москва—Берлин» (1994).
- «Кто убил Кирова. Опыт домашнего расследования» (1994).
- «Искусство кино» (1996).
- «Разговор» (1996).
- «Кое-что о себе» (1997).
- «Гейнц Гудериан, Николай Гребёнкин и другие» (1997).
- «Полёт к солнцу» (1997).
- «Атомная болезнь» (1998).
- «Могила на Введенском кладбище» (1999).
- «Нескромное очарование линкоров» (1999).
- «Крысы» (1996).
- «Большой террор» (1998).
- «Свобода и равенство» (1998).
- «Учитель» (2000).
- «Идеалисты» (2000).
- «Мужчина и женщина» (2000).
- «Высокая литература» (2002).
- «Севастополь и далее» (1989—2003).
- «Связник Рокоссовского» (2004).
- «Смерть Кирова. Комментарий к выстрелу» (2004).
- «Не убий» (2004).
- «Неблагочестивый танкист» (2004).
- «Бизнес» (2005).
- «Иосиф и его братья» (2007).
- «Война без войны» (2007).
- «Предпоследние денёчки» (2008).
İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]
- ↑ "Азольский Алексей Фёдорович". Музейный комплекс «Дорога памяти». 10 December 2021 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 may 2022.
- ↑ "Анатолий Алексеевич Азольский". 1 September 2017 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 may 2022.
- ↑ "Московские могилы. Азольский А.А." www.moscow-tombs.ru. 28 April 2021 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 may 2022.
- ↑ Энциклопедический словарь. 2009. АЗОЛЬСКИЙ Анатолий Алексеевич.
Əlavə ədəbiyyat[redaktə | mənbəni redaktə et]
- Латынина А. Запоздавшие. (1987)
- Лазарев Л. Освобождаясь от ответственности. (1987)
- Евгений Ермолин На тот свет и обратно: Советский опыт в прозе последних лет. (1987)
- Войскунский Е. Шинель из адмиральского драпа. (1988)
- Евгений Ермолин Жизнь на нелегальном положении. Авантюристы советской эпохи в прозе Анатолия Азольского. — Лит. газета. 1996. № 35
- Мильдон В. Всё живое — из клетки. (1997)
- Ремизова М. Зрячий одиночка среди послушных слепцов. (1997)
- Елисеев Н. Азольский и его герои. -«Новый мир». 1997. № 8.
- Немзер А. Взгляд на русскую прозу в 1996 году. Азольский и его герои. - «Дружба народов». 1997. № 2.
- Немзер А. Литературное сегодня. О русской прозе.90-е. Второе рождение. А. Азольский. (М.: Новое литературное обозрение 1998)
- Костырко С. Анатолий Азольский. Кровь. Роман. («Новый мир» 1999 № 8)
- Евгений Ермолин Люди бездны. О прозе Анатолия Азольского. — «Дружба народов». 2001. № 4.
- Инна Булкина Анатолий Азольский: Диверсант. - «Знамя». 2006. № 10.
- Огрызко В. Лучший авантюрный писатель. - Литературная Россия. 2007. № 40.
- Евгений Ермолин Одинокий герой. Памяти Анатолия Азольского. - «Континент». 2008. № 135.
- Евгений Ермолин Последние классики. М.: Совпадение, 2016. — ISBN 978-5-903060-36-2
Xarici keçidlər[redaktə | mənbəni redaktə et]
- Биография и произведения Анатолия Алексеевича АзольскогоArxivləşdirilib 2014-12-22 at the Wayback Machine на сайте «Книжная полка букиниста»
