Ares

Ares
Ares
	q.yun. Ἄρης
	; Aresin Tivolidəki heykəli
Mifologiya	Qədim Yunan
Təsir sahəsi	müharibə
Adının izahı	Müharibə tanrısı
Yunanca adı	Ἄρης,[Áris]
Cinsi	kişi[d]
Atası	Zevs
Anası	Hera
Qardaşı və bacısı	Erida
Uşaqları	Deymos (mifologiya),; Erot,; Fobos (mifologiya),; Askalaf,; İalmen[d],; İksion;
Atributlar	Məşəl, it, kərkəs, qılınc, qalxan, dəbilqə
Digər mədəniyyətlərdə	Mars
	Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Ares — Yunan mifologiyasında cəsarət və müharibə ilahı. Zevs və Heranın oğludur. Simvolu kərkəsdir.

12 Olimp ilahından biridir. Afrodita ilə sevgi macəraları ilə məşhurdur. Qədim Roma mifologiyasında Mars kimi tanınır. Spartalılar ona sitayiş edir, afinalılara qarşı onlara kömək etməsini istəyirdilər.

Ares və Afrodita

Apollon Ares və Afroditanı sekslə məşğul olarkən gördü. Apollon bunu Afroditanın əri Hefestə xəbər verdi. Onları bu vəziyyətdə görən Hefest onları biabır etmək qərarına gəldi. Olimpə gedib ilah və ilahələri bu cütlüyü görməyə dəvət etdi. İlahələr utanaraq bundan imtina etdi, ancaq ilahlar bunu görməyə getdi. Bəziləri Afroditanın gözəlliyindən danışdı, digərləri Ares ilə həvəslə yer dəyişdirmək istədi. Bununla belə, hamı ikisini qınadı və ələ saldı. Cütlük sərbəst bıraxılandan sonra Ares vətəni Trakiyaya, Afrodita isə Bafa getdi.

Ares və Troya

İstinadlar

↑ Любкер Ф. Ἔρις (rus.). // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский, пер. А. Д. Вейсман, Ф. Гельбке, Л. А. Георгиевский, А. И. Давиденков, В. А. Канский, П. В. Никитин, И. А. Смирнов, Э. А. Верт, О. Ю. Клеменчич, Н. В. Рубинский СПб: Общество классической филологии и педагогики, 1885. С. 495.
↑ И. Ш. Эрида (rus.). // Энциклопедический словарь Гранат 7 Александр Наумович Гранат, 1910. Т. 54.

Həmçinin bax

[_748ea1b7a8786038-1] Любкер Ф. Ἔρις (rus.). // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский, пер. А. Д. Вейсман, Ф. Гельбке, Л. А. Георгиевский, А. И. Давиденков, В. А. Канский, П. В. Никитин, И. А. Смирнов, Э. А. Верт, О. Ю. Клеменчич, Н. В. Рубинский СПб: Общество классической филологии и педагогики, 1885. С. 495.

[_c40a180ac25f6697-2] И. Ш. Эрида (rus.). // Энциклопедический словарь Гранат 7 Александр Наумович Гранат, 1910. Т. 54.

[1]

[2]