Onore Domye
| Onore Domye | |
|---|---|
| fr. Honoré Victorin Daumier | |
 | |
| Doğum adı | Onore Viktoren Domye |
| Doğum tarixi | |
| Doğum yeri | Marsel, Fransa |
| Vəfat tarixi | (70 yaşında) |
| Vəfat yeri | Paris, Fransa |
| Dəfn yeri | |
| Fəaliyyəti | rəssam, memarlıq çertyojçusu[d], karikaturçu, heykəltaraş, litoqraf, qravüraçı[d], illüstrasiyaçı[d], qrafika ustası[d], vizual incəsənət rəssamı |
| Janr | karikatura |
| Stil | realizm[3] |
 Vikianbarda əlaqəli mediafayllar | |
Onore Viktoren Domye (fr. Honoré Victorin Daumier; 26 fevral 1808[4][5][…], Marsel[4][6][…] – 10 fevral 1879[7][8][…], Valmondua[7][9][…]) — fransız qrafiki, boyakar və heykəltəraşı, XIX əsrin ən böyük siyasi karikatura ustalarından biri[10].
Həyat və yaradıcılığı
[redaktə | vikimətni redaktə et]Onore Viktoryen Domye 26 fevral 1808-ci ildə Marsel şəhərində anadan olmuşdur. 1814-cü ildə ailəsi ilə birlikdə Parisə gəlmişdir. 1822-ci ildən A. Lenuarın emalatxanasına və Süis akademiyasına getmiş, Luvrda qədim sənətkarların yaradıcılığını öyrənmişdir[11]. 1820-ci illərdə litoqraf J. M. Beliarın assistenti olmuş, kiçik nəşriyyatlar üçün vinyetkalar, titul səhifələri və s. işləmişdir. Domyenin siyasi karikatura ustası kimi formalaşmasında 1830-cu il inqilabının böyük təsiri olmuşdur[12].
Qalereya
[redaktə | vikimətni redaktə et]-
Dəyirmançı, onun oğlu və uzunqulaq, 1849 -
Rəqs edən tibb bacısı tərəfindən bədbəxt bir gənc uşağı divara asması. Rəngli litoqrafiya O.Domye, c. 1850. -
Həvəskar çapetmə.
Painting, c.1857-1860. -
Krispin və Skapin, 1858-1860. -
Cəmiyyətin komediyaçıları
Litoqrafiyanın çapı:Le Charivari, 1858. -
"NADAR élevant la Photographie à la hauteur de l'Art" -
Şahmatçılar, 1863.
.jpg)
Ədəbiyyat
[redaktə | vikimətni redaktə et]- Калитина Н. Н. Домье. М., Искусство, 1955.
- Пассерон Р. Домье: свидетель своей эпохи. М., Изобразительное искусство, 1984.
- Прокопьева С. И. Образ зрителя в театральных сценах Домье // Материалы XI научной конференции в память проф. М. В. Доброклонского. СПб., 1998.
- Щербакова Н. Оноре Домье: от политической карикатуры к маске // Искусствознание. 2014, № 3–4. С. 184–199.
- Яворская Н. В. Оноре Домье. — Л.: Издательство Ленинградского областного союза советских художников, 1935 (Художественное наследие. Западноевропейское искусство). — 156 с.: 46 ил.
- Harper Paula. Daumier Clowns: Les Saltimbanques et les Parades. New York-London, 1981.
- Childs E. C. Daumier and Exotocism. Satirising the French and the Foreign. New York, Peter Lang Publishing Inc., 2004.
Xarici keçidlər
[redaktə | vikimətni redaktə et]
- Daumier works at National Gallery of Art
- Daumier Website, complete website on Daumier's life and work; Bibliography, Exhibitions etc.
- Daumier's biography, style and critical reception
- Web Gallery of Art
- Daumier Lithographs and some information at Brandeis University
- Prints at the Art Institute of Chicago
İstinadlar
[redaktə | vikimətni redaktə et]- ↑ Moiroux J. Le cimetière du Père-Lachaise (fr.). Paris: 1908. P. 121.
- ↑ Le Figaro, Figaro (fr.). / A. Brézet Paris: Société du Figaro, 1880. ISSN 0182-5852; 2496-8994
- ↑ National Gallery of Art - Collection (ing.).
- ↑ 1 2 L'Humanité, l'humanité, لومانيتي, لاومانيته (fr.). RF: 1999. ISSN 0242-6870; 2496-8617
- ↑ Bibliothèque nationale de France BnF identifikatoru (fr.): açıq məlumat platforması. 2011.
- ↑ RKDartists (nid.).
- ↑ 1 2 Lavigne H. état civil d'artistes français (fr.). Paris: 1881. P. 162.
- ↑ Honoré Daumier (nid.).
- ↑ https://www.theartstory.org/artist/daumier-honore/life-and-legacy.
- ↑ Яковлева Т. Ю. "Становление литературно-художественной журналистики Франции XIX века. Художественная критика Шарля Бодлера". 19v-euro-lit.niv.ru. 2017-03-16 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2017-02-20.
- ↑ Azərbaycan Milli Ensiklopediyası (25 cilddə). 7-ci cild: Dərman – Enoftalm (25 000 nüs.). Bakı: "Azərbaycan Milli Ensiklopediyası" Elmi Mərkəzi. 2016. səh. 226. ISBN 978-9952-441-12-3.
- ↑ Азәрбајҹан Совет Енсиклопедијасы: [10 ҹилддә]. III ҹилд: Гајыбов—Елдаров. Бакы: Азәрбајҹан Совет Енсиклопедијасынын Баш Редаксијасы. Баш редактор: Ҹ. Б. Гулијев. 1979. С. 504.