Pazırıq xalısı
| Xalça | |
| Pazırıq | |
|---|---|
    | |
 | |
| Xalça haqqında məlumatlar | |
| Tam adı | Pazırıq xalçası |
| Növü | Xovlu |
| Ölkə | Azərbaycan |
| Şəhər | Bərdə |
| Toxunması haqqında məlumatlar | |
| Tarixi | e.ə. V əsr |
| Digər məlumatlar | |
| Sahəsi | 4,5 m²[1] |
| Uzunluğu | 6,5 m[1] |
| Eni | 5,34 m[1] |
| Material | Yun |
| Saxlanıldığı yer | |
| hermitagemuseum.org/wps/… | |
 Vikianbarda əlaqəli mediafayllar | |
Pazırıq xalısı — Pazırıq kurqanında arxeoloji qazıntı zamanı aşkar edilmiş qədim xalı.
Tarixi
[redaktə | mənbəni redaktə et]
Pazırıq kurqanlarından tapılmış toxuculuq nəsnələri içində "Pazırıq xalısı" adı ilə məşhur olan 1,83x2,0m[3] ölçülü qırmızı rəngli keçə üzərində incə yun ipindən toxunan bu xalı Peterburq Ermitajında saxlanır.
E.ə. V-IV əsrlər arasında hazırlandığını irəli sürən alimlər bu xalının Altaya gedib çıxmasını belə izah edirlər ki, guya bir saqa çarının sifarişi ilə yas törənində cəsədin üstünə örtük kimi hazırlanan bu xalı "Armeniyada" toxunmuşdur. Ulrix Şürman bunu "erməni sənətinin şah əsəri" adlandırmış, Volkmar Gantzhorn isə öz kitabında onun fikrini doğru saymışdır[1][4].
Başqa bir Pazırıq xalısı da divardan asmaq üçün 4,5x6,5 m ölçüsündə rəngli keçədən aplike üsulu ilə hazırlanmış sənət əsəridir. Burada taxtda oturub əlində həyat ağacı tutan qutsal qadın və qarşısında gözəl geyimli bir atlı təsvir edilmişdir. Prof. F. Cəlilov güman edir ki, buradakı qadın obrazı qarşısındakı bəyə uğur diləyən ulu qam katun obrazıdır[5].
Bu qədim xalının kurqanın altında salamat qalmasının səbəbi vaxtilə yuxarıda açılmış bir oyuqdan məzarın dibinə sızan suyun buz bağlaması və xalının buzun içində qalması idi.
Xüsusiyyətləri
[redaktə | mənbəni redaktə et]Pazırıq xalısı iç-içə bir neçə çərçivəyə bölünmüş, birincidə qrifonlar, ikincidə atlılar, üçüncüdə sığırlar (maral), dördüncüdə hun çiçəyi şəklində simvollar verilmişdir. Beşinci çərçivə isə çiçəkli 24 xanaya ayrılmışdır. Buradakı sığırların və orta xana sayının 24 olması məsələsini 24 oğuz boyunun simvolu olduğunu (türk intellekti) türkmən alimi Axmət Bekmıradov qeyd etmişdir[6]. Sonralar E.F. Tekçe və N.G. Qırzıoğlu da eyni fikrə gəlmişlər[7].
Xalıdakı atların quyruğu əski hun şəkillərindəki kimi düyünlüdür, başlarında yüyən var, yəhərin üzəngisi yoxdur. Çünki həmin xalını toxuyan saqaların törəmələri hunlar dünyada ilk dəfə üzəngini bu xalıdan min il sonra icad etmişdilər.
İstinadlar
[redaktə | mənbəni redaktə et]- ↑ 1 2 3 4 Volkmar Gantzhorn. Der christlich orientalisch Teppich. Köln, 1990 (alm.)
- ↑ https://www.hermitagemuseum.org/wps/portal/hermitage/digital-collection/25.+archaeological+artifacts/879870 (ing.).
- ↑ "Руденко С.И. Искусство Алтая и Передней Азии (середина I тысячелетия до н.э.).// М.: 1961. 68 с." 2012-12-25 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2012-12-25.
- ↑ E.F.Tekçe. Pazırık. Altaylardan bir halının öyküsü. Ankara, 1993, səh 48
- ↑ F. Cəlilov – Azər xalqı, II nəşri, Bakı, 2006
- ↑ A.Bekmıradov. Andalıp xem Oquznamaçılık dəbi. Aşqabat, 1987
- ↑ E.F.Tekçe. Pazırık. Altaylardan bir halının öyküsü. Ankara, 1993, səh 36.