Serb-Bizans memarlığının dirçəlişi

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Köhnə telefon stansiyası

Müasir Serb-Bizans, Neo-Bizans və ya Serb milli memarlıq üslubu Serb memarlığında 19-cu əsrin ikinci yarısından 20-ci əsrin birinci yarısına qədər davam etmiş üslubdur. Bu üslub orta əsr Serb-Bizans məktəbi ənənəsindən yaranıb və Neo-Bizans üslubunun bir hissəsi olmuşdur.

Tarixi və xüsusiyyətləri[redaktə | mənbəni redaktə et]

Müqəddəs Georgi Katedrali, Smederevo
Müqəddəs Spiridon Kilsəsi, Triest

Müasir Serb-Bizans memarlıq üslubunun başlanğıcı 19-cu əsrin birinci yarısında Avropada yayılmış, Serb torpaqlarında isə əsrin ortalarında ortaya çıxmış və son onilliklərə qədər yaşamış romantizm ruhunda olan bir üslubdur. Bu üslubun tətbiq olunması Serbiya knyazlığında yeni gələn "qərb üslubunun" ( klassisizm, neo-barokko ) təsirlərinə müqavimət kimi xarakterizə oluna bilər.[1] Bu stil Serb-Bizans memarlıq irsinin formaları və bəzəkləri ilə özünü göstərir. Bu memarlıq üslubu kilsə memarlığı ilə ciddi şəkildə bağlı deyil; əslində bu üslub dünyəvi memarlıqda da tətbiq edilirdi. Bu da Modern istiqamətinin təsiri ilə sıx bağlı olmuşdur.[1]

Müasir Serb-Bizans memarlıq üslubu üç dövrdən ibarətdir: birinci və ya erkən dövr Bizans memarlığının elementləri ilə qərb üslubunun sintezini təşkil edir. Tipik bir nümunə, Smederevodakı Müqəddəs Georgi kilsəsidir, burada (Qərb üçün xarakterik) beş günbəz görünür. İkinci dövr Serbiyanın krallıq kimi genişlənməsi və möhkəmlənməsi (1882-1914) ilə bağlıdır. Bu dövrdə çox sayda kilsə tikilir, nadir hallarda digər tikintilərə yol verilirdi. Həmin dövr üçün Serbiya krallığının ərazisindən kənarda nümunələr nadir hesab edilir. Üçüncü və son dövr iki dünya müharibəsi arasındakı (1918-1939) dövrlə əlaqədardır, o zaman üslubun bütün Serblər, Xorvatlar və Slovenlər Krallığında, daha sonra Yuqoslaviya krallığında qəfil genişlənməsi baş verir. Bundan əlavə, həmin dövrdə serb diasporu ilə əlaqəli məmarlıq nümunələri də var, məsələn, Karlo Masiaçini tərəfindən hazırlanmış Triestdəki Müqəddəs Spiridon kilsəsi. Bu dövrdə tikililər eyni dərəcədə dini və dünyəvi stildə olmuşdur.

İkinci Dünya Müharibəsi və sonrakı dövr dönüş nöqtəsi oldu. Kommunizmin gəlişi ilə müharibədən sonra Serb memarlığında tarixçiliyin bütün formaları, o cümlədən Serb-Bizans üslubu rədd edilir.[1] Bu üslub kilsə və monastır kimi yeni dini binaların tikintisi ilə ancaq Sosialist Yuqoslaviyanın süqutundan sonra geri qayıda bildi.


Memarlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

Bu üslubun görkəmli memarları:

  • Jan Nevole
  • Andreja Damjanović
  • Aleksandar Deroko
  • Momir Korunović
  • Svetozar Ivačković
    Müqəddəs Georgi Kilsəsi, Oplenats
  • Vladimir Nikolić
  • Jovan Ilkić
  • Dušan Zivanović
  • Andra Stevanović
  • Branko Tanazević
  • Petar Popović
  • Jovan Novaković
    Köhnə Poçt şöbəsi, Belqrad
  • Dragutin Maslać
  • Dragutin Inkiostri Medenjak
  • Vasilije Androsov
  • Grigorije Samojlov
  • Brothers Krstić 

Nümunələr[redaktə | mənbəni redaktə et]

Xilaskar Məsihin Katedrali, Banya Luka
Vuk fondu

Erkən dövr (təxminən 1850-1880)[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Andrey Damyanov tərəfindən Smederevodakı Müqəddəs Georgi Katedrali
  • Andrey Damyanov tərəfindən Nişdəki Serb Pravoslav Katedrali
  • Andrey Damyanov tərəfindən Vranjedəki Serb Pravoslav Katedrali
  • Andrey Damyanov tərəfindən Sarayevodakı Serb Pravoslav Katedrali
  • Andrey Damyanov tərəfindən Mostarda Müqəddəs Üçlüyün Katedrali
  • Pavle Stanišić və Jovan Ristić tərəfindən Belqradda Yüksəliş Kilsəsi

Orta dövr (1880-1914)[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Carlo Masiaçini tərəfindən Triestdə Müqəddəs Spiridon Kilsəsi
  • Svetozar Ivaçkoviç tərəfindən Pançevodakı köhnə kilsə
  • Svetozar Ivaçkoviç tərəfindən Leskovacdakı Müqəddəs Elias kilsəsi
  • Svetozar İvaçkoviç tərəfindən Belqradda Yeni Qəbiristanlıqdakı kilsə
  • Vladimir Nikoliç tərəfindən Sremski Karlovci qəbiristanlığında ibadətgah
  • Yovan Ilkiç tərəfindən Müqəddəs Üçlük Kilsəsi
  • Dusan Jivanoviç tərəfindən Kruşevacdakı Müqəddəs Georgi kilsəsi
  • Herseq Novida Müqəddəs Arxangel Mixail kilsəsi
  • Andra Stevanoviç tərəfindən Oplenatsda Müqəddəs Georgi Kilsəsi
  • Branko Tanazeviç tərəfindən Belqradda köhnə telefon stansiyasının binası
  • Branko Tanazeviç tərəfindən Belqradda Vuk Fondunun evi

Son dövr (1914-1941)[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Dragutin Maslaç tərəfindən Çaçakda qrammatika məktəbi
  • Momir Korunoviç tərəfindən Sremska Mitrovitsada qrammatika məktəbi, Krupanjda Məsihin Yüksəlişi Kilsəsi, Belqradda köhnə poçt şöbəsi və Poçt Nazirliyi, Biyelinada Sokol evi
  • Duşan Jivanoviç tərəfindən Banya Lukada Xilaskar Məsihin Katedrali,
  • Boqdan Nesteroviç və Aleksandar Deroko tərəfindən Müqəddəs Sava kilsəsi
  • J. Bazler və V. Sabo tərəfindən Sombordakı Sokol evi
  • Banya Lukada Banski Dvor
  • Nikolay Krasnovun Kerkirada məqbərəsi
  • Branislav Kojiç tərəfindən Belqraddakı Topçiderdəki Dordeviçin Evi
  • Dragişa Brasovan tərəfindən Novi Pazar yaxınlığındakı Sopoçani oteli

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. ↑ 1 2 3 Carlton, Richard; Bešo, Smajo, redaktorlar Perspectives on cultural heritage loss and reconstruction 20 years after the end of conflict in Bosnia and Herzegovina // Heritage Under Pressure – Threats and Solution: Studies of Agency and Soft Power in the Historic Environment. Oxbow Books. 2019. 244–258. ISBN 9781789252477. 2023-01-27 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2024-03-27.

Xarici keçidlər[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Kadijević, Aleksandar. Jedan vek traženja nacionalnog stila u srpskoj arhitekturi: sredina XIX-sredina XX veka [One Century of Searching for a National Style in Serbian Architecture, midnineteenth – midtwentieth century]. Građevinska knjiga. 1997. ISBN 978-8-6395-0339-0.
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Serb-Bizans_memarlığının_dirçəlişi&oldid=7563690"