Vitali Portnikov

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Vitali Portnikov
ukr. Віталій Едуардович Портников
Doğum tarixi 14 may 1967(1967-05-14) (56 yaş)
Doğum yeri
Təhsili
  • Moskva Dövlət Universitetinin Jurnalistika fakültəsi[d]
Fəaliyyəti jurnalist, televiziya aparıcısı, publisist, yazıçı
Mükafatları YouTube Gümüş play düyməsi Taras Şevçenko adına Ukrayna Milli Mükafatı
portnikov.com
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Vitali Portnikov (ukr. Віталій Едуардович Портников, 14 may 1967, Kiyev) — Ukraynalı jurnalist, yazıçı və publisist, teleaparıcı. "Azadlıq" radiosunun rəyçisi, Ukrayna və Rusiya nəşrlərində analitik məqalələrin müəllifi. Ukrayna PEN Mərkəzinin üzvü. Taras Şevçenko adına Ukrayna Milli Mükafatı laureatı (2023).

Bioqrafiya[redaktə | mənbəni redaktə et]

İlk illər və təhsil[redaktə | mənbəni redaktə et]

Vitali Portnikov 14 may 1967-ci ildə Kiyevdə anadan olmuşdur. Atası iqtisadçı, anası hüquqşünas olmuşdur[1]. Vitali 1983-cü ildə səkkizinci sinifdə oxuyarkən Latviyanın "Yurmala" qəzetində əsərlərini nəşr etməyə başlamışdır[2][3].

Öz izahatına görə, yəhudilərə qoyulan məhdudiyyətlər səbəbindən Kiyevdəki universitetə daxil ola bilməmiş[4], 1985-ci ildə Kiyevdən Dnepropetrovska köçmüş və burada Dnepropetrovsk Dövlət Universitetinin filologiya fakültəsinə daxil olmuşdur. Amma burada cəmi üç kurs oxumuşdur[2][3]. 1988-ci ildə Moskva Dövlət Universitetinin Jurnalistika fakültəsinə keçmiş, 1990-cı ildə oranı bitirmişdir[3][5] (jurnalistika fakültələri olmayan respublika universitetlərinin filologiya fakültələrinin 1–2 tələbəsini universitetə göndərmək imkanı var idi.). Vitali 1992-ci ildə Moskva Dövlət Universitetinin Dövri nəşrlər fakültəsinin aspiranturasını bitirir[6].

Karyera[redaktə | mənbəni redaktə et]

O, 1988–ci ildən 1992-ci ilə qədər Kiyevin "Ukrayna gəncləri" (ukr. «Молодь України») qəzeti ilə əməkdaşlıq edir və sovet parlamentinin ilk müxbirlərindən biri olur.

1989-cu ildən eyni vaxtda qurulan "Nezavisimaya qazeta"da köşə yazarı olub, ittifaq respublikalarının və postsovet məkanının problemlərini işıqlandırmaq üzrə ixtisaslaşıb. O, 1995-ci ildə qəzetin Boris Berezovskiyə yaxın strukturların mülkiyyətinə verilməsi ilə razılaşmayan bir qrup jurnalistlə birlikdə nəşri tərk edib.

1990-cı ildən "Azadlıq" radiosu ilə əməkdaşlıq edir. Müxtəlif vaxtlarda radioda "Şəxsi ad", "Mətbuat saatı", "Qonaq vaxtı" və s. verlişlərin aparıcısı olmub. O, bu radionun Rusiya, Ukrayna və Belarus xidmətlərində fəaliyyət göstərib.

O, 1994-cü ildən mütəmadi olaraq "Zerkalo Nedeli" (Kiyev) qəzetində nəşr edilir və burada "Gündəliklər" rubrikasını yazır. O, həmçinin "Rusiya Teleqrafı", "Vedomosti", "Vremya MN" (Moskva), "Den", "Müxbir", "Biznes həftəsi" (Kiyev), "Biznes və Baltik", "Teleqraf" (Riqa), "Estoniya", "Postimees" (Tallinn), "Polituka", "Gazeta Wyborcza" (Varşava) və "Belorusskaya qazeta" (Minsk) kimi mətbu orqanlarda dərc olunur.

O, həmçinin yəhudilik və Yaxın Şərqlə bağlı mövzularda yazır: o, hələ sovet dövründə yəhudi dilində nəşr olunan "Sovet Gameland" jurnalı və "Birobidzhaner Stern" qəzeti ilə əməkdaşlıq etmişdir. O, "Vesti" qəzetində (Təl-Əviv) müntəzəm köşə yazısına rəhbərlik edirmişdir.

2006-cı ilin iyun ayından 2007-ci ilin oktyabr ayına qədər Ukraynanın gündəlik "Qazeta 24" qəzetinin şef redaktoru olub (2007-ci ilin sentyabr-oktyabr aylarında həm də qəzetin baş redaktoru vəzifəsini icra edib.).

O, həmçinin Ukraynanın bir sıra televiziya kanallarında jurnalist və informasiya-analitik proqramlar aparıb. 2005-ci ildə K1 telekanalında (Ukrayna) "VIP" verilişinin, 2009–2011-ci illərdə isə TVi kanalında "Vitali Portnikovun həqiqəti" verilişinin aparıcısı olub[7]. 2010-cu ilin may ayında TVi-nin baş redaktoru oldub[8]. 2012-ci ilin noyabrında o, telekanalın prezidenti olub[9].

2013-cü ilin noyabr ayından Espresso TV kanalında proqramlara, xüsusən də "Vitali Portnikovun Siyasi Klubu" verilişinə aparıcılıq edir (proqram sonradan Espresso və Kanal 5 ilə birgə layihə olur[10]).

2013-cü ilin noyabr ayından Avromaydanın fəal iştirakçılarından birinə çevrilir. O, Ümumkrayna Maydan hərəkatının şurasının üzvü olub. 2014-cü ilin yanvarında Portnikov Kiyevdəki kütləvi etirazlarla bağlı Rusiya xüsusi xidmət orqanları tərəfindən ona və bir sıra digər müxalif ukraynalı jurnalistlərə qarşı təxribat hazırlandığını bildirib və müvəqqəti olaraq Varşavaya köçüb, Ukraynadakı siyasi dəyişikliklərdən sonra oradan geri qayıdıb[11].

2015-ci ilin iyulunda Vitali Portnikovun namizədliyi Xalq Cəbhəsi fraksiyasının nümayəndəsi kimi Ukrayna Milli İctimai Televiziya və Radio Şirkətinin müşahidə şurasına təklif edilib[12]. 2017-ci ilin oktyabrında o, öz xahişi ilə müşahidə şurasından istefa verib.

2018-ci il noyabrın 1-də Vitali Portnikov da daxil olmaqla 322 Ukrayna vətəndaşına qarşı Rusiya sanksiyalar tətbiq edilib[13].

Kitablar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • "Niyə Medvedev?" (2008)
  • "Sinaqoqadakı Məryəm" (2010)
  • "Mələklər üçün həbsxana" (2012)
  • "Avora" (2017)
  • "Maydan zəngləri" (2019)

Mükafatlar və təltiflər[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Ukrayna Jurnalistlər İttifaqının "Qızıl qələm" mükafatı laureatı (1989).
  • Hetman Filip Orlik adına həvəsləndirmə mükafatı (1998).
  • O, həmçinin Ukraynada hər il keçirilən "İlin adamı" müsabiqəsində "İlin jurnalisti" nominasiyasına layiq görülüb.
  • Vasil Stus Mükafatının qalibi (2022).
  • Taras Şevçenko adına Ukrayna Milli Mükafatı (2023)[14].

Mənbə[redaktə | mənbəni redaktə et]

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. ↑ "я вырос в адвокатской семье". радиостанция Эхо Москвы. 2000-10-25. 2018-12-23 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2018-12-22.
  2. ↑ 1 2 "Віталій Портников: Свобода слова зменшується як «шагренева шкіра»". Власкор (ukrayna). 2010-09-27. 2012-08-05 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2012-07-23.
  3. ↑ 1 2 3 "Виталий Портников: «Герметичность порождает только гниение»". Золотые страницы. Луганщина. 2012. 2012-05-09 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2012-07-23.
  4. ↑ "Віталій Портніков: Ми не хочемо показувати емісарів влади і партій". Україна молода (ukrayna). 2012-02-03. 2012-02-05 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2012-07-23.
  5. ↑ "Наш дом на Моховой" (PDF). 2018-02-20 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2018-02-19.
  6. ↑ "Виталий Портников в программах Светланы Сорокиной". Светлана Сорокина: передачи, интервью, публикации. 2013-12-16 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2012-07-23.
  7. ↑ "«Правда Віталія Портникова / Романа Скрипіна» на ТВі закривається". Телекритика (ukrayna). 2011-04-18. 2011-04-23 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2012-07-23.
  8. ↑ "Портников стал главным редактором ТВі". Корреспондент. 2010-05-12. 2013-12-28 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2012-07-21.
  9. ↑ "На ТВі — нове керівництво". Українська правда — Блоги (ukrayna). 2012-11-27. 2012-12-31 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2012-12-31.
  10. ↑ "5 канал запускає лінійку вечірніх токшоу. Серед ведучих – Ігор Кондратюк". Детектор Медиа. 2020-09-21. 2020-10-01 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2020-09-22.
  11. ↑ Шарый А. "Виталий Портников как мишень". Радио Свобода. 2014-01-26 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-01-26.
  12. ↑ Малазонія, Аврахов, Таран і Портников увійшли до наглядової ради Суспільного Arxivləşdirilib 2015-08-04 at the Wayback Machine // "Mediasapiens", 28.07.2015
  13. ↑ "Помідори Фірташа, Ярош і син Порошенка: проти кого Росія запровадила санкції". Би-би-си (ukrayna). 2018-11-01. 2018-11-01 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2018-11-01.
  14. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 454/2023 "Питання Національної премії України імені Тараса Шевченка"
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Vitali_Portnikov&oldid=7563487"