Şah Təhmasibin Şahnaməsi

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Şah Təhmasibin Şahnaməsi
Kəyumərsin sarayı miniatürü.px
Janr Epik poemanın miniatürlü əlyazması
Müəllif Sultan Məhəmməd, Mir Seyid Əli, Mir Musavvir, Ağa Mirək, Əbd əs-Səməd
Orijinal dili fars dili
Yazılma ili XVI əsr
Nəşr ili XVI əsr
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Şah Təhmasibin Şahnaməsi və ya Houton ŞahnaməsiSəfəvi miniatür sənətinin şah əsərlərindən və Şahnamə əsərinə çəkilmiş miniatürlər içərisində ən məşhurlarından biri olan illüstrasiyalı əlyazmalar. Bu, yəqin ki, indiyə qədər hazırlanmış mətnin ən tam təsvir edilmiş əlyazmasıdır. Əsər ortaya çıxarıldığı zaman 759 səhifədən ibarət olmuş, bunun da 258 səhifəsi miniatürlərlə bəzədilmişdir. Bu miniatürlər Təbriz şəhərindəki miniatür ustaları tərəfindən I Şah İsmayılI Şah Təhmasib dövründə çəkilmişdir. Əsər tamamlandıqdan sonra 1658-ci ildə Osmanlı sultanı II Səlimə hədiyyə edilmişdir. Əsərin səhifələri 48 x 32 sm-dən ibarət olmuş və mətni mükəmməl şəkildə nəstəliq xətti ilə çəkilmişdir. Əsər 1970-ci illərdə parçalanmış və hal-hazırda hissə-hissə müxtəlif kolleksiyalarda saxlanmaqdadır.[1]

Əsərin düzəldilməsinə Şah İsmayılın Təbrizi ələ keçirib özünü şah elan etməsindən qısa müddət sonra əmr verilmişdir. Dövrünün nüfuzlu və hərbi baxımdan üstün sərkərdələrindən və hökmdarlarından olan Şah İsmayıl bundan sonra qısa müddətdə xeyli etnosun yaşadığı imperiya qurmağı bacarmışdı. Bu böyük imperiyanın ərazisində xeyli sayda məşhur rəssam yaşamaqda idi və onların istedadları da bacarıqlı idi. Bu da Şah İsmayıla əlinin altında xeyli istedadlı rəssamları cəmləşdirməyə imkan yaradırdı. Şah İsmayılın əmri altında toplanan və çalışan rəssamlar miniatür sənətində xüsusi qeyd edilən Təbri məktəbinin və ya stilinin formalaşdırılmasına yol açdılar.[2][3]

Rustam asleep, while his horse Rakhsh slays a lion, fol. 118r.[4]

O, Səfəvi ən görkəmli rəssamlarına bu əlyazmanı siyasi mənzərənin dəyişməsinin nümayişi və şah kimi hökmranlığının təsdiqi kimi təsvir etməyi tapşırdı. Şahnamə komissiyası bir hökmdar kimi legitimliyi təsdiq etmək üçün ümumi bir üsul idi, çünki mətn şahı şübhəsiz itaət edilməli və hörmət edilməli olan güclü, sabit bir şəxsiyyət kimi təsvir edir.[5]

Belə bahalı və təmtəraqla bəzədilmiş əlyazma I İsmayılı Səfəvilərin gücünə və şöhrətinə bağlı uğurlu və qüdrətli bir lider kimi təqdim edə bilərdi. Çox güman ki, əlyazma ya son nəticədə Osmanlı İmperiyasının sultanı Qanuni Süleymana hədiyyə etmək, ya da ola bilsin ki, oğlu Təhmasibin Herat valiliyi dövründən qayıdışını qeyd etmək üçün nəzərdə tutulub.[6] Şahnamə əsərində mifologiya və tarix qarışıq şəkildə əks olunmuşdur. Bu baxımdan Şahnamə əsəri Əhdi-Ətiqin Padşahlar Kitabı və ya İliada kimi dünyanın digər bölgələrindəki oxşar mövzulu əsərlərlə müqayisə etməyə imkan verir.[7]

Əsərin hazırlanmasına nə zaman başlanılması mübahisəlidir. Məsələni araşdıran bir çox şəxs düşünür ki, əsərin hazırlanmasına 1520-ci illərdə başlanılmışdır. Lakin hazırlanması müddəti uzun müddət davam etmiş, əsərin hazırlanmasında fərqli rəssam nəsilləri iştirak etmiş, layihəyə fərqli şəxslər rəhbərlik etmişdir. Buraya məşhur rəssamlar olan Sultan Məhəmməd Behzad, Mir Müsəvvir və Ağa Mirək də daxildir. Şahnamənin miniatürlərlə bəzədilmiş bu əlyazmasının hazırlanmasına başlanıldıqdan qısa müddət sonra 1524-cü ildə Şah İsmayıl vəfat etmişdir.[8] Onun yerinə taxta çıxan I Təhmasib hələ 11 yaşında idi və incəsənətə hamilik edə bilmək üçün onun əhəmiyyətini dərk edəcək yaşda deyildi. Ehtimal ki, onun məsləhətçiləri onu bu əsərin tamamlanması fikrinə inandıra bilmiş[9] və əsər 1530-cu illərin ortalarında, yəni elə I Təhmasibin hakimiyyəti dövründə tamamlanmışdır.[10]

Hazır olan əsər nəhayət Osmanlı sultanı II Səlimə hədiyyə edilmişdir. Osmanlı qaynaqlarına görə, əsər 1568-ci ildin fevralında Səfəvi elçiliyi vasitəsiylə Osmanlı sultanına təqdim edilmişdir. Əsərlə birlikdə 34 dəvə və digər nəfis hədiyyələr də sultana təqdim edilmişdir.[1] İlkin təqdim edilən zaman əsərin ümumilikdə 30 min beytdən ibarət olduğu təxmin edilir. Əsər təqdim edilən zaman o qədər gözəl imiş ki, sultan da daxil olmaqla, saray əyanlarını heyran buraxıbmış.[7] İlk təqdim edildiyi zaman əlyazmada 30 min beyt şeir vardı.[11] Əsər uzun zaman İstanbulun Topqapı muzeyində saxlanıldı və 1800-cü illərdə haşiyələrə əlavə edilmiş şərhlər sübut edir ki, əla bəzəkli əlyazma tamamlandıqdan çox sonra bir çox hökmdarları və alimləri heyran etmişdir.[1]

1900-cü illərdə Osmanlı imperiyası parçalanmağa başladığı zaman əlyazma Edmond Ceyms de Rotşildin[a] kolleksiyasında peydə oldu.[13] Əlyazma uzun müddət Rotşild ailəsində qaldıqdan sonra Artur Houghton tərəfindən satın alındı. Əlyazmada bir zamanlar 258 miniatür var idi, lakin vergilərdən yayınmaq üçün Houghton tərəfindən hissələrə parçalanaraq satıldı. 118 miniatürü özünə saxlayan Houghton 1972-ci ildə 78 miniatürü Metropolitan İncəsənət Muzeyinə bağışladı. Yerdə qalan miniatürlər isə dünya boyunca müxtəlif şəxslərə və ya kolleksiyalara satıldı.[14]

Artur Houghtonun 1990-cu ildə vəfat etməsindən sonra onun oğlu əlyazmadan geriyə qalan səhifələri, cildi və miniatürləri satmaq qərarına gəldi. Londonlu incəsənət ticarətçisi Oliver Hoare vasitəsiylə aparılan kompleks danışıqlardan sonra əlyazma Tehran Müasir İncəsənət Muzeyinə verildi, bunun qarşılığında isə Villem de Kuninqin III Qadın rəsm əsəri verildi. Vaxtilə bu əsər Pəhləvi sülaləsinin şahbanusu Fərəh Diba tərəfindən satın alınmışdı, lakin İslam inqilabından sonra rəsm əsərinin İslami dəyərlərlə ziddiyyət təşkil etdiyi hesab edilirdi.[15] Dağılmış miniatürlər bir neçə kolleksiyada, o cümlədən 10 vərəqdən ibarət Xəlili İslam İncəsənət Kolleksiyasındadır.[16][13]

6 aprel 2011-ci ildə alim və kolleksiyaçı Stüart Keri Uelçə məxsus bu əlyazmanın bir səhifəsi 7,4 milyon funta (12 milyon dollar) satıldı.[17]

Əjdaha qiyafəsində maskalanmış Ağa Mirək öz oğlanlarını sınağa çəkir. Ağa Mirək tərəfindən çəkildiyi iddia edilir.

Əsər çox böyük həcmli idi. Ümumilikdə 759 səhifədən ibarət olan əsərə 258 miniatür daxil idi. Əsər irihəcmli olduğuna görə şahlıq emalatxanasındakı bütün rəssamların əsərin hazırlanmasında müəyyən rolu olmuşdu. Buraya Mir Seyid Əli, Sultan Məhəmməd, Mirzə Əli (Sultan Məhəmmədin oğlu)[18], Ağa Mirək, Mir Musavvir, Dost Məhəmməd və çox güman ki, Əblül Səməd də daxil olmuşdur.[13] Bir sıra sənətçilər alimlər tərəfindən üslublarına görə müəyyən edilmişdir, lakin adları məlum deyil.[16] Hər səhifənin ölçüsü təqribən 48 x 32 sm-dir, mətn keyfiyyətli nəstəliq yazısı ilə yazılmışdır. Miniatürlərin çəkilmə üslubu əhəmiyyətli şəkildə dəyişir, lakin bu dəyişmələrə baxmayaraq, bütün miniatürlərin keyfiyyəti yüksək səviyyədədir. Miniatürlərin bir çoxunda mifik motivlər olsa da, əsərdə Səfəvilər dövründə adi olan məişət əşyaları da təsvir edilmişdir. Bu da əsəri müəyyən məkan və zaman anlamında daha da unikal edir.[5] Əlyazmada Teymuri hökmdarlarının emalatxanalarının klassik təmkin və zəriflik üslubu inkişaf etdirdiyi Herat miniatür məktəbinin üslubu ilə daha ifadəli və təxəyyüllü Təbriz rəssamlarının üslublarının birləşməsi açıq hiss edilməkdədir. Keçmişdə iki türk dövləti olan Qaraqoyunlu və Ağqoyunlu dövlətlərinin paytaxtı olan, indi isə onları məğlub edən I Şah İsmayılın qurduğu Səfəvi imperiyasının paytaxtı olmaqda idi.[19][20]

Dost Məhəmməd Səfəvi miniatürləri barədə yazdığı kitabda bu əlyazmanın da adını çəkmişdir. Bu Kəyumərsin sarayından (yuxarıda göstərilmişdir) xüsusi bəhs edilən çox saylı əsərlərdən birincisidir. Burada Dost Məhəmməd bu miniatürün Sultan Məhəmməd tərəfindən çəkildiyini bildirməkdə və Sultan Məhəmməddən "dövrünün zeniti" deyə bəhs etməkdədir.[21] Daha sonrakı alimlər bu miniatürü "tayı-bərabəri olmayan" və "çox gümanki Səfəvi incəsənətinini ən böyük rəsmi adlandırmışdır". Dost Məhəmməd öz kitabında həmçinin Ağa Mirək və Mir Musavvirin də çox gözəl miniatürlər çəkdiyini bildirmişdir. Qeyd etmək lazımdır ki, bu iki şəxs Nizami Xəmsəsinə də miniatürlər çəkmişdirlər.[22]

Rüstəmin yuxuda olduğu, atı Rəxşin şirlə döyüşdüyünü göstərən məşhur yarımçıq miniatür, çox güman ki, əlyazma üçün hazırlanıb, lakin heç vaxt tamamlanmayıb və cildlənməyib. Çox güman ki, miniatürün güclü Təbriz üslubunda çəkilməsi Şah Təhmasibi razı salmamışdır. Görünür bu miniatürün müəllifi Sultan Məhəmməddir. Onun əsərləri sonradan Kamaləddin Behzadın saray stilinə uyğunlaşdırılılmış və hal-hazırda Britaniya muzeyində saxlanılmaqdadır.[23]

Ən məşhur miniatürlərdən biri olan O, Ağ Divi Öldürür miniatüründə Rüstəmin Keykavusu xilas etmək üçün çıxdığı macrəsasında Ağ Divi öldürməsi təsvir edilmişdir. Rüstəm və Divi çevrələyən rəngli yarpaqlar iki fiqurun ətrafındakı düşmən Mazandaran bölgəsində Divin geniş mağarasını simvolizə edən qara boşluğa qarşı durmaq üçün nəzərdə tutulub.[24]

  1. Rotşild ailəsinin nümayəndəsi və Sionizmin qatı tərəfdarı.[12]
  2. Fars mifologiyasında yer alan mənfi obrazlardan biri. Zərdüştlüyə görə, Əhrimanın oğludur.[25]
  1. 1 2 3 Leoni, 2000
  2. "FARIDUN IN THE GUISE OF A DRAGON TESTS HIS SONS: ILLUSTRATED FOLIO (F.42) FROM THE SHAHNAMEH OF SHAH TAHMASP, ATTRIBUTED TO AQA MIRAK, PERSIA, TABRIZ, ROYAL ATELIER, CIRCA 1525-35". www.sothebys.com. 2011. 2022-08-18 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 19 dekabr 2022.
  3. Welch, 1976. səh. 14
  4. Şablon:Harvp, 148, 340
  5. 1 2 Mariani və digərləri, 2011. səh. 13, 21
  6. Piotrovsky and Rogers, 2004. səh. 112
  7. 1 2 Launer, 1980. səh. 933–934
  8. Francesca Leoni. "The Shahnama of Shah Tahmasp". www.metmuseum.org. 2022-11-17 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 19 dekabr 2022.
  9. "Untold story of 'Shahnameh of Shah Tahmasp'". Iran Daily. 29 aprel 2014. (#accessdate_missing_url)
  10. Walther və Wolf, 2005. səh. 424
  11. Tanidi, 2000. səh. 147–161
  12. Patai, 1971. səh. 966
  13. 1 2 3 Walther və Wolf, 2005. səh. 420
  14. "Untold story of 'Shahnameh of Shah Tahmasp'". Iran Daily. 29 aprel 2014. (#accessdate_missing_url)
  15. Blair, 2021
  16. 1 2 Piotrovsky and Rogers, 2004. səh. 112-117
  17. Reuters Staff. "16th century folio sets Islamic art auction record". www.reuters.com. 2022-11-22 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 19 DEKABR 2022.
  18. Welch, 1986. səh. 8–11
  19. Walther və Wolf, 2005. səh. 420-424
  20. Titley, 1983. səh. 80
  21. Binyon və Basil, 1989. səh. 186
  22. Binyon, 1933
  23. Canby, 1993. səh. 79-80
  24. McWilliams, 1993. səh. 148–153
  25. Hinnells, 2004
  26. Canby, 2014. səh. 86, 335
  27. Canby, 2014. səh. 68
  28. Canby, 2014. səh. 280, 353
  29. Welch, 1976. səh. 58
  30. Canby, 2014. səh. 82, 335

Xarici keçidlər

[redaktə | vikimətni redaktə et]