İbn Qayyim əl-Cövziyyə

İbn əl-Qayyim əl-Cövziyyə (1292-1350 miladi / 691-751 hicri) - təfsir, üsul, kəlam, fiqh, və dəqiq elmlərində dərin elmi olan tətqiqçi və bol əsər verən, iti zəkalı müctəhid və çox məşhur böyük bir İslam alimidir.

Ad

Soyu:

Status	Ləqəb	Atası	Oğlunun adı	Onun adı	Oğlu	Atasının adı	Oğlu	Babasının adı	Ölkə	Məzhəb
İmam	Şəms-əd-Din	Əbu	Abd-Allah	Məhammad	ibn	Əbu Bəkr	ibn	Sa'd	əl-Dəməşqi	əl-Hənbəli	əl-Zur'i	Ibn əl-Qayyim	əl-Cövziyyə

Düzgün forması: ərəb. شمس الدين محمد بن أبي بكر بن أيوب ،ابن القيم الجوزية ابن القيم‎‎

Amma İbn əl-Qayyim əl-Cövziyyə adı ilə məşhur olub. Atası Şamdakı (Dəməşq) əl-Cövziyyə mədrəsəsində qayyim olduğu üçün onu qısaca ibn Qayyim, yəni qayyimin oğlu adlandırırdılar.

Bioqrafiya

Doğumu və təhsili

İbn əl-Qayyim hicri təqvimilə səfər ayının 7si 691-ci ildə (1292-ci il miladi) Şama (Dəməşq) 55 mil uzaklıqda və bu şəhrin cənubi-şərqində yerləşən Havran qəsəbəsinin Zər kəndində elm və irfan ocağında dün­yaya gəir. O, hələ uşaq ikən atasından hərtərəfli İslam təhsili alır. Erkən yaşlardan, o bütün vaxtını alimlərdən İslam elmlərinin əsasını öyrənməyə başlayır. O, Şamda Hənbəli fiqhini öyrədən mədrəsələrdən ən birincisi olan Əl-Cövziyyə mədrəsəsində, atasının rəhbərliyi altında elm alır. Atasından fəraiz elmini öyrənir. Atası bu elmdə öndə gedən şəxsiyyət­lərdən idi. Ərəbcə və şəri elmlərdə dərin elm sahibi olduqdan sonra fətva-imamət və şeyx məqamina yüksəlir. Daha sonra əl-Cövziyyə mədrəsəsinin imanı olur.

Müəllimləri

Bir çox müəllimdən təhsil alıb. İlk tələbəliyini 723/1323 tarixində vəfat edən atasının yanında edib. Ərəbcəni Məcduddin et-Tunusin əş-Şafi (718-1318)dən və Muhamməd ibn Əbil-Fəth el-Bealbəkki əl-Hənbəlidən (709/1309) oxuyub, fiqh elmini Məcdüddin İsmayıl ibn Muhamməd əl-Harrani əl-Hənbəli (729/1328)ilə və Əhməd ibn AbdulHəlim Əbil-Abbas İbn Teymiyyə əl-Hənbəli (728/1327)dən almışdır.

Üsul elmini, Seyfuddin Muhəmməd ibn Abdurrahim əl-Hindi əş-Şafi (715/1315)dən öyrənib, Zeynuddin İbrahim ibn Muhamməd Əbu Nasr İbn əş-Şirazi əş-Şafi (714/1314), Sadruddin İsmayıl ibn Yusif ibn Məktum əs-Suveydi əd-Dəməşqi (716/1316), Əbu Bəkr ibn Əhməd ibn Abdudaim ən-Nablusi (718/1318), Süleyman ibn Həmzə Əbu Fazl əl-Makdisi(715/1315), İsa ibn Abdurrahman əs-Salihi əl-Hənbəli əl-Mutim(717/1317) və Ummu Fatimə bint İbrahim ibn Muhamməd ibn Cevhər əl-Bitaihi (717/1317)dən hədis eşidib, Şihabuddin Əhməd ibn Abdurrahman Əbu AbBas ən-Nablusi (697/1297)dən dinləyib. Buna görə çox kiçik yaşlarında (təqribən 6 yaşında) dinlədiyini əzbərlədiyi aydınlaşır. Bu da böyük və iti zəkanın göstəricisidir.