Kazan adaları
| Kazan adaları | |
|---|---|
| yap. 火山列島 | |
 | |
| Ümumi məlumatlar | |
| Adaların sayı | 3 |
| Ümumi sahəsi | 30 km² |
| Hündür nöqtəsi | 916 m |
| Əhalisi | 400 nəfər (2010-cu il) |
| Yerləşməsi | |
| 24°46′00″ şm. e. 141°18′00″ ş. u.HGYO | |
| Ölkə |
 Yaponiya |
| Akvatoriya | |
|
|
|
|
Kazan adaları, Dünya |
|
 Vikianbarda əlaqəli mediafayllar | |
.svg)
Kazan adaları[1] (yap. 火山列島) və ya İvo adaları — üç adadan ibarət olan adalar qrupu. Bonin adalarının cənubunda yerləşir. Oqasavara adaları ilə Marian adaları arasında qərarlaşan adalar Tokiodan 2000 km cənubda yerləşir. İnzibati cəhətdən Tokio prefekturası ərazisində yerləşir.
Coğrafiya
[redaktə | mənbəni redaktə et]Vulkanik adalardır. Kazan adaları üç adadan ibarətdir:
- Şimali İoto (yap. 北硫黄島) "Şimal şimal ada" — sahəsi 5,57 km², hündürlüyü 792 m (Sakaqiqamine dağı)
- İoto (yap. 硫黄島) "Şimal ada" — sahəsi 20,6 km², hündürlüyü 169 m (Suribati dağı)
- Cənubi İoto (yap. 南硫黄島) "Şimal cənub ada" — sahəsi 3,54 km², hündürlüyü 916 m
İotoda Yaponiyanın özünümüdafiə dəniz qüvvələrinə məxsus avia baza yerləşir. Burada 400 əsgər vardır. Digər adalarda isə yaşayış yoxdur.
Tarixi
[redaktə | mənbəni redaktə et]Kazan adaları 1889-ci ilə qədər yaşayışsız olmuşdur. Adalara İzu adalarından insanlar köçürülmüşdür. 1891-ci ildə adalar Yaponiyaya birləşdirilir[2][3].
1939-cu ildə adalarda 1100 nəfər yaşayırdı. İoto adasında Hiqasi, Minami, Nisi, Kita və Motoyama, Şimali İoto adasında isə İsinomura və Nisimura kəndləri yerlərşirdi.
Şəkillər
[redaktə | mənbəni redaktə et]
İstinadlar
[redaktə | mənbəni redaktə et]- ↑ 火山列島 // Nihon Daihyakka Zensho (Nipponika) (Japanese). Tokyo: Shogakukan. 2013. OCLC 153301537. 2007-08-25 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2013-10-09.
- ↑ 火山列島 // Nihon Rekishi Chimei Taikei (Japanese). Tokyo: Shogakukan. 2013. OCLC 173191044. 2007-08-25 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2013-10-09.
- ↑ Brand, Donald D. The Pacific Basin: A History of its Geographical Explorations The American Geographical Society (New York, 1967) p.123.