Luici Nono

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Luici Nono
it. Luigi Nono
Ümumi məlumatlar
Doğum tarixi 29 yanvar 1924(1924-01-29)[1][2][…]
Doğum yeri
Vəfat tarixi 8 may 1990(1990-05-08)[3][4][…] (66 yaşında)
Vəfat yeri
Dəfn yeri
  • San-Mikel qəbiristanlığı[d]
Vətəndaşlığı
Musiqiçi məlumatları
Fəaliyyəti klassik musiqi bəstəkarı, dirijor, musiqi pedaqoqu[d], musiqiçi
Janr opera
Albom şirkəti Doyçe Qrammofon[d]
Təhsili
Üzvlüyü
  • ADR İncəsənət Akademiyası[d],
  • Bavariya İncəsənət Akademiyası[d]
luiginono.it
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Luici Nono (it. Luigi Nono; 29 yanvar 1924[1][2][…], Venesiya[1][5][…]8 may 1990[3][4][…], Venesiya[5]İtaliya bəstəkarı.

Həyatı[redaktə | mənbəni redaktə et]

Luici Nono 29 yanvar 1924-cü il tarixində İtaliyanın Venesiya şəhərində anadan olmuşdur. İtaliya Kommunist Partiyasının üzvü, 1975-ci ildə İtaliya Kommunist Partiyasının Mərkəzi Komitəsinin üzvü olmuşdur. İkinci Dünya müharibəsi illərində İtaliya Müqavimət hərəkatında iştirak etmişdir. Nono 8 may 1990-cı il tarixində, 66 yaşında Venesiya şəhərində vəfat etmişdir.[6]

Yaradıcılığı[redaktə | mənbəni redaktə et]

1950-ci illərdə Nono Pyer BulezKarlhayns Ştokhauzen ilə birlikdə musiqidə avanqardizmin başçılarından olmuşdur. Nono "Federiko Qarsia Lorkaya epitafiya" (1953), "Yarımçıq mahnı" (1956; ölümə məhkun olunmuş Avropa Müqavimət hərəkatı mübarizlərinin, o cümlədən sovet vətənpərvərləinin məktubları əsasında), "Hiroşima körpüsündə həyat və məhəbbət mahnıları" (1962) kantataları, "1958-ci il Polşa gündəliyi" (1959; həbs düşərgələrini gəzdikdən sonra yazmışdır) orkestr kompozisiyası, "Dözülməzlik 1960" (1961), "Məhəbbətlə dolu böyük günəş altında" (1975) operaları, "Kabus dünyanı dolaşır" (1970) vokal-elektron kompozisiyası və s. əsərlərində aktual problemləri müasir mövzulara müraciət etmiş, faşizmə, zorakılığa qarşı çıxmışdır. Nono həmçinin, həyat gözəlliklərini vəsf edən lirik əsərlərin müəllifidir. Dəfərlərlə SSRİ-də olmuşdur.[6]

Səsyazmalar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Nono, Luigi. 1972. Canti di vita d'amore/Per Bastiana/Omaggio a Vedova. Slavka Taskova, soprano; Loren Driscoll, tenor; Saarländisches Rundfunk Sinfonie-Orchester; Radio-Symphonie-Orchester Berlin; Michael Gielen, cond. Wergo LP WER 60 067. Reissued in 1993 on CD, WER 6229/286 229.
  • Nono, Luigi. 1977. Como una ola de fuerza y luz; Epitaffio no. 1, Epitaffio no. 3. Ursula Reinhardt-Kiss, soprano; Giuseppe La Licata, piano; Rundfunk-Sinfonie-Orchester Leipzig; Herbert Kegel, conductor. Roswitha Trexler, soprano, speaker; Werner Haseleu, baritone, speaker; Rundfunkchor Leipzig; Rundfunk-Sinfonie-Orchester Leipzig; Horst Neumann, conductor. Eterna LP 8 26 912. Reissued 1994, Berlin Classics 0021412BC.
  • Nono, Luigi. 1986. Fragmente—Stille, an Diotima. LaSalle Quartet (Walter Levin and Henry Meyer, violins; Peter Kamnitzer, viola; Lee Fiser, cello). Deutsche Grammophon/PolyGram CD 415 513, reissued in 1993 as 437 720.
  • Nono, Luigi. 1988. Il canto sospeso (with Arnold Schoenberg, Moses und Aaron act 1, scene 1, and Bruno Maderna, Hyperion). Ilse Hollweg, soprano; Eva Bornemann, alto; Friedrich Lenz, tenor; Orchestra and Chorus of WDR Cologne (Bernhard Zimmermann, chorus master); Bruno Maderna, conductor. La Nuova Musica 1. Stradivarius STR 10008.
  • Nono, Luigi. 1988. Como una ola de fuerza y luz/Contrappunto dialettico alla mente/…Sofferte onde serene…. Slavka Taskova (soprano), Maurizio Pollini (piano), Bavarian Radio Symphony Orchestra, Claudio Abbado, cond. Deutsche Grammophon/PolyGram 423 248. First and third works reissued 2003 (together with Manzoni's Masse: Omaggio a Edgard Varèse) on Deutsche Grammophon/Universal Classics 471 362.
  • Nono, Luigi. 1990. Variazioni canoniche; A Carlo Scarpa, architetto ai suoi infiniti possibili; No hay caminos, hay que caminar. Œuvre du XXe siècle. Astrée CD E 8741. [France]: Astrée. Reissued, Montaigne CD MO782132. [France]: Auvidis/Naïve, 2000.
  • Nono, Luigi. 1991. A Pierre, dell'azzurro silenzio, inquietum; Quando stanno morendo, diario polacco 2º; Post-prae-ludium per Donau. Roberto Fabricciani, flute; Ciro Sarponi, clarinet; Ingrid Ade, Monika Bayr-Ivenz, Monika Brustmann, sopranos; Susanne Otto, alto; Christine Theus, cello; Roberto Cecconi, conductor; Giancarlo Schiaffini, tuba; Alvise Vidolin, live electronics. Dischi Ricordi CRMCD 1003.
  • Nono, Luigi. 1992. Il canto sospeso (with Mahler, Kindertotenlieder and "Ich bin der Welt abhanden gekommen" from the Rückert Lieder). Barbara Bonney, soprano; Susanne Otto, mezzo-soprano; Marek Torzewski, tenor; Susanne Lothar and Bruno Ganz, reciters; Rundfunkchor Berlin; Berliner Philharmoniker; Claudio Abbado, conductor. Sony Classical/SME SK 53360.
  • Nono, Luigi. 1992. La lontananza nostalgica utopica futura, Hay que caminar'—soñando. Gidon Kremer and Tatiana Grindenko, violins. Deutsche Grammophon/Universal Classics 474 326.
  • Nono, Luigi. 1992. Memento, romance de la guardia civil española (Epitaffio n. 3 per Federico García Lorca); Composizione per orchestra; España en el corazón; Composizione per orchestra n. 2 (Diario polacca); Per Bastiana. Sinfonie Orchester und Chor des Norddeutschen Rundfunks; Orchestra Sinfonica e Coro di Roma della RAI; Sinfonie Orchester des Bayerischen Rundfunks; Bruno Maderna, conductor. Maderna Edition 17. Arkadia CDCDMAD 027.1.
  • Luigi, Nono. 1994. Luigi Nono 1: Fragmente—Stille, an Diotima; "Hay que caminar" soñando. Arditti String Quartet; Irvine Arditti and David Alberman, violins. Arditti Quartet Edition 7. Montaigne MO 7899005.
  • Luigi, Nono. 1995. Intolleranza 1960. Ursula Koszut, Kathryn Harries, sopranos; David Rampy, Jerrold van der Schaaf, tenors; Wolfgang Probst, baritone; supporting soloists; Chor der Staatsoper Stuttgart; Staatsorchester Stuttgart; Bernhard Kontarsky, conductor. Notes by Klaus Zehelein. Teldec/WEA Classics 4509–97304.
  • Nono, Luigi. 1995. Prometeo. Soloists, Solistenchor Freiburg (chorus master André Richard), Ensemble Modern, conducted by Ingo Metzmacher. Experimentalstudio der Heinrich-Strobel Stiftung des Südwestfunks Freiburg, sound directors André Richard, Hans Peter Haller, Rudolf Strauß, and Roland Breitenfeld. With notes, "Prometeo—Tragedia dell'ascolto", and "Prometeo—Ein Hörleitfaden", by Jürg Stenzl. EMI Classics 7243 5 55209 2 0/CDC 55209.
  • Nono, Luigi. 1998. Polifonica—monodia—ritmica; Canti per tredeci; Canciones a Guiomar; "Hay que caminar" soñando. Ensemble UnitedBerlin; Angelika Luz, soprano; United Voices; Peter Hirsch, conductor. Wergo WER 6631/286 631.
  • Nono, Luigi. 2000. Orchestral Works and Chamber Music. SWF Symphony Orchestra; Hans Rosbaud and Michael Gielen, conductors; Moscow String Quartet. Programme notes by Wolfgang Löscher. Col Legno WWE 20505.
  • Nono, Luigi. 2000. Variazioni canoniche/A Carlo Scarpa, architetto, ai suoi infiniti possibili/No hay caminos, hay que caminar…Andrei Tarkovski. SW German Radio Symphony Orchestra, Michael Gielen, cond. Naïve 782132.
  • Nono, Luigi. 2001. Al gran sole carico d'amore. Vocal soloists and chorus of the Staatsoper Stuttgart; Staatsorchester Stuttgart; Lothar Zagrosek, conductor. With notes, "Stories—Luigi Nono's 'Theatre of Consciousness'—Al Gran sole carico d'amore," by Jürg Stenzl. Teldec New Line/Warner Classics 8573–81059–2.
  • Nono, Luigi. 2001. Choral Works: Cori di Didone; Da un diario italiano; Das atmende Klarsein. SWR Vokalensemble Stuttgart; Rupert Huber, conductor. Faszination Musik. Hänssler Classic 93.022.
  • Nono, Luigi. 2001. Variazioni canoniche sulla serie dell' op. 41 di A. Schönberg; Varianti; No hay caminos, hay que caminar—Andrej Tarkowskij; Incontri. Col Legno WWE 1CD 31822. Mark Kaplan, violin. Sinfonieorchester Basel, Mario Venzago, cond. [Munich]: Col Legno.
  • Nono, Luigi. 2004. Io, frammento da Prometeo, Das atmende Klarsein. Katia Plaschka, Petra Hoffmann, Monika Bair-Ivenz, Roberto Fabbriciani, Ciro Scarponi; Solistenchor Freiburg, Experimentalstudio Freiburg, André Richard. col legno 2 SACD 20600 (Helikon Harmonia Mundi).
  • Nono, Luigi. 2006. 20 Jahre Inventionen V: Quando stanno morendo. Diario polacco n. 2; Canciones a Guiomar; Omaggio a Emilio Vedova. Ingrid Ade, Monika Bar-Ivenz, Halina Nieckarz, sopranos; Bernadette Manca di Nissa, alto; Roberto Fabbriciani, bass flute; Frances-Marie Uitti, violoncello; Arturo Tamayo, conductor; Experimentalstudio der Heinrich Strobel Stiftung; Luigi Nono, Hans Peter Haller, sound direction; Rudolf Strauss, Bernd Noll, technicians; Alvise Vidolin, assistant (Quando stanno morendo); Eldegard Neubert-Imm, soprano; Ars Nova Ensemble Berlin; Peter Schwartz, conductor (Canciones a Guiomar); tape (Omaggio a Emilio Vedova). Edition RZ 4006.

Mənbə[redaktə | mənbəni redaktə et]

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. 1 2 3 4 Ноно Луиджи // Большая советская энциклопедия (rus.): [в 30 т.]. / под ред. А. М. Прохоров 3-е изд. Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  2. 1 2 Bibliothèque nationale de France BnF identifikatoru (fr.): açıq məlumat platforması. 2011.
  3. 1 2 http://www.archiviolastampa.it/component/option,com_lastampa/task,search/Itemid,3/action,detail/id,1303_02_1990_0118_0033_18967533/.
  4. 1 2 http://ricerca.repubblica.it/repubblica/archivio/repubblica/1990/05/10/il-poeta-del-suono.html?ref=search.
  5. 1 2 3 4 Archivio Storico Ricordi. 1808.
  6. 1 2 Ноно Луиҹи // Азәрбајҹан Совет Енсиклопедијасы: [10 ҹилддә]. VII ҹилд: МисирПрадо. Бакы: Азәрбајҹан Совет Енсиклопедијасынын Баш Редаксијасы. Баш редактор: Ҹ. Б. Гулијев. 1983. С. 288.

Ədəbiyyat[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Adorno, Theodor W. 1955. "Kulturkritik und Gesellschaft" (1951), in his Prismen: Kulturkritik und Gesellschaft. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  • Adorno, Theodor W. 1981. Prisms. Translated from the German by Samuel and Shierry Weber. Studies in Contemporary German Social Thought 4. Cambridge: MIT Press. ISBN 978-0-262-01064-1 (cloth) ISBN 978-0-262-51025-7 (pbk) [English translation of (Adorno 1955)].
  • Annibaldi, Claudio. 1980. "Nono, Luigi". The New Grove Dictionary of Music and Musicians, edited by Stanley Sadie. Washington, D.C.: Grove's Dictionaries of Music.
  • Beyst, Stefan. 2003. "Nono's Il Prometeo—a Revolutionary Swan Song" (Online).
  • Carvalho, Mário Vieira de. 1999. "Quotation and Montage in the Work of Luigi Nono" Contemporary Music Review 18, part 2:37–85.
  • Clements, Andrew. 2007. "Nono: No Hay Caminos, Hay Que Caminar … Andrei Tarkovsky etc." The Guardian (30 November).
  • Davezies, Robert. 1965. Les Angolais. Grands Documents 21. [Paris]: Éditions de Minuit.
  • Davismoon, Stephen (ed.). 1999a. Luigi Nono (1924–1990): The Suspended Song. Contemporary Music Review 18, part 1. [Netherlands] : Harwood Academic Publishers. ISBN 978-90-5755-112-3.
  • Fabbriciani, Roberto. 1999. "Walking with Gigi". Contemporary Music Review 18, no. 1:7–15.
  • Flamm, Christoph. 1995. "Preface" to Luigi Nono, Il canto sospeso (score), 13–28. London: Eulenburg Edition.
  • Griffiths, Paul. 2004. The Penguin Companion to Classical Music. London, New York, Victoria, Toronto, New Delhi, Auckland, and Rosebank: Penguin Books. ISBN 978-0-14-100924-7.
  • Guerrero, Jeannie Ma. 2006. "Serial Intervention in Nono's Il canto sospeso". Music Theory Online 12, no. 1 (February).
  • Hofmann, Klaus. 2005. "Poetry after Auschwitz—Adorno's Dictum". German Life and Letters 58, no. 2:182–194.
  • Ivashkin, Alexander. 1996. Alfred Schnittke. Phaidon 20th Century Composers, edited by Norman Lebrecht. London: Phaidon. ISBN 978-0-7148-3169-5.
  • Koch. 1972.[full citation needed]
  • Kurtz, Michael. 1992. Stockhausen: A Biography, translated by Richard Toop. London: Faber and Faber.
  • Leeuw, Ton de. 2005. Music of the Twentieth Century: A Study of Its Elements and Structure, translated from the Dutch by Stephen Taylor. Amsterdam: Amsterdam University Press. ISBN 978-90-5356-765-4.
  • Loescher, Wolfgang. 2000. Luigi Nono (1924–1990), liner notes to Luigi Nono, Orchestral and Chamber Music. Col Legno CD WWE 1CD 20505.
  • McHard, James L. 2008. The Future of Modern Music, third edition. Livonia, Michigan: Iconic Press. ISBN 978-0-9778195-2-2.
  • Nattiez, Jean-Jacques, Margaret Bent, Rossana Dalmonte, and Mario Baroni. 2001–2005. Enciclopedia della musica, Vol 1 (of 5). Turin: G. Einaudi. ISBN 978-88-06-15840-8.
  • Newhouse, Victoria. 2012. Site and Sound: The Architecture and Acoustics of New Opera Houses and Concert Halls. New York: The Monacelli Press. ISBN 978-1-58093-281-3.
  • Nono, Luigi. 1975. Texte, Studien zu seiner Musik, edited by Jürg Stenzl. Zürich: Atlantis. ISBN 978-3-7611-0456-9.
  • Pauli, Hansjörg. 1971. Für wen komponieren Sie eigentlich? Reihe Fischer, vol. F 16. Frankfurt am Main: Fischer.
  • Pestalozza, Luigi. 1992. Nono: La lontananza nostalgica utopica futura, "Hey que caminar" sonando, Deutsche Grammophon.
  • Restagno, Enzo. 1987 Nono / autori vari. Biblioteca di cultura musicale: Autori e opere. Torino: EDT/Musica. ISBN 978-88-7063-048-0 [Includes an interview with Nono (German translation published in Nono and Restagno 2004) and selections from his writings.]
  • Schoenberg-Nono, Nuria. 2005. Interview. "Music Matters", BBC Radio 3 (24 April).
  • Steinitz, Richard. 1995. "Luigi Nono". Introduction, Huddersfield Contemporary Music Festival brochure.
  • Stenzl, Jürg. 1986b. "Luigi Nono" [short biography], English translation by John Patrick Thomas. Unpaginated liner notes for Luigi Nono, Fragmente – Stille, an Diotima, Deutsche Grammophon CD 415 513–2.
  • Stenzl, Jürg. 1995. "Prometeo—Tragedia dell'ascolto". Liner notes for the recording of Prometeo, EMI Classics, 2-CD set (7243 5 55209 2 X).
  • Stenzl, Jürg. 1999. "Stories/ Luigi Nono's 'theatre of consciousness', Al gran sole carico d'amore". Teldec New Line[citation needed].
  • Stockhausen, Karlheinz. 1964. "Music and Speech", translated by Ruth Koenig. Die Reihe 6 (English edition): 40–64. Original German version, as "Musik und Sprache", Die Reihe 6 (1960): 36–58. The portion on Nono's Il canto sospeso reprinted as "Luigi Nono: Sprache und Musik [sic] II", in Stockhausen, Texte 2. Cologne: Verlag M. DuMont Schauberg, 1964.

Əlavə oxu[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Assis, Paulo de. 2006. Luigi Nonos Wende: zwischen Como una ola fuerza y luz und sofferte onde serene. 2 vols. Hofheim: Wolke. ISBN 978-3-936000-62-7.
  • Bailey, Kathryn. 1992. "'Work in Progress': Analysing Nono's Il canto sospeso." Music Analysis 11, nos. 2–3 (July–October): 279–334.
  • Borio, Gianmario. 2001a. "Tempo e ritmo nelle composizioni seriali di Luigi Nono." Schweizer Jahrbuch für Musikwissenschaft/Annales suisses de musicologie/Annuario svizzero di musicologia no. 21:79–136.
  • Borio, Gianmario. 2001b. "Nono, Luigi." The New Grove Dictionary of Music and Musicians, second edition, edited by Stanley Sadie and John Tyrrell. London: Macmillan Publishers.
  • Davismoon, Stephen (ed.). 1999b. Luigi Nono (1924–1990): Fragments and Silence. Contemporary Music Review 18, part 2. [Netherlands] : Harwood Academic Publishers.
  • Feneyrou, Laurent. 2002. Il canto sospeso de Luigi Nono: musique & analyse. Paris: M. de Maule. ISBN 978-2-87623-106-1.
  • Feneyrou, Laurent. 2003. "Vers l'incertain: Une introduction au Prometeo de Luigi Nono." Analyse musicale no. 46 (February).
  • Fox, Christopher. 1999. "Luigi Nono and the Darmstadt School: Form and Meaning in the Early Works (1950–1959)". Contemporary Music Review 18, no. 2: 111–130.
  • Frobenius, Wolf. 1997. "Luigi Nonos Streichquartett Fragmente—Stille, An Diotima." Archiv für Musikwissenschaft 54, no. 3:177–193.
  • Guerrero, Jeannie Ma. 2009. "The Presence of Hindemith in Nono's Sketches: A New Context for Nono's Music". The Journal of Musicology 26, no. 4:481–511.
  • Hermann, Matthias. 2000. "Das Zeitnetz als serielles Mittel formaler Organisation: Untersuchungen zum 4. Satz aus Il Canto Sospeso von Luigi Nono". In Musiktheorie: Festschrift für Heinrich Deppert zum 65. Geburtstag, edited by Wolfgang Budday, Heinrich Deppert, and Erhard Karkoschka, 261–275. Tutzing: Hans Schneider. ISBN 978-3-7952-1005-2.
  • Hopkins, Bill. 1978. "Luigi Nono: The Individuation of Power and Light." Musical Times 99, no. 1623 (May): 406–409.
  • Huber, Nicolaus A. 1981. "Luigi Nono: Il canto sospeso VIa, b—Versuch einer Analyse mit Hilfe dialektischer Montagetechniken". In Musik-Konzepte 20 (Luigi Nono), edited by Heinz-Klaus Metzger and Rainer Riehn, 58–79. Munich: Edition text + kritik. Reprinted in Nicolaus Huber, Durchleuchtungen: Texte zur Musik 1964–1999, edited by Josef Häusler, 118–139. Wiesbaden: Breitkopf & Härtel, 2000. ISBN 978-3-7651-0328-5.
  • Huber, Nicolaus A. 2000. "Über einige Beziehungen von Politik und Kompositionstechnik bei Nono". In Nicolaus Huber, Durchleuchtungen: Texte zur Musik 1964–1999, edited by Josef Häusler, 57–66. Wiesbaden: Breitkopf & Härtel. ISBN 978-3-7651-0328-5.
  • Jabès, Edmond, Luigi Nono, Massimo Cacciari, and Nils Röller. 1995. Migranten, interviews, edited and translated by Nils Röller. Internationaler Merve-Diskurs 194. Berlin: Merve. ISBN 978-3-88396-126-2.
  • Kolleritsch, Otto (ed.). 1990. Die Musik Luigi Nonos. Studien zur Wertungsforschung 24. Vienna: Universal Edition. ISBN 978-3-7024-0198-6.
  • Licata, Thomas. 2002. "Luigi Nono's Omaggio a Emilio Vedova". In Electroacoustic Music: Analytical Perspectives, edited by Thomas Licata, 73–89. Contributions to the Study of Music and Dance 63. Westport, Connecticut & London: Greenwood Press. ISBN 978-0-313-31420-9.
  • Luigi Nono Archive. n.d. Venice.
  • Luigi Nono Exhibition. n.d. "Gigi e Nuria, il racconto di un amore in musica", Federazione CEMAT. Sonora|Ritratti.
  • Mann, Jackson Albert. 2019. A Musician For The Class Struggle. Jacobin Magazine. Accessed 8 August 2019.
  • Metzger, Heinz-Klaus, and Rainer Riehn, eds. 1981. Luigi Nono. Musik-Konzepte 20. Munich: Edition Text+Kritik. ISBN 978-3-88377-072-7.
  • Motz, Wolfgang. 1998. "Konstruktion und Ausdruck: Analytische Betrachtungen zu Il canto sospeso (1955/56) von Luigi Nono". Die Musikforschung 51, no. 3:376–377.
  • Nielinger, Carola. 2006. "The Song Unsung: Luigi Nono's Il canto sospeso." Journal of the Royal Musical Association 131, no. 1:83–150.
  • Nono, Luigi. 1993. Ecrits, réunis, présentés et annotés par Laurent Feneyrou; traduits sous la direction de Laurent Feneyrou. Musique/passé/présent. [Paris]: Christian Bourgois Editeur. ISBN 978-2-267-01152-4.
  • Nono, Luigi. 2001. Scritti e colloqui. 2 vols. Edited by Angela Ida de Benedictis and Veniero Rizzardi. Milan: Ricordi; Lucca: LIM.
  • Nono, Luigi, and Enzo Restagno. 2004. Incontri: Luigi Nono im Gespräch mit Enzo Restagno, Berlin, März 1987. Edited by Matteo Nanni and Rainer Schmusch. Hofheim: Wolke. ISBN 978-3-936000-32-0 [German translation of an interview originally published, in Italian, in Restagno 1987.]
  • Ozorio, Anne. 2008a. Review of Luigi Nono, Prometeo: Tragedia dell'ascolto (COL LEGNO SACD – WWE 2SACD 20605). Musicweb International (April). Accessed 15 August 2010.
  • Ozorio, Anne. 2008b. Review of Luigi Nono, Prometeo: Tragedia dell'ascolto. Performances at Royal Festival Hall, London, may 2008. Musicweb International (June). Accessed 15 August 2010.
  • Pon, Gundaris. 1972. "Webern and Luigi Nono: The Genesis of a New Compositional Morphology and Syntax." Perspectives of New Music, 10, no. 2 (Spring–Summer): 111–119.
  • Schaller, Erika. 1997. Klang und Zahl: Luigi Nono: serielles Komponieren zwischen 1955 und 1959. Saarbrücken: PFAU.ISBN 978-3-930735-62-4.
  • Shimizu, Minoru. 2001. "Verständlichkeit des Abgebrochenen: Musik und Sprache bei Nono im Kontrast zu Stockhausen". In Aspetti musicali: Musikhistorische Dimensionen Italiens 1600 bis 2000—Festschrift für Dietrich Kämper zum 65. Geburtstag, edited by Christoph von Blumröder, Norbert Bolin, and Imke Misch, 315–319. Köln-Rheinkassel: Dohr. ISBN 978-3-925366-83-3.
  • Spangemacher, Friedrich. 1983. Luigi Nono, die elektronische Musik: historischer Kontext, Entwicklung, Kompositionstechnik. Forschungsbeiträge zur Musikwissenschaft 29. Regensburg: G. Bosse. ISBN 978-3-7649-2260-3.
  • Spree, Hermann. 1992. Fragmente-Stille, an Diotima: ein analytischer Versuch zu Luigi Nonos Streichquartett. Saarbrücken : PFAU. ISBN 978-3-928654-06-7.
  • Stenzl, Jürg. 1986a. "Luigi Nono: Fragmente – Stille, an Diotima" / "Fragments – Stillness, for Diotima", English translation by C. Stenzl and L. Pon. Unpaginated liner notes for Luigi Nono, Fragmente – Stille, an Diotima, Deutsche Grammophon CD 415 513–2.
  • Stenzl, Jürg. 1998. Luigi Nono. Rowohlts Monographien 50582. Reinbek bei Hamburg: Rowohlt. ISBN 978-3-499-50582-9.
  • Stenzl, Jürg. 2002a. "Luigi Nono: Il canto sospeso für Sopran-, Alt- und Tenor-Solo, gemischten Chor und Orchester, 1955/56". In Musikerhandschriften: Von Heinrich Schütz bis Wolfgang Rihm, edited by Günter Brosche, 160–161. Stuttgart: Reclam. ISBN 978-3-15-010501-6.
  • Stenzl, Jürg. 2002b. Luigi Nono: Werkzeichnis, Bibliographie seiner Schriften und der Sekundärliteratur, Diskographie, Filmographie, Bandarchiv, third edition. Salzburg: Jürg Stenzl.
  • Stoïanova, Ivanka. 1987. "Testo—musica—senso: Il canto sospeso". In Nono, edited bu E. Restagno, 128–135. Turin: Edizioni di Torino.
  • Stoïanova, Ivanka. 1998. "L'exercice de l'espace et du silence dans la musique de Luigi Nono". In L'espace: Musique/philosophie, edited by Jean-Marc Chouvel and Makīs Solōmos, 425–438. Paris: L'Harmattan. ISBN 978-2-7384-6593-1.
  • Osmond-Smith, David. "Notes of dissent". The Guardian. London. 11 May 1990. səh. 39. İstifadə tarixi: 30 May 2020Newspapers.com vasitəsilə.
  • "Luigi Nono, Italian composer". Chicago Tribune. Chicago. 14 May 1990. səh. 36. İstifadə tarixi: 30 May 2020Newspapers.com vasitəsilə.

Xarici keçidlər[redaktə | mənbəni redaktə et]