Talış folkloru

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keçin Axtarışa keçin
Talış mədəniyyəti
Mədəniyyət və incəsənət
Mərasimlər

Talış folkloru — talış xalqının əmək fəaliyyətini, ayinlərini və məişətini, bayatılar, rəvayətlər, mərsiyələr, nağıllar, miflər, rəvayətlər, adət-ənənələr, lətifələr, atalar sözləri, məsəllər, tapmacalarını və s. özündə ehtiva edən şifahi xalq yaradıcılığıdır.

Tarixi[redaktə | mənbəni redaktə et]

Tədqiqatçılar talış folkloru ilə hələ XIX əsrdə maraqlanmağa başlayıblar. Talış folkloru özünün ilk əksini 1842-ci ildə rus iranşünası Ə. Xodzkonun "Specimens of the popular poetry of Persia" və P. F. Riessin "Talış xalqı, onların həyat tərzi və dili haqqında" əsərində talış mahnılarından nümunələr dərc edilmişdir[1] . Daha sonra müəllim Teymurbek Bayramalibekov 1894–1899-cu illər üçün " Qafqazın yerli və tayfalarının təsviri üçün materiallar toplusu "nda talış nağılları, əfsanələri və inancları öz əksini tapmışdır[2] .

1920–1930-cu illərdə talış folklorunun öyrənilməsinə yeni təkan verilmiş, yerliləşdirmə siyasətinin tərkib hissəsi kimi talış folkloru etnoqraflar tərəfindən öyrənilmiş , talış dili dilçilər tərəfindən öyrənilmiş, Talış texnikumu fəaliyyət göstərmiş, burada məktəblər yaradılmış, talış dilində, qəzetlər nəşr olunmuş, həmçinin talış dilində radio yayımlanmışdır.

1920-ci ildə "Talış diyarının tədqiqi cəmiyyəti" yaradılır. Talış şairi, folklorşünas Müzəffər Nəsirli bu cəmiyyətdə iştirak edir və talış dili və folklorunun tədqiqatçısı, iranşünas alim B. V. Miller ilə professor V. Xuluflu talış dilinin öyrənilməsi, folklor nümunələrinin axtarışı ilə bağlı elmi ekspedisiyalarda iştirak edirlər. M. Nəsirli özünün əsas əsərlərini talış folklorunun toplanmasına, onun mətbuatının əks olunmasına sərf etmişdir.

Talış qəzetləri ("Sya Tolış"), jurnallarda Ə. Xodzko, İ. N. Berezina , P. F. Rissa , Dorn , J. Morqan, B. V. Miller və digər müəlliflər çıxış edirlər[3] .

1930-cu ildə məşhur iranşünas Boris Vsevolodoviç Miller "Talış mətnləri" klassik əsərində talış lətifələrini, hekayələrini, mahnılarını, nağıllarını, atalar sözlərini əks etdirərək kiçik talışca-rusca-fransızca lüğət tərtib etmişdir.

18 noyabr 1928-ci il Müzəffərə Nəsirli Bakıda Azərbaycan radiosunda çıxış edir və 4 talış mahnısı ifa edir. Həmçinin 1938-ci ildə Lənkəranda radio redaksiyasının təşkil olunduğu və ilk radio redaktoru Müzəffər Nəsirlinin[3] olması barədə məlumatlar vardır.

Nəsirli " Sya Tolış " ("Qırmızı Talış") qəzetində "Talış folkloru haqqında bir neçə kəlmə" məqaləsi dərc etmişdir. Məqalədə o, xalqın folklorunu öyrənməklə tarixi və müasir həyatı daha yaxşı anlaya biləcəyimizi göstərir. O, talış folklorunun saxlanılması və ötürülməsində əhalinin qadın hissəsinin mühüm rolunu qeyd edir. Həmçinin məqalədə Nəsirli belə bir qənaətə gəlir ki, talış dilinin müxtəlif şivələrindəfolklor toplanarkən yazarkən dəyişdirilməyə məruz qalmadan, toplayanda ilkin şivəni əks etdirmək lazımdır. Talış folklor nümunələrinin itməməsi üçün Nəsirli onların toplanmasını, yazıya alınmasını, kitab və qəzetlərdə çap olunmasını, bununla da talış folklorunun populyarlaşdırılmasını təklif etmişdir[3] .

Nəsirli 1931-ci ildə talış folklor nümunələrinin birinci hissəsini toplayır və "Talış mahnıları" kitabını nəşr etdirir. Nəsirli bu kitabı 1929-cu ildə hazırlamış, sonra Azərbaycan dilinə tərcümə edilmiş və 1931-ci ildə Azərbaycan Tədqiqatları Cəmiyyətinin sifarişi ilə nəşr edilmişdir. Kitabda kəndli həyatından tutmuş kommunist ideyalarının əks olunmasına qədər müxtəlif mövzularda talış mahnıları yer alıb[3] .

1936–1938-ci illərdə Böyük Terror dövründə talış ziyalıları (Z. Əhmədxzadə, B. Mirsalayev, M. Nəsirli, Ş. Axundov) repressiyaya məruz qalmış, talış məktəbləri, qəzetlər bağlanmış, xalqın adı itmişdir. Bu dövrdən 1989-cu ilə qədər talışların azərbaycanlı adlandırılması əmri verildi. Müvafiq olaraq bu, folklora da öz təsirini göstərmiş, bu dövrdə talış folkloru Azərbaycan dilinə tərcümə edilərək "Azərbaycan folkloru", "Lənkəran-Astara folkloru" kimi təqdim edilmişdir. Hazırda da bəzən bu tendensiya davam edir və bəzi hallarda talış folkloru kitablarda "Cənub folkloru" kimi təqdim olunur[4] .

SSRİ-nin dağılmasından sonra talışların mədəni fəaliyyəti daha da güclənmiş, talış nağıllarından, əfsanələrindən, mahnılarından, atalar sözündən, məsəllərindən nümunələr yenidən kitablarda çap olunmağa başlamış, talış qəzetləri açılmışdır. Talış folklorunun bir çox nümunələri Talış qəzetinin " Tolışi sədo ", " Tolış ", " Talış elçisi ", " Şavnışt " qəzetlərində öz əksini tapmışdır.

2010-cu ildə talış dilinin sosial-iqtisadi, tarixi, etnoqrafik, arxeoloji, ədəbi və linqvistik baxımdan tam öyrənilməsi və tədqiqi məqsədilə Talış Milli Akademiyası yaradılmışdır. Akademiyanın bülletenində talış folklor nümunələri, talışla bağlı nəşr olunmamış tarixi sənədlər və ilkin tədqiqatçıların əvvəllər nəşr olunmamış əsərləri dərc olunur[5] .

Öz orijinallığını qoruyub saxlayan talış folklorunun bir sıra xüsusiyyətləri onu Gilan və Mazandaran əhalisinin folkloru ilə əlaqələndirir. Xüsusilə Mazandaralıların və Gilanların əfsanələrinə bənzəyən nağıl qəhrəmanlar – divlər haqqında talış əfsanələri, həmçinin "Şahnamə"dəki divlər haqqında hekayələr böyük maraq doğurur[6] .

Mahnılar[redaktə | mənbəni redaktə et]

Talış mahnılarının əsas növləri əmək, toy və məişət mahnılarıdır. Ən məşhur talış mahnıları "Zəngi Yarım", "Dilbar" ("Sevgili"), "Ai Lolo", "Dınyo" ("Sülh")[7] . Müəllifin mahnılarından talış şairi Əli Nasirin şimal və cənub talışlarına həsr olunmuş "Gilyavo" ("Cənub küləyi") mahnısı[8] məşhurdur.

Halay (tal. Һалај) və Hollo (tal. Һолло) — Talış rəqs mahnıları[9][10] . Halay yeddi cütdən, yəni 14 mahnıdan ibarətdir. Xarakterik bir xüsusiyyət: onları yalnız qadınlar ifa edirlər, buna görə də xalq arasında qadın mahnıları kimi tanınırlar, lakin dəlillər var ki, əvvəllər halay ifasında gənc oğlanlar da iştirak edib, dairəvi rəqsdə qarşı tərəfi təşkil ediblər. Dəyirmi rəqsdə hər sıranın başında əlində qaval olan daha təcrübəli ifaçı mahnının əsas mətnini oxuyur, ondan sonra qalanlar mahnının nəqəratini (məhniyəsə) təkrarlayırdılar[9][10] . .

Halay özü toy mərasiminin iki mühüm mərhələsində — gəlinin toyunda "paltarı kəsən" (tal. Оләтәбырын) və böyük bir kişi toyunda (tal. Јолә вәјә). Dövrün yeddi cütünün hər birinin məcburi izahat tələb edən öz yeri və xüsusi mənası var idi[9] . Qədim talış folkloru Halayın həzin nəğmələrində özünü göstərir — bu rəqslər arxaikdir və başqa yerlərdə demək olar ki, unudulmuşdur, lakin onlar hələ də burada yaşayırlar və onun xüsusi növü — "yavaş Halay" (məsələn, "Ai lolo") yalnız talış folkloruna aiddir. .

Üzeyir Hacıbəyov talış xoru haqqında belə deyirdi: "Azərbaycan SSR-in indiki Lənkəran rayonu ərazisində yaşayan talışlar xor ifaçılığı formasına müəyyən rəngarənglik qatmışlar. Onlar xorları iki qrupa bölürdülər və birincisi melodiyanı uzun-uzadı bitirdikdə ikinci qrup həmin melodiyanın eyni ahənglə təkrarlanaraq içəri daxil olur. Xorlarda müğənnilər də var idi, xor yalnız solistin ifa etdiyi melodiyanın sonunu götürürdü. Kollektiv oxumada bəzən "zil-byam" adlanan texnikadan istifadə olunurdu: alçaq səslər yüksək səslərdən bir oktava aşağı oxuyurlar. "

Alola[redaktə | mənbəni redaktə et]

Alola (tal. Әлолә) sətirdə 7 saitdən ibarət 2–3 misralı melodiyadan ibarət mahnı janrıdır. B. F. Millerin fikrincə, janr öz strukturuna görə Avestadakı qatlarla müqayisə edilir. İnkişaf zamanı gec Alola artıq 3–4 xətt formasına malikdir. Alola mövzusu adi həyata, sevgiyə, ictimai-siyasi hadisələrə təsir göstərir[11] .

Mahne[redaktə | mənbəni redaktə et]

Mahne (tal. Маһне) — məhəbbət poeziyası kimi səciyyələnən xalq poeziyasının elementidir. Mahne ayrılığın acısından, xəyanətdən, paxıllıq əzabından danışır, böhtançılara meydan oxuyur. Mahne 11 mürəkkəb dörd sətirli bəndlərdir[12] .

Mahne mövzusu üç ümumi qrupdan ibarətdir:

  • məhəbbət lirikası;
  • qəriblər və yad torpaq;
  • dini məzmun.

Talış məhnesində əmək fəaliyyətini müşayiət edən bütöv bir tarla mahnısı var — "tukə mane". Belə nəğmələr çəltik əkini və biçini zamanı çəltik sahələrində oxunurdu .

Nağıllar[redaktə | mənbəni redaktə et]

Talış nağılları (tal. Толышә нәғылон) — talış xalqının şifahi yaradıcılığı nümunələridir. Hər bir xalqın nağıl və əfsanələri digər şifahi xalq yaradıcılığı nümunələri kimi onun etnik şüurunu təcəssüm etdirən mənəvi mədəniyyətin mühüm tərkib hissələrindən biridir. Bu günə qədər gəlib çatmış talış nağılları və əfsanələri öz köklərini Avestadan götürərək, tarixin qatlarından keçərək talış mədəniyyətində çox yüksək yer tutur. Oxucuları insan ləyaqətini, mənəvi dəyərlərini və dövrümüz üçün xüsusilə aktual olan saf məhəbbət hissini qorumağa çağırır, xeyirxahlıq və humanizm prinsiplərini daim yüksəltməyi tövsiyə edirlər[2] .

Əfsanələr[redaktə | mənbəni redaktə et]

Talış əfsanələrində (tal. Толышә әфсонон) uzaq antik dövrdə yaradılmış və qədim zamanlardan bizə gəlib çatmış folklor əsərlərində talış xalqının milli, dövrü xarakter daşıyan, humanizm ideyalarını bəşəriyyətə gətirən əsas əxlaqi vərdişləri, bu gün son dərəcə tələb olunan sevgi və xeyirxahlıq təsvir edilmişdir.

Atalar sözləri[redaktə | mənbəni redaktə et]

Talış atalar sözləri[13] (tal. Јолон сыхан) həyatın müxtəlif anlarından toplanmış müdrikliyi əks etdirir. Atalar sözləri müxtəlif mövzuları əks etdirir, dostluğu, düzgün ticarəti, bir-birinə hörməti, qadına, övlad əxlaqını, vətənə məhəbbəti və s.

  • Borcu almaq asandır, qaytarmaq çətindir.
  • İzi olmayan oğru yoxdur.
  • Qonaq ev sahibinin fikrini yayındırır.
  • Köpəklə dost olun, amma çomağı buraxmayın.
  • İnsanın taleyi dağda olsa belə, ötüb keçər.
  • Bir dili bilən bir adamdır, on dil bilən on nəfərə bərabərdir, ana dilini bilməyən isə heç də insan deyil.
  • Ayda da ləkələr var.
  • Aslan öldü, çaqqalların toyu başladı.
  • Kişi sözünü dəyişməz.
  • Sözlər pulla olsaydı, heç kim danışmazdı.
  • Qəzəbini söndürə bilən güclüdür.
  • Oğul ata, qız isə ana olacaq.
  • İsti təndir öz-özünə çörəyinizi bişirməyəcək.

Tapmacalar[redaktə | mənbəni redaktə et]

Tapmacalar (tal. Бызулон) tapmaca yaradan insanların təfəkkürünün canlılığını əks etdirən çox maraqlı folklor elementidir.

Talış tapmacaları :

Bir kişi hasara söykənib dayanır

Cibləri isə darçınla doludur.

(lobya)

Ölçüsü kiçikdir,

Saçlarısa yüz metr.

(İynə)

Aşağıdan götürürsən — doludur,

Yuxarıdan götürürsən — boşdur.

(Şlyapa)

Burada qışqırır, orada döyüşür.

(Silah)

Ağ dənizdə sarı ördək.

(Yumurtanın mayası)

Gecə-gündüz yoldadır

Amma heç vaxt yorulmur.

(Çay)

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. ↑ Пирейко Л. А. Талышский язык // Языки народов СССР: в 5-ти томах. Индоевропейские языки. — М: Наука, 1966. — Т. 1. — С. 302.
  2. ↑ 1 2 Алиев Д. Талышский фольклор = Tolışə xəlqi folklor. 1-nə cild Nəğılon iyən əfsonon. — Баку, 2020. — 532 с
  3. ↑ 1 2 3 4 Эльнур Агаев. Фольклорист Музаффар Насирли (талышский) = FOLKLORŞINOS MUZƏFFƏR NƏSİRLİ // ALƏM. — 2017. — № 7 (11). — С. 6–11.
  4. ↑ Абилов И. Из истории фиксирования талышских сказок и легенд = Tolışə nəğılon iyən əfsonon qırdə karde tarıxiku // Талышский фольклор = Tolışə xəlqi folklor. 1-nə cild Nəğılon iyən əfsonon. — 2020. — С. 7–10.
  5. ↑ Абилов И. Ш. Вестник Талышской Национальной Академии. — ТНА. — № 1. — Минск: Медисонт, 2011. — С. 10–11. — 200 с.
  6. ↑ Народы Передней Азии / под ред. Кислякова Н. А., Перщица А. И.. — Москва: Академия наук СССР, 1957. — С. 240. — 613 с.
  7. ↑ Бабаев Р.С. Тысяча и одна песня. Баку. 2001 [Мин бир маhны]. 431–443.
  8. ↑ Али Насир. Ğəybo qıləy vanq omedə. — Баку, 2005. — 106 с.
  9. ↑ 1 2 3 Мамедов А.А. Искусство народов Востока: этномузыкальные традиции талышей // Бизнес и дизайн ревю. № 1 (9). 2018.
  10. ↑ 1 2 Б. Шахсойж. Археология этномузыкальной традиции талышского народа // Толыши Садо. № 22.
  11. ↑ Аллахверди Байрами. Литература талышей Азербайджана = AZƏRBOYCONİ TOLIŞON ƏDƏBİYOT (неопр.). — Баку, 2013. — С. 21–30. — 283 с.
  12. ↑ Д. Абилов. Замечания по поэтике талышских "маhне" // Вестник Талышской Национальной Академии. № 1. 2011.
  13. ↑ Пословицы. 2014.
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Talış_folkloru&oldid=7314852"