Özbək (Eldəniz)

Özbək
Şəxsi məlumatlar
Doğum tarixi	?
Doğum yeri	?
Vəfat tarixi	1225
Vəfat yeri	Culfa rayonu, Naxçıvan MSSR
Milliyyəti	qıpçaq türkü

Özbək Müzəffərəddin (?-1225, Əlincəqala) — Azərbaycan Atabəyləri dövlətinin son hökmdarı (1210-1225).

Həyatı

Məhəmməd Cahan Pəhləvanın kənizdən olan oğlu. Atabir qardaşı Əbu Bəkrin ölümündən sonra onun tabeliyində olan mülkləri idarə etməyə başlamış, hakimiyyətə gələnədək bölgənin siyasi həyatında fəal iştirak etmişdir. Hakimiyyətinın ilk ilində (1210-11) gürcülərin Azərbaycana ən böyük hərbi yürüşlərindən biri baş verir. Naxçıvana hücum edən gürcülər şəhəri ələ keçirə bilməyərək, Culfaya doğru yönəlir, Dərədüz dərəsini keçib cənuba – Mərəndə, Təbrizə, Miyanəyə, Zəncana, Qəzvinə, Ərdəbilə və s. hü cüm edir, talan və qarətlər törədirlər.

Dövrün müəllifinin yazdığına görə, gürcülər geri qayıdarkən bir çox qalaları ələ keçirir, Naxçıvan və Beyləqan şəhərləri üzərinə xərac qoyurlar. Özbəkin dövründə öz hücumları ilə ölkəni ağır vəziyyətə salan gürcülərdən başqa, mərkəzi hakimiyyətə tabe olmaq istəməyən əmirlərlə, eləcə də Xarəzmşahlarla apa rılan mübarizə şəraitində Atabəylər (Eldənizlər) dövləti zəifləyir. Özbək Xarəzmşah Məhəmmədin vassalı hesab olunmağa başlayır. Onun hakimiyyəti zamanı (1221 ilin yanvarında) monqollar birinci dəfə Xorasan və İraqi-Əcəmdən keçərək Azərbaycan ərazisinə soxulurlar. Qarşılarına çıxan şəhər və kəndləri viran və talan edən monqollar Özbəkin iqamətgahı Təbriz şəhərinə hücum etsələr də, böyük təzminat müqabilində şəhəri tərk edirlər. Özbəkin gürcü hökmdarına və başqa qonşu hakimlərə rəqibliyi unudaraq, ümumi düşmənə qarşı birgə vuruşmaq təklifi cavabsız qalır. Marağanı, Təbrizi, Ərdəbili, Sərabı ələ keçirib, viran və talan edən monqollar, Rəşidəddinin məlumatına görə, Naxçıvanı da viran və talan etməyə, əhalisini qırmağa başlayırlar. Yalnız Naxçıvan hakimi, Özbəkin oğlu Xamuşun monqollara boyun əyməsi qırğının dayandırılmasına səbəb oldu. Mənbələr qıpçaqların və gürcülərin, monqolların birinci yürüşündən sonra baş vermiş hücumları və Özbəkin tədbirləri haqqında da məlumat verir. 1224-cü ildə Eldənizlərin mülklərindən olan İraqi-Əcəmi tutmuş Xarəzmşah Məhəmmədin oğlu Qiyasəddin Pirşah Özbəkə alçaldıcı sülh bağlatdırıb, bacısı – Naxçıvan hakimi Cəlaliyyə ilə evlənirsə də, bu müvəffəqiyyəti qoruyub saxlaya bilmir. 1225-ci ildə Pirşahın qardaşı, Hindistandan yürüş etmiş Cəlaləddin Manqburnı İraqdan keçərək, Azərbaycan ərazisinə daxil olur və Marağanı tabe edir. Təbrizdəki iqamətgahın da olan Özbək Cəlaləddinin Marağaya hücumu haqqında məlumat aldıqda, şəhəri tərk edərək, əvvəl Gəncədə, sonra isə Naxçıvandakı Əlincəqalada sığınacaq tapır. Ölkənin idarəsi faktiki olaraq Özbəkin arvadı, sonuncu səlcuq sultanı III Toğrulun qızı Məleykənin əli nə keçir. Mənbənin məlumatına görə, Əlincə qalasında qalan Özbək kəbinli arvadı Məleykənin öz razılığı ilə Cəlaləddinə ərə getməsi xəbəri ona çatandan bir neçə gün sonra vəfat edir. Beləliklə, atabəy Özbəkin ölümü ilə Azərbaycan Atabəyləri dövlətinə son qoyulur. Şəmsəddin Eldənizin övladlarına tabe olan ərazilər Azərbaycanda, Arranda, Şirvanda və Gürcüstanda ağalıq edən xarəzmşah Cəlaləddin Manqburnının əlinə keçir.

Mənbə

• Bünyadov Z. M., Azərbaycan Atabəyləri dövləti (1136-1225). B., 1985;
• Azərbaycan tarixi, 7 cild -də, c. 2, B., 1998;
• An – Nasavi Şixabad – Din Muxammed, Cizneopisanie sultana Celalad-Dina Mankburnı. B., 1973;

Həmçinin bax

• Eldəgəzlər

SƏLƏF Atabəy Əbu Bəkr

Sultan Müzəffərəddin Özbək Atabəylər

XƏLƏF süqutu