İnna Kolomiyets

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
İnna Kolomiyets
Doğum tarixi 8 mart 1921(1921-03-08)
Doğum yeri
Vəfat tarixi 2005[1][2]
Fəaliyyəti heykəltaraş, incəsənət xadimi
Təhsili
  • Kiyev Milli Rəssamlıq və Memarlıq Akademiyası[d]
Mükafatları Honored Artist of the Ukrainian SSR

İnna Antonovna Kolomiyets (ukr. І́нна Анто́нівна Коломі́єць; 8 mart 1921, Aleysk, Altay diyarı – 2005[1][2]) — Ukrayna heykəltaraşı, Ukrayna SSR-nin əməkdar rəssamı (1973), Ukrayna Milli Rəssamlar İttifaqının üzvü (1973).[3] O, 1950-ci illərdən başlayaraq heykəltaraşlıqda sosialist realizminin inkişafına əhəmiyyətli təsir göstərmişdir

İnna Kolomiyetsin yaradıcılığı XX əsrin orijinal Ukrayna milli incəsənətinin nümunəsidir. Heykəltaraşın xarakterik xüsusiyyəti onun müxtəlif plastik növlərində – monumental, monumental-dekorativ, dəzgah, eləcə də keramika memarlığında işi idi. O, İkinci Dünya müharibəsinin iştirakçısı olmuşdur. Kolomiyets Ukrayna SSR Ali Radası Rəyasət Heyətinin diplomu ilə təltif edilmişdir.

Həyatı[redaktə | mənbəni redaktə et]

İnna Antonovna Kolomiyets 8 mart 1921-ci ildə SSRİ-nin bir hissəsi olan Rusiya SFSR-də, Altay diyarının Aleysk şəhərində Kiyev zavodunun rəhbəri Anton Kolomiyetsin ailəsində anadan olmuşdur. O, İkinci Dünya müharibəsinin iştirakçısı olmuşdur. Kolomiyets uşaqlıqdan rəssam olmaq arzusunda idi, buna görə də Kiyev İncəsənət Universitetinə daxil olmuşdur. Onun müəllimləri Ukrayna SSR-nin əməkdar artistləri L. Muravin, İ. F. Kriçevski, professorlar M. Gelman, K. Yelev və s. olmuşdur. Onlarla qurduğu ünsiyyət Kolomiyetsin dünyagörüşünə mühüm təsir göstərmişdir. O, 1951-ci ildə universiteti bitirdikdən sonra peşə məktəbində müəllim işləmişdir. Kolomiyets eyni zamanda, həm regional, həm də xarici rəsm sərgilərində iştirak etmişdir. O, 1955-ci ildə Ukrayna SSR Memarlıq Akademiyasının aspiranturasına daxil olmuşdur, burada memarlıq və əlaqəli yaradıcılıq formalarını öyrənmişdir. Kolomiyets 1965-ci ilə qədər Elmi-Tədqiqat Memarlıq İnstitutunun əməkdaşı olmuşdur.[4]

Yaradıcılığı[redaktə | mənbəni redaktə et]

İnna Kolomiyets 1951-ci ildən SSRİ-nin mədəni həyatında fəal iştirak etmiş, müxtəlif rəsm sərgilərində iştirak etmişdir. O, milyon nüsxə tirajla çıxan "Birinci məktub" (1953) heykəlcikinin yaradılmasından sonra populyarlıq əldə etmişdir.[5]

«İlk məktub» / ana əlində kitabla oturur, yanında bir qız var, boyu 230 mm-dir – İnna Kolomiyets öz əsərini belə təsvir etmişdir. Bu heykəltaraşlıq qrupunda hər şey çox sadədir və eyni zamanda dərin məzmunla doludur – həm kompozisiyanın ön planında olan qızı, həm də ana fiquru: o, nəinki oxumağı öyrədir, həm də hərarət və məhəbbət saçır. Heykəltaraşlıq siluetinin rəvan xətləri, təsvir dilinin yığcamlığı, böyük kortəbiiliyi və canlılığı – əsərin xarakterik cəhətləridir. Rəssam burada təkcə ananın xoşbəxtliyindən deyil, həm də onun ən mühüm şərtlərindən biri olan dünyadan danışır. Xoşbəxtlik və əmin-amanlıq sərhədsizdir, çünki dünya sakitdir.
35
– «Антиквар» jurnalı, № 7–8, 2011

Heykəltaraş 1958-ci ilin yayında öz əsərlərini Kolomiyets ilə birlikdə eyni nəsildən olan rəssamlar M. Barinova və Q. Morozovun iştirak etdiyi fərdi qrup sərgisində nümayiş etdirmişdir. O, Ukrayna klassik poeziyasına və nağıllarına əsaslanan mayolikada hazırlanmış kiçik "inanılmaz" kompozisiyaları sənət pərəstişkarları üçün sərgiləmişdir. Bunlara "Su pərisi və su", "Qorxoz at", "Lukaş və Mavka", "Od quşu", "Daş çiçək", "Dovbnya", "Çöldəki qız", "Analıq" və s. aiddir. 1950-ci illərdə sovet heykəltaraşlığında təsviri meyllər, kişi-asket idealının xüsusiyyətləri və realizmin elementar gerçəklik kimi daraldılmış anlayışı üstünlük təşkil edirdi. Bunun fonunda Kolomiyetsin əsərləri çox təzə görünürdü. O, artıq fərdin fərdiliyi haqqında məlumatlılığını çatdırmağa çalışırdı. Müəlliflər bu əsərlər haqqında belə yazmışdılar:

Onlar dekorativ heykəltaraşlıq ideyasına uyğun gəlmirdilər. Onların daxili dünyası o qədər geniş və mürəkkəb idi, lakin onlar adi "kiçik heykəltaraşlığ"a, dəzgah əşyalarına daha az oxşayırdılar. Onların ya sürətlə, ya rəvan axan, ya da birdən-birə yaşıl, gümüşü, qırmızı suvarma altında qaynayan güclü kütlələri, temperamentli modelləşdirmələri və gözlənilməz kompozisiya həlləri – bütün bunlar onun janrın adətləri ilə bir araya sığmayan tərzinə aid idi.– Heykəltaraşlıq. Kataloq. RSFSR Rəssamlar İttifaqı. Kiyev, 1968

Vladimir Seltner 1968-ci ildəki şəxsi kataloqunda gənc, lakin artıq çox nüfuzlu İnna Kolomiyetsin yaradıcı dahisinin belə təsvir etmişdir:

İnna Kolomiets zəmanəmizə aşiqdir – o, rəssamların dediyi kimi, "müasirliyi hiss edir". O, təkcə üzləri ilə deyil, həm də bugünkü həyatın obyektlərini kompozisiyalarına daxil etməkdən məmnundur, süd qutularının, elektrik sağımçılarının və elektrik qaynaqçılarının dəmir maskalarının əsl heykəltaraşlıq mövzusuna çevrilə biləcəyini iddia edir. O, brezent gödəkçələrin və yorğanlı gödəkçələrin, ağ paltoların və kirzaç çəkmələrinin plastikliyini araşdırır, onların daxili gözəlliyini ortaya qoyur.

İnna Kolomiyets 1970-ci ildə Avropanı fəal şəkildə səyahət etmiş, Fransa, Almaniya, İspaniya, İtaliya, Polşaya, həmçinin Misir və Yaponiyaya səfər etmişdir. Bu səyahətlər də öz növbəsində onun qarşısında yeni yaradıcılıq astanaları açmış, ona ilham vermiş və bu, sonrakı əsərlərində öz əksini tapmışdır. Bunlara "Çiçək satıcısı" (1958), "Misirli qadın" (1962), "Qoca Geyşa" (1966) və bir çox başqaları aiddir. 1970-ci illərin əvvəllərində Kolomiyets KQB-nin hədəfinə düşmüşdür. Qurum ona qadağa qoymuş, buna əsasən ona "xarici səyahətə icazə verilməmişdir". Buna baxmayaraq, o, SSRİ-də imkanları görərək məhdudiyyətlərlə barışmışdır. Kolomiyets 1973-cü ildə Ukrayna Milli Rəssamlar İttifaqına üzv olmuşdur. O, elə həmin il Ukrayna SSR-in əməkdar artisti adına layiq görülmüşdür. Ukraynanın Rusiyaya birləşdirilməsinin 300 illiyi şərəfinə akademik V. Zabolotnıyın başçılıq etdiyi aralarında İnna Kolomiyetsin də olduğu bir qrup rəssam və memar ilə Kiyev üçün zəfər tağı müsabiqə layihəsi həyata keçirilmişdir. Bunun üçün qrup birinci mükafatı almışdır.

Şəxsi həyatı[redaktə | mənbəni redaktə et]

Bəzi mənbələrdə İnna Kolomiyetsin 1988-ci ildə vəfat edən rəssam və heykəltaraş Marina Husidin anası olduğu bildirilmişdir.[6]

Sərgilərdə iştirak[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • 1951 — победитель конкурса на создание скульптурной композиции для кинотеатра «Киев» (г. Киев)
  • 1957 — Республиканская художественная выставка, посвященная 40-летию Октября (г. Киев)
  • 1957 — Всесоюзная художественная выставка, посвященная 40-летию Октября (г. Москва)
  • 1958 — групповая выставка скульпторов вместе с М.Бариновой, г. Морозовой. (г. Киев)
  • 1958 — Республиканская художественная выставка, посвященная 40-летию ВЛКСМ. (г. Киев)
  • 1960 — Республиканская художественная выставка, посвященная декаде украинской литературы и искусства в Москве
  • 1961 — Республиканская художественная выставка, посвященная 200-летию И. П. Котляревского (г. Киев)
  • 1964 — Республиканская художественная выставка, посвященная 150-летию со дня рождения Т.г. Шевченко (г. Киев)
  • 1964 — Художественная выставка, посвященная искусству УССР, БССР, МССР (г. Москва)
  • 1965 — Республиканская художественная выставка «На страже мира» к 20-летию победы советского народа в ВОВ (г. Киев)
  • 1965 — Всесоюзная художественная выставка «На страже мира» к 20-летию победы советского народа в ВОВ (г. Москва)
  • 1965 — международная выставка в Монголии (г. Улан-Батор)
  • 1967 — Республиканская художественная выставка, посвященная 50-летию Великой Октябрьской социалистической революции (г. Киев)
  • 1967 — Всесоюзная художественная выставка, посвященная 50-летию Великой Октябрьской социалистической революции (г. Москва)
  • 1968 — Персональна художественная выставка Киев, Луцк, Рига, Ленинград, Львов
  • 1970 — Республиканская художественная выставка, посвященная 100-летию с дня рождения В. И. Ленина (г. Киев)
  • 1970 — Всесоюзная художественная выставка, посвященная 100-летию с дня рождения В. И. Ленина (г. Москва)
  • 1970 — Международная выставка «Советское медальерное искусство» (Варшава, Берлин, Будапешт)
  • 1970 — художественная выставка деятелей искусств Киева в городе-побратиме Кракове
  • 1971 — Республиканская художественная выставка, посвященная XXIV съезду Компартии Украины (г. Киев)
  • 1971 — Республиканская художественная выставка «Физкультура и спорт в изобразительном искусстве» (г. Киев)
  • 1971 — ІІІ Всесоюзная художественная выставка «Физическая культура и спорт в изобразительном искусстве» (г. Москва)
  • 1972 — Республиканская художественная выставка «Цветущая советская Украина» (г. Киев)
  • 1972 — Всесоюзная художественная выставка «СССР — наша Родина» к 50-летию создания СССР (г. Москва)
  • 1972 — художественная выставка искусства УССР, БССР, МССР (г. Москва)
  • 1973 — художественная выставка, посвященная международному женскому дню 8 марта (г. Киев)
  • 1973 — художественная выставка ветеранов ВОВ (г. Киев)
  • 1974 — Республиканская художественная выставка «Украина свободная», посвященная 30-летию освобождения Советской Украины от немецко-фашистских захватчиков (г. Киев)
  • 1974 — І Республиканская медальерная выставка (г. Киев)
  • 1974 — ІІ Всесоюзная медальерная выставка (г. Москва)
  • 1974 — Всесоюзная выставка «Цветы и скульптура» (г. Москва)
  • 1975 — Республиканская художественная выставка «30 лет великой Победы» (г. Киев)
  • 1976 — Республиканская художественная выставка «Слава труду» (г. Киев))
  • 1976 — Всесоюзная художественная выставка, посвященная международному дню женщин (г. Тбилиси)
  • 1977 — Республиканская художественная выставка «Ленинским путём» (г. Киев)
  • 1977 — мемориальный комплекс в честь героического сопротивления населения немецко-фашистским захватчикам в Корюковке (Полтавская обл.) (бронза, гранит)
  • 1978 — Республиканская художественная выставка «60 лет ВЛКСМ» (г. Киев)
  • 1978 — Всесоюзная художественная выставка «60 лет ВЛКСМ» (г. Москва)
  • 1978 — памятник кобзарю Вересаю в Сокирницах
  • 1979 — Художественная выставка «Навеки вместе», посвященная 325-летию объединения Украины с Россией (г. Москва)
  • 1979 — Республиканская художественная выставка «Художники — детям» (г. Киев)
  • 1980 — Республиканская художественная выставка, посвященная 110-й годовщине с дня рождения В. И. Ленина (г. Киев)
  • 1995 — Памятник композиторам Максиму Березовскому и Дмитрию Бортнянскому в Глухове (бронза, гранит)
  • 2000 — персональная выставка у выставочном зале «Митець» (г. Киев)
  • 2003 — персональная выставка в галерее «Гончары» (г. Киев)
  • 2006 — персональная выставка в музее Ивана Гончара (г. Киев)[7]
  • 2007 — персональная выставка в Чехии
  • 2010 — персональная выставка в галерее Pit-art (г. Киев)
  • 2012 — постоянно действующая экспозиция в сети салонов Studio27 (г. Киев; г. Донецк)[8]

Mənbə[redaktə | mənbəni redaktə et]

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. ↑ 1 2 Inna Kolomiets // (unspecified title).
  2. ↑ 1 2 Inna Kolomiets // Artnet. 1998.
  3. ↑ "список членов Национального союза художников Украины". 2014-12-17 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2012-07-04.
  4. ↑ "Коломиец Инна Антоновна". 2022-05-15 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-07-06.
  5. ↑ "«Образцы эпохи. Модели Инны Коломиец для фарфора: опыт атрибуции» // журнал «Антиквар» № 7-8, 2011". 2015-09-23 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2023-03-31.
  6. ↑ "В Чехии открыли музей украинского скульптора".[ölü keçid]
  7. ↑ "Музей Івана Гончара". 2022-04-10 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-04-14.
  8. ↑ "Gift Salon Studio27". 2014-12-17 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2018-10-04.

Ədəbiyyat[redaktə | mənbəni redaktə et]

Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=İnna_Kolomiyets&oldid=7031585"