Hüseyn Arif

Vikipediya, açıq ensiklopediya
Jump to navigation Jump to search
Hüseyn Arif
Hüseyn Camal oğlu Hüseynzadə
Hüseyin Arif (2007).JPG
İlk adı Hüseyn Hüseynzadə
Təxəllüsü Hüseyn Arif
Doğum tarixi 15 iyun 1924(1924-06-15)
Doğum yeri Qazax rayonu, Yenigün
Vəfatı 14 sentyabr 1992 (68 yaşında)
Vəfat yeri Bakı
Həyat yoldaşı Məleykə Xanım
Uşaqları Arif , Zöhrə , Səhər
Peşəsi Şair
Milliyyəti Azərbaycanlı
Mükafatları Azərbaycan SSR dövlət mükafatı

Hüseynzadə Hüseyn Camal oğlu (Hüseyn Arif) — Azərbaycanlı şair, 1949-cu ildən AYİ-nın üzvü, "Qızıl oraq" mükafatı, (1971), Azərbaycan SSR Dövlət Mükafatı laureatı (1978), Azərbaycanın xalq şairi (1989).

Həyatı[redaktə | əsas redaktə]

1924-cü il iyunun 15-də Ağstafa rayonunun Yenigün kəndində anadan olub. Əslən rayonun Qıraq Kəsəmən kəndindəndir. Bakı pedaqoji məktəbində (1937-1940), Azərbaycan Dövlət Universitetinin Şərqşünaslıq fakültəsində (1946-1951) təhsil almışdır. Moskvada Maksim Qorki adına Ədəbiyyat İnstitutunun aspiranturasına daxil olmuşdur (1951-1952). Azərbaycanın Xarici Ölkələrlə Dostluq və Mədəni Əlaqələr Cəmiyyətində şöbə müdiri (1957-1959), "Azərnəşr"in Bədii Ədəbiyyat Redaksiyasında böyük redaktor (1965-1967), "Gənclik" nəşriyyatında bədii ədəbiyyat redaksiyasının müdiri (1967-1968), Azərbaycan Aşıqlar Birliyinin sədri (1984-1992) vəzifələrində işləmişdir. 1976-cı ildə Hüseyn Arifin Oğlu (Arif Hüseynzadə) rəhmətə gedir,məhz o gündən sonra əslində Hüseyn Hüseynzadə olan Hüseyn Arif bu adı özünə təxəllüsü götürür.Oğlunun ölümündən sonra həyatı çox dəyişir.Hüseyn Arif Yaradıcılığının sonrakı dövrünün böyük bir qisminidə məhz oğluna yazdığı şeirlər tutur.

Qəza bir qapını bağlamayıbdır

Bizim qapımızı bağlayan kimi

Füzuli Məcnuna ağlamayıbdır

Hüseyin Arifə ağlayan kimi


1991-ci ildə Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Ağsaqqallar Şurasının üzvü seçilmişdir.

1992-ci il sentyabrın 14-də Bakıda vəfat etmiş, doğulduğu kənddə dəfn olunub

Ədəbi fəaliyyəti[redaktə | əsas redaktə]

Ədəbi fəaliyyətə İkinci dünya müharibəsi illərində başlamışdır. Onun liberettosu əsasında 1957-ci ildə "Azad" tamaşası M.F.Axundov adına Opera və Balet teatrında, "Yolda" poeması əsasında yazdığı eyniadlı pyesi 1974-cü ildə M.Qorki adına Gənc Tamaşaçılar Teatrında tamaşaya qoyulmuşdur.

1971-ci ildə "Dağ Kəndi" poemasına görə "Qızıl Oraq" mükafatina layiq görülmüşdür. Əsərləri keçmiş SSRİ və bir sıra xarici ölkə xalqlarının dillərinə tərcümə olunmuşdur. Mahnılarına musiqi bəstələnmişdir. 1976-cı ildə Yuqoslaviyada (Sarayevo) Beynəlxalq poeziya günlərinin, 1979-cu ildə Liviyada SSRİ gunlərinin iştirakçısı olmuşdur. Dövrünün dəmir qayda və qanunlarına baxmayaraq azad ruhlu,təbiət vurğunu olan bu şairi Sovet imperyası öz təsiri altına sala bilmədi. Hüseyin Arif öz yerlisi Səməd Vurğun ilə də çox yaxın dost olmuşdur.Səməd Vurğun ədəbi məktəbinində ən böyük davamçılarından biridə məhz Hüseyn Arifin Özüdür.Səməd Vurğundan Sonrakı Dövür Azərbaycan Ədəbiyyatı əsasən Hüseyn Arif , Bəxtiyar Vahabzadə kimi dahilərimizin adı ilə bağlıdır.

Hüseyn Arif Ağstafa rayonunda vəfat edib.

Mükafatları[redaktə | əsas redaktə]

Plaque Huseyn Arif

Məşhur Şeirləri[redaktə | əsas redaktə]

Analar

Sən Dərsə Gəlməyəndə

İnsan

Xatırla Məni - Bu Şeirə Sonradan Musiqi də Bəstələnib - Hal-Hazırda Məşhur Azərbaycan Mahnılarından Biridir.

Könül Deyir Yaşa Hələ - Bu Şeirə də Sonradan Musiqi Bəstələnib - Hal-Hazırdada Məşhur Azərbaycan Mahnılarından Biridir.

Şeir Deyilmi - Bəstə_Seid Rüstəmova İfa Edən_Gülağa Məmmədov - Məhşur Azərbaycan Mahnılarından Biridir.

Əsərləri[redaktə | əsas redaktə]

  1. Yeni həyat yollarında (şerlər). Bakı: Azərnəşr, 1950, 45 səh.
  2. Mən sülhə səs verirəm. Bakı: Azərnəşr, 1951, 31 səh.
  3. Rus dili müəlliməsi (şerlər). Bakı: Uşaqgəncnəşr, 1954, 52 səh.
  4. Məhəbbət nəğmələri. Bakı: Azərnəşr, 1956, 22 səh.
  5. Dostluq telləri (şerlər). Bakı: Uşaqgəncnəşr, 1960, 80 səh.
  6. Yolda (poema). Bakı: Azərnəşr, 1962, 111 səh.
  7. Ömür çeşməsi. Bakı: Azərnəşr, 1963, 112 səh.
  8. Sibir töhfələri (şerlər). Bakı: Azərnəşr, 1964, 56 səh.
  9. Torpaq eşqi. Bakı: Azərnəşr, 1964, 84 səh.
  10. Yollar və xatirələr. Bakı: Azərnəşr, 1966, 334 səh.
  11. Duru göl əfsanəsi. Bakı: Gənclik, 1969, 74 səh.
  12. Seçilmiş əsərləri (şerlər və poemalar). Bakı: Azərnəşr, 1969, 230 səh.
  13. Bahar gələndə. Bakı: Azərnəşr, 1969, 120 səh.
  14. Sən mənimlə get. Bakı: Gənclik, 1970, 248 səh.
  15. Söylə, yadındamı? Bakı: Gənclik, 1972, 205 səh.
  16. Qocalan deyiləm. Bakı: Gənclik, 1978, 351 səh.
  17. Seçilmiş əsərləri (iki cilddə). I c. Bakı: Azərnəşr, 1975, 300 səh.
  18. Seçilmiş əsərləri (iki cilddə). II c. Bakı: Azərnəşr, 1975, 283 səh.
  19. Ömür gözəlsə. Bakı: Gənclik, 1978, 351 səh.
  20. Şamxor su-elektrik stansiyası (şerlər). Bakı: İşıq, 1979, 24 səh.
  21. Ömür deyir (şerlər). Bakı: Gənclik, 1981, 138 səh.
  22. Ayrı düşəli (şerlər). Bakı: Gənclik, 1983, 280 səh.
  23. Dilqəm (şerlər və poemalar). Bakı: Yazıçı, 1984, 240 səh.
  24. Seçilmiş əsərlər (2 cilddə). I c. Bakı: Yazıçı, 1985, 408 səh.
  25. Seçilmiş əsərlər (2 cilddə). II c. Bakı: Yazıçı,

1985, 252 səh.

Məqalələri[redaktə | əsas redaktə]

  • Aşıq Alını axtarıram. "Elm və həyat" jurnalı, Bakı, 1968, №2, səh.12.
  • Aşıq Alı. "Azərbaycan" jurnalı, Bakı şəhəri, 1969, №9, səh.199-203.

İstinadlar[redaktə | əsas redaktə]

  1. ↑ Ədəbiyyat, incəsənət və arxitektura sahəsində 1978-ci il Azərbaycan SSR Dövlət mükafatlarının verilməsi haqqında Azərbaycan KP MK-nın və Azərbaycan SSR Nazirlər Sovetinin 1978-ci il tarixli Qərarı — anl.az saytı

Xarici keçidlər[redaktə | əsas redaktə]

VikiSitatda Hüseyn Arif ilə əlaqədar sitatlar var.

Vikianbarda Hüseyn Arif ilə əlaqəli mediafayllar var.

Həmçinin bax[redaktə | əsas redaktə]

Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Hüseyn_Arif&oldid=4333882"