Nəcəfqulu İsmayılov
 | Bu səhifədə iş davam etməkdədir. |
| Nəcəfqulu İsmayılov | |
|---|---|
 | |
| Doğum tarixi | |
| Doğum yeri | Bakı, Bakı qəzası, Azərbaycan SSR, ZSFSR, SSRİ |
| Vəfat tarixi | |
| Vəfat yeri | Bakı, Azərbaycan SSR, SSRİ |
| Dəfn yeri | |
| Vətəndaşlığı |
 SSRİ |
| Həyat yoldaşı | Güllü Mustafayeva |
| Uşaqları |
Rəna İsmayılova Sevinc İsmayılova |
| Fəaliyyəti | rəssam, qrafika ustası |
| Təhsili | Azərbaycan Dövlət Rəssamlıq Məktəbi |
| Janrlar | portret, peyzaj, karikatura |
| Mükafatları |
 |
 |
|
Nəcəfqulu Əbdülrəhim oğlu İsmayılov (15 mart 1923, Bakı – 25 mart 1990, Bakı) — Azərbaycan rəssamı, Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi (1963).
Həyatı
Nəcəfqulu İsmayılov 15 mart 1923-cü ildə Bakı şəhərində anadan olmuşdur. O, 1936–1940-cı illərdə Azərbaycan Dövlət Rəssamlıq Məktəbində təhsil almış, Böyük Vətən müharibəsinin başlanması səbəbilə ali təhsilinə davam edə bilməmişdir. Rəssam 1952–1979-cu illərdə "Kirpi" satirik jurnalında baş rəssam kimi çalışmışdır.[1]
Nəcəfqulu İsmayılov rəssam Güllü Mustafayevanın həyat yoldaşı, orqan ifaçısı Rəna İsmayılovanın və skripkaçı Sevinc İsmayılovanın atasıdır. O, 1990-cı ildə vəfat etmişdir.
Yaradıcılığı
Rəssam yaradıcılığı boyu qrafika ustası və rəngkar kimi fəaliyyət göstərmişdir. O, "Kirpi" satirik jurnalı üçün karikaturalar, şarjlar və başqa qrafik əsərlər yaratmış, rəsm və plakatlar işləmiş, Cəlil Məmmədquluzadənin hekayələrinə, Mirzə Ələkbər Sabirin "Hophopnamə"sinə illüstrasiyalar çəkmişdir.[1]
Nəcəfqulu İsmayılovun yaradıcılığında portret janrı xüsusi yer tutur. Onun bu qəbildən olan əsərləri sırasına "Qubalı Fətəli xan", "General Həzi Aslanov", "Sara Aşurbəyli", "Şair Mirzə Əli Möcüz", "Yazıçı Abdulla Şaiq", "Ana", "Yazıçı Cəlil Məmmədquluzadə", "Şair Səməd Vurğun" və digər portretlər daxildir.[1]
Rəssamın süjetli tablo və mənzərə janrında yaratdığı əsərlərinə "Nəsiminin edamı", "Qrand-opera", "İçərişəhərdə küçə", "Səadət", "Realist rəssam" və digərləri daxildir. Nəcəfqulu İsmayılov "Qayğıkeş ferma müdiri", "Əsl şərəf lövhəsi belə olar", "Axır ki dil tapdıq", "Sözsüz" və başqa karikaturalarında qarşılaşdığı neqativ hallara olan münasibəti əks etdirmişdir.[1]
Rəssam "Kirpi" jurnalında çəkdiyi karikaturaların sözlərini də yazmışdır. O, bir sıra mədəniyyət xadimlərinin portretlərini yaratmış, Tahir Salahov, Mikayıl Abdullayev, Fikrət Əmirov, Cəlal Qaryağdı, Bəşir Səfəroğlu və başqalarının dostluq şarjlarını işləmişdir.[1]
Mükafatları
- "Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi" fəxri adı — 1963