Valter Bote

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Valter Bote
alm. Walther Bothe‎
Doğum adı Walther Wilhelm Georg Bothe
Doğum tarixi 8 yanvar 1891(1891-01-08)[1][2][…]
Vəfat tarixi 8 fevral 1957(1957-02-08)[3][1][…] (66 yaşında)
Vəfat yeri
Elm sahəsi fizika
İş yerləri
Təhsili
Elmi rəhbəri Maks Plank
Üzvlüyü
  • Prussiya Elmlər Akademiyası[d],
  • Bavariya Elmlər Akademiyası[d]
Mükafatları "Almaniya Federativ Respublikası qarşısında xidmətlərinə görə" ordeninin komandor xaçı İncəsənət və elm sahəsində Pour le Mérite ordeni
Fizika üzrə Nobel mükafatı
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Valter Vilhelm Georg Bote (alm. Walther Wilhelm Georg Bothe‎; 8 yanvar 1891[1][2][…] – 8 fevral 1957[3][1][…], Heydelberq, Baden-Vürtemberq[3]) — alman fiziki, 1954-cü ildə fizika üzrə Nobel mükafatı laureatı. O, nüvə fizikasına mühüm töhfə verib.

Bioqrafiyası[redaktə | mənbəni redaktə et]

Uşaqlıq və gənclik iləri (1891–1920)[redaktə | mənbəni redaktə et]

Bote saat ustası Fridrix Bote və dərzi Şarlotta Botenin qızı Hartunqun ailəsində anadan olub. Uşaqlığını Oranienburqda keçirib. Bote iti zehni və ciddi məntiqi təfəkkürü ilə ətrafındakılardan çox seçilirdi, musiqi və rəssamlıq qabiliyyətinə malik idi. 1908-ci ildə Berlindəki ali real məktəbində universitetə hazırlıq kurslarını bitirdi. Bundan sonra o, 1908–1913-cü illərdə Berlin Universitetində fizika, riyaziyyat, kimya və musiqi üzrə təhsil alıb. O, təhsili üçün pulu əsasən repetitorluq, qeyri-adi işlər və təqaüdlər hesabına qazanırdı. 1913-cü ildə müəllimlik üçün dövlət imtahanını verdi və bundan sonra bir müddət Berlin Ali Kənd Təsərrüfatı Məktəbində işlədi. Qısa müddətdən sonra o, İmperator Fizika və Texnologiya İnstitutunda köməkçi elmi işçi oldu. Orada o, Hans Geyger tərəfindən yaradılmış radioaktivlik laboratoriyasında işləyir. 1924-cü ildə Maks Plankın rəhbərliyi ilə fəlsəfə doktoru alimlik dərəcəsi almaq üçün"Refraksiya, əks olunma, səpilmə və udulmanın molekulyar nəzəriyyəsi haqqında" mövzusu üzrə dissertasiya müdafiə etdi (fəlsəfə doktoru elmi dərəcəsinə bərabərdir). Birinci Dünya Müharibəsi zamanı Bote ruslar tərəfindən əsir götürüldü və oradan yalnız 1920-ci ildə qayıda bildi. Əsirlikdə olduğu müddətdə kibrit və soda zavodlarının tikintisində iştirak edib. Bundan əlavə, riyaziyyat və rus dilini öyrəndi. 8 iyul 1920-ci ildə Moskvada Varvara Belova ilə evlənir. Onlar müharibədən əvvəl Berlində tanış olublar və o vaxtdan bəri daim məktublaşıblar. Daha sonra onların iki qızı olub.

Birinci Dünya Müharibəsindən sonrakı iş illəri (1920–1932)[redaktə | mənbəni redaktə et]

1946-cı ildə Bote Heidelbergdə Maks Plank adına olan Tibb Tədqiqat Cəmiyyəti İnstitutunda Fizika İnstitutunun direktoru vəzifəsinə qayıtdı. Düşündü ki, orada yalnız bir neçə yüksək ixtisaslı tələbə və köməkçi ilə işləyə bilər. Bu zaman üç mühüm elmi layihə vardı: siklotronun bərpası, nüvə spektroskopiyasının inkişafı və kosmik şüaların öyrənilməsi. 1950 və 1960-cı illərdə Bote və əməkdaşlarının işi beynəlxalq təsir qazandı. Bote 1953-cü il iyulun 11-də dünya dövlətlərinin hökmdarlarına siyasi mübarizə vasitəsi kimi zorakılıqdan əl çəkmək üçün müraciəti imzalayanlardan biri idi. Yaşlandıqca Bote daha çox xəstələnirdi. Proqressiv vazokonstriksiya bir ayağın amputasiyasını məcbur etdi. Bu əməliyyatdan sonra heç sağalmadı.

Elmi əsərləri[redaktə | mənbəni redaktə et]

Təsadüf metodu və kosmik şüalanma[redaktə | mənbəni redaktə et]

Məhz Valter Bote həmkarı Verner Kolhörster ilə birlikdə təsadüflər metodundan istifadə edərək 1912-ci ildə Viktor Hessin hava şarında apardığı təcrübələrdə aşkar edilmiş nüfuz edən kosmik radiasiyanın mövcudluğunu sübut etdi. 1929-cu ildə Bote və Kolhörster iki ayrı Geiger sayğacının oxunuşlarının yalnız müəyyən zaman ardıcıllığında baş verdikdə qeydə alındığı xüsusi bir üsul hazırladılar. Təsadüflərin belə sayılması sayğaclardan keçən hissəciyin yolunu izləməyə imkan verdi.

Neytronun kəşfi[redaktə | mənbəni redaktə et]

Bote və onun tələbəsi Herbert Beker neytronu ilk kəşf etmişlər. 1930-cu ildə onlar berilyumun poloniumun parçalanmasından alfa hissəcikləri ilə şüalanması zamanı yaranan qeyri-adi "qamma şüası" növünü təsvir etdilər. Onlar bu eksperimenti Ernest Ruterfordun nəzəriyyəsini yoxlamaq və yüksək enerjili hissəciklərin buraxılıb-boşalmadığını öyrənmək üçün aparıblar. Hər ikisi atomun quruluşunun əsas xassələri ilə məşğul olurdu. Tibbi tədqiqatlara az marağı olduğundan, Heidelbergdə iş təklifi aparıcı alman eksperimental fiziklərini mühacirətdən saxlamaq cəhdi kimi qiymətləndirilməlidir. 1930-cu illərdə o, həmkarları ilə birlikdə "nüvə fotoelektrik effekti"nin (atom nüvəsinin fotonlarla qarşılıqlı təsirinin) təsirini müşahidə edən, nüvə spektroskopik tədqiqatlar aparan və süni izotoplar istehsal edən ilk alimlərdən olub.

Volfgang Gentner ilə əməkdaşlıqlığı[redaktə | mənbəni redaktə et]

1935-ci ilin sonunda Parisdə təhsilini başa vurduqdan sonra Volfqanq Gentner Valter Bote ilə təhsilini davam etdirmək üçün Heidelberqə gəldi. Bote həmin anda sərt qamma radiasiyasının maddədən keçməsi ilə bağlı araşdırmalarla məşğul idi və Gentnerlə eyni nəticələrə gəldi. Gentner Bote ilə Parisdəki araşdırmalarını davam etdirdi. Berilliumdakı nüvə fotoelektrik effektinin enerjidən asılılığını tədqiq etməyə çalışarkən məlum oldu ki, qamma şüalanmanın enerjisi nüvədəki neytronun bağlanma enerjisi ilə müqayisədə çox kiçikdir və qamma şüaları daha yüksək enerjiyə malikdir və tədqiqatları davam etdirmək üçün intensivliyə ehtiyac var idi. Həm Gentner həm də Van Der Qraf generatoru qurmağa qərar verdilər. Gentner, müasir sürətləndiricilərin əsas xüsusiyyətlərinə malik belə bir cihazı inanılmaz dərəcədə qısa müddətdə qurdu.

Siklotron[redaktə | mənbəni redaktə et]

1940-cı ilin yayında Almaniya və Fransa arasında hərbi əməliyyatlar dayandırıldıqdan sonra Bote və Genterə Joliotun hazırladığı Paris siklotronunu yoxlamaq tapşırığı verildi. 1940-cı ildə Bothe və Genter Paris İnstitutunda idilər və müəyyən etdilər ki, yüksək tezlikli quraşdırmanın çatışmazlıqları səbəbindən siklotron hələ də işləmir. Botheyə Heidelbergdə siklotron qurmaq tapşırığı verildi və artıq 1941-ci ildə bunun üçün lazım olan hər şeyi təmin edə bildi. 1943-cü ilin martında nəhayət maqnit təhvil verildi və həmin ilin payızında siklotron işə salındı. Bothe Albert Şpeerə siklotronun yalnız tibbi və bioloji məqsədlər üçün istifadə ediləcəyini söylədi.

Uran layihəsində işi[redaktə | mənbəni redaktə et]

Valter Bote 1920–1950-ci illərdə Almaniyada aparıcı fiziklərdən biri idi. Uran layihəsinə qoşulmasının səbəbləri müxtəlif idi. O, xüsusilə 1933-cü ildə universiteti tərk etdikdən sonra nasist rejiminin əleyhinə idi. Buna baxmayaraq, vətənpərvərlik motivləri ilə hərbi layihədə iştirak üçün müraciət etdi. O, 1940-cı ildə vətənpərvər, qismən millətçi əqidəsinə görə hərbi silahlar şöbəsi üçün karbon üzərində neytron səpilmə kəsiyini ölçməyə başladı.

Müharibədən sonrakı fəaliyyəti[redaktə | mənbəni redaktə et]

İşğal zamanı Bote Flügge ilə birlikdə "Field Information Allied Technical (FIAT) hesabat" layihəsinin bir hissəsi olaraq nüvə fizikası və kosmik şüalar haqqında kitab yazdı. 40-cı illərin ikinci yarısında Almaniyada əsas narahatlıq yemək və qalmaq üçün ev tapmaq idi, buna görə də Bote iş qrupunu saxlamaq və araşdırmalar aparmaq üçün çox səy göstərməli oldu. Nüvə fizikası sahəsində işləmək qadağan olunsa da, Bote çalışmağa davam edirdi. O, Heydelberq Universitetinin Fizika İnstitutunun direktoru təyin edildi. Bu vəzifədən öz qrupunu yaşatmaq, institutu müasirləşdirmək və saxlamaq üçün istifadə edib. 1946-cı ilin mayından son gününə qədər Bote Maks Plank adına Heydelberg Universitetində Fizika İnstitutu Cəmiyyətinə rəhbərlik etmişdir. (əvvəllər Kayzer Vilhelm Cəmiyyəti kimi tanınırdı). 1948-ci ildə professor Valter Bote Heydelberg siklotronunu yenidən işləyə bildi. O, tələbələri ilə birlikdə nüvə fizikası üzrə təcrübələr aparıb və yaxınlıqdakı klinika üçün radioaktiv preparatlar hazırladı. Zamanla Heydelberq əsərlərinə maraq artdı. buna baxmayaraq Müharibənin sonunda Almaniyadan uzaqlaşan Volfgang Pauli, Botenin 60 illik yubileyi üçün Heidelbergə gəldi. Tezliklə Bete, Gamov, Maria Mayer, Nordheim, Rabi, Veiskopf, Vigner və bir çox başqa görkəmli elm adamları Heydelberqə səfər etdilər. 29 fevral 1952-ci ildə Heyzenberqin rəhbərliyi ilə Alman Fizika Cəmiyyətinin Atom Fizikası Komissiyası yaradıldı və Bote də ora daxil olundu. Sonrakı illərdə Bote özünü nüvə fizikası və süni radioaktivliyin tətbiqi sahəsində tədqiqatlara həsr etdi, lakin xəstəliyə görə o, tədricən tədqiqat işlərindən uzaqlaşmaq məcburiyyətində qalıb.

Mükafatları[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • 1952-ci ildə Pour le Mérite mükafatı
  • 1953-cü ildə M. Maks Plank medalı
  • 1954-cü ildə fizika üzrə Nobel mükafatı
  • "Kosmik şüaların aşkarlanması üçün təsadüf üsuluna və bununla bağlı kəşflərə görə"mükafatı Bote səhhətinə görə Stokholma gedə bilməyib və onun xahişi ilə qızı Elena Riedel aldı.
  • 1956-cı ildə Gissen Universitetinin fəxri doktoru dərəcəsi
  • 1993-cü ildə Ernst Talmann küçəsi Valter Bote küçəsi adlandırıldı.
  • Bote Leypsiqdəki Sakson Elmlər Akademiyasının üzvü idi

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

1.https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D0%BE%D1%82%D0%B5,_%D0%92%D0%B0%D0%BB%D1%8C%D1%82%D0%B5%D1%80

  1. ↑ 1 2 3 4 Walther Bothe // Encyclopædia Britannica (ing.).
  2. ↑ 1 2 BOTHE WALTHER WILHELM // Encyclopædia Universalis (fr.). Encyclopædia Britannica.
  3. ↑ 1 2 3 4 Боте Вальтер // Большая советская энциклопедия (rus.): [в 30 т.]. / под ред. А. М. Прохоров 3-е изд. Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  4. ↑ 1 2 Mathematics Genealogy Project (ing.). 1997.
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Valter_Bote&oldid=7447895"