Sevr müqaviləsi

Vikipediya, azad ensiklopediya
(Sevr müqaviləsi (1920) səhifəsindən yönləndirilmişdir)
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Sevr müqaviləsi
Sevr müqaviləsi
Sevr müqaviləsinə Osmanlı imperiyasının paylaşılması:silahsız və beynəlxalq bölgə; Ermənistan, Yunanıstan,Fransa və Britaniyaya verilən ərazilər; ola biləcək Kürd torpaqları;qalan Türk torpaqları
Sevr müqaviləsinə Osmanlı imperiyasının paylaşılması:silahsız və beynəlxalq bölgə; Ermənistan, Yunanıstan,Fransa və Britaniyaya verilən ərazilər; ola biləcək Kürd torpaqları;qalan Türk torpaqları
Müqavilənin tipi sülh müqaviləsi
İmzalanma tarixi 10 avqust 1920-ci il
İmzalanma yeri Sevr, Fransa
Qüvvəyə minməsi 24 iyul 1923-cü il
İmzalayanlar

1.Müttəfiq Dövlətləri

Osmanlı imperiyası

2.Əsas Antanta dövlətləri[1]
 Fransa
 Böyük Britaniya
 İtaliya
 Yaponiya


Dili fransız dili
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Sevr müqaviləsi (fr. Le Traité de Sèvres) — 1920-ci il avqustun 10-da 14 dövlətin səlahiyyətli nümayəndəsi tərəfindən Sevrdə (Fransa) "Müttəfiq Dövlətlər və Türkiyə arasında sülh müqaviləsi".

Müqavilə 10 avqust 1920-ci ildə Birinci Dünya müharibəsindən sonra Parisin 3 km qərbində, Sevr şəhərinin ətrafındakı Keramika Muzeyində (fr. Musée National de Céramique) imzalanmışdır. Müqavilənin imzalandığı dövrdə davam edən Türk İstiqlal Müharibəsi nəticəsində türklərin qələbəsi ilə bu müqavilənin əvəzinə 24 iyul 1923-cü ildə Lozanna Müqaviləsi imzalanaraq həyata keçirildiyi üçün Sevr müqaviləsi qüvvəsini itirmişdir. Sevr müqaviləsi 433 maddədən ibarət idi.

Hazırlıq müddəti

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Mundros sülh müqaviləsi və sonra yaşananlar

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Birinci Dünya Müharibəsindən sonra Antanta DövlətləriAvstriya arasında Sen-Jermen sülh müqaviləsi (1919), Macarıstan arasında Trianon sülh müqaviləsi və Bolqarıstan arasındakı Neyr Sazişinin imzalanmasına baxmayaraq, 1919-cu ilin mayında Osmanlı İmperiyası ilə sülh müqaviləsi imzalanmadı və danışıqlar qeyri-müəyyən müddətə təxirə salındı. Bunun əsas səbəbi Antanta Dövlətlərinin Osmanlı İmperiyasını bölüşdürmə istəyi idi.

Antanta dövlətləri Ali Məclisinin 7 may tarixli qərarına əsasən İzmir 15 mayda yunanlar tərəfindən tutuldu. Bu hadisə bütün Türkiyədə güclü bir milli narazılığa səbəb oldu. Sivas Konqresi 4 sentyabrda toplanandan sonra İstanbuldakı Osmanlı hökuməti ölkəyə inzibati və hərbi nəzarəti itirdi. Sivasda və daha sonra Ankarada Mustafa Kamal Paşanın rəhbərliyi altında milli müqavimət hökuməti quruldu. Anadolu hökuməti olaraq da adlandırılan təşkilat mənfi şərtlərdə sülh sazişini qəbul etməyəcəyini bəyan etdi və müqavimət üçün hazırlıqlara başladı.

Hazırlıq Konfransları

[redaktə | mənbəni redaktə et]
Müttəfiq bir hərbi gəminin göyərtəsində Sevr müqaviləsini imzalamaq üçün Paris Sülh Konfransına gedən Osmanlı heyətinin fotosu. Soldan sağa: Rza Tofiq, Kürəkən Fərid Paşa, Mehmet Hadi paşa və səfir Rəşad Xalis bəy.

18 aprel 1920-ci il tarixində San Remo konfransında Antanta dövlətləri Osmanlı İmperiyasına tətbiq ediləcək sülh müqaviləsinin şərtlərini hazırladılar. 22 apreldə Osmanlı hökumətini Parisə sülh konfransına dəvət etdilər. Sultan keçmiş sədrəzam Əhməd Tofiq Paşanın başçılıq etdiyi nümayəndə heyətini Parisə göndərdi. Ertəsi gün Ankarada toplanan Böyük Millət Məclisi 30 apreldə razılığa gələn dövlətlərin xarici işlər nazirliklərinə İstanbuldan ayrı bir hökumətin qurulduğunu bildirərək məktub göndərdi.

Parisdəki sülh şərtlərini öyrənən Əhməd Tofiq Paşa İstanbula bir teleqram göndərdi və sülh şərtlərinin "dövlət anlayışı ilə qonorar" olmadığını (dövlət anlayışına zidd) və danışıqlardan geri çəkildiyini bildirdi. İyunun 21-də Müttəfiq dövlətlər türk millətinin müqavimətini qırmaq üçün yunan qüvvələrini İzmirə göndərmək qərarına gəldilər. Balıkesir, Bursa, UşakTrakya Yunan ordusu tərəfindən tez bir zamanda işğal edildi.

Səltənət Şurası

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Səltənət Şurası Egeydəki işğalların ardınca 22 iyulda İstanbula toplandı, sədrəzam Damat Ferit Paşanın başçılığı ilə Parisə ikinci bir heyət göndərmək qərarına gəldi. Şuradakı hadisələr hal-hazırda da müzakirə olunur. Bu görüşdə Nutuk Vahdettin haqqında: "Sevr İmtahanını ayağa qalxaraq qəbul etdi" dedi[2]. Sarayın Baş Qərargah rəisi Lütfi Siməvinin verdiyi məlumata görə, VI Mehmed Vahidəddinin açılış nitqini oxuduqdan sonra prezidentliyi Damat Fərid Paşaya təhvil verdi və salonda dayanmadı, sonra çölə çıxdı. Sonuncu sədrəzam Tofiq Paşanın oğlu İsmail Hakkı Okdayın ifadəsi belə idi:

"Nəhayət, Sevri qəbul edənlərin ayağa qalxması lazım olduğu söyləndi. Damat Fərid Paşa Sultanın zalı tərk etməsi lazım olduğuna işarə etdi. Vahdəttin çölə çıxdı, başqa otağa keçdi. Sultan ayağa qalxanda zaldakılarda insanlar Hünkara hörmət əlaməti olaraq ayağa qalxdılar. Onu salamladılar. Belə ki, bu ayağa qalxmanın Sevri qəbul etmək demək olduğu, yoxsa Sultana hörmətdən olunduğu bilinmir. Hətta Ayandan olan topçu Feriki Rıza Paşa "Biz Sultana hörmətən ayağa qalxdıq, Sevri qəbul etdiyimizdən deyil" deyə qışqıraraq Damad Fəridin oyununu açıqca protesto etdi."

Müqaviləni imzalayanlar

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Müqavilə 10 avqust 1920-ci ildə Böyük Britaniya İmperiyası, Antanta dövlətləri, Fransa, İtaliya, Yaponiya, Belçika, Yunanıstan, Hicaz Krallığı, Polşa, Portuqaliya, Rumıniya, Serblər, XorvatlarSloveniya Krallığı, Çexoslovakiya və məğlub olan Osmanlı İmperiyası arasında imzalanmışdır. ABŞ Osmanlı İmperiyasına qarşı vuruşmadı[3][4]SSRİ hələ Millətlər Cəmiyyətinin üzvü olmadığına görə imza atmadı[5].

Osmanlı heyətinə bu adlar daxil idi: sədrəzəm Damat Fərid paşa, keçmiş Maaarif naziri (milli təhsil naziri) Bağdadlı Mehmet Hadi paşa, Dövlət Şurasının (Dövlət Şurası) keçmiş başçısı Rıza Tefik bəy və Bern səfiri Rəşad Halis bəy.

Müqavilənin qüvvəyə minməsi üçün Parlament müqaviləni müzakirə edib qəbul etməli və sonra onu imzalamaq üçün VI Mehmed Vahidəddinə göndərməli idi. Lakin müqavilə imzalanan zaman Məclis bağlı olduğundan[6](fəaliyyət 1920-ci ilin martında başa çatdı və 1920-ci ilin aprelində bağlandı) müqavilə parlamentdə müzakirə oluna bilmədiyi üçün sultanın qarşısına çıxmadı.

Ankaradakı Böyük Millət Məclisi müqaviləni qəti bir bəyanatla pislədi və 19 avqust 1920-ci ildə müqaviləni imzalayanlara və Sultənət Şurası Məclisində müsbət səs verənləri xain elan etdi. Müqaviləni imzalayan nümayəndə heyətinin üzvləri 23 aprel 1924-cü ildə Türkiyə Böyük Millət Məclisi tərəfindən 150 üzv siyahısına əlavə edildi. 28 may 1927-ci ildə vətəndaşlıqdan çıxarıldılar[7].

Tərəflərdən Yunanıstan müqaviləni ratifikasiya edib, qüvvəyə minməsini istədi. Bəzi dairələr müqavilənin heç vaxt qüvvəyə minmədiyini iddia edirlər[8]. Ancaq digər fikirlərə görə müqavilənin bir çox müddəaları o dövrdə tətbiq edildi və XX əsrin beynəlxalq siyasi döyüşlərinə səbəb oldu.[8].

Müqavilədə maraq doğuran məsələlərdən biri də Ermənistana geniş ərazilərin verilməsi idi. Belə ki, ABŞ Prezidenti Vudro Vilsonun təklifinə əsasən, regionda Ermənistana aid olmayan, hətta erməni əhalisinin üstünlük təşkil etmədiyi bir sıra ərazilər, məsələn Qara dəniz limanı olan Trabzon onlara verilirdi. Buna görə də, bu ölkəni "Vilson Ermənistanı" adlandırırdılar.

Sultan VI Məhəmməd müqavilənin şərtlərini qəbul etsə[mənbə göstərin] də, Ankarada yaranmış Atatürk hökuməti onu qəbul etməkdən imtina etdi. Türk millətçi hökuməti bu əraziləri Yunanıstan, GürcüstanErmənistana verməkdən boyun qaçırdı. Atatürk hətta bəyan etdi ki, Türkiyə zərurət yaranarsa, bütün Cənubi Qafqaz üzərində nəzarəti ələ keçirmək iqtidarındadır. Lakin Qərbi Anadolunu işğal etmiş Yunanıstandan fərqli olaraq, Ermənistan müqavilədə ona verilmiş ərazilərə nəzarət etmək iqtidarında deyildi. Öz ingilis himayədarlarının göstərdikləri böyük dəstəyə baxmayaraq, ermənilər Nizam Qarabəkir Paşanın 50 000 nəfərlik ordusu qarşısında aciz qalmışdılar. Mustafa Kamal Atatürkün banisi olduğu Türk Milli Azadlıq Hərəkatı müttəfiqləri yenidən danışıqlar masasına əyləşməyə məcbur etdi. Habelə ərəblər Suriyada Fransanın, Bağdadda Britaniyanın hakimiyyətini qəbul etmək istəmirdilər. Məhz Azadlıq Mübarizəsinin gedişində türklər yunan, ermənifransız qüvvələrinə müqavimət göstərərək, 16 mart 1921-ci ildə Sovet Rusiyası ilə Moskva müqaviləsi, Fransa ilə Ankara anlaşması imzalayaraq öz beynəlxalq əlaqələrini möhkəmləndirdilər. Ədirnə müqaviləsiQars müqaviləsini bağlamaqla isə Türkiyə öz şərq sərhədlərini möhkəmləndirdi. Bütün bu hadisələr türklərə Antanta ölkələri ilə yenidən danışıqlara başlamağa və 1923-cü ildə Lozanna müqaviləsini imzalamağa imkan verdi.

Sevr xəritələrdə

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Maraqlı faktlar

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  1. Antlaşmanın girişinde Arxivləşdirilib 2018-09-01 at the Wayback Machine Fransa, Britanya İmparatorluğu, İtalya ve Japonya "başlıca düvel-i müttefika" olarak zikredilmektedir. Diğer düvel-i müttefika devletleri ise Ermenistan, Belçika, Yunanistan, Hicaz, Lehistan, Portekiz, Romanya, Sırp-Hırvat-Sloven ve Çekoslovakya olarak sıralanmıştır.
  2. "Kültür Bakanlığı 1920 Kronolojisi". 2016-06-26 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2019-10-28.
  3. Şimşir Bilal N. Atatürk ve Cumhuriyet. İstanbul: İleri Yayınları. 2006. səh. 55. ISBN 9789944109161.
  4. Hür Ayşe. Öteki Tarih (2) Mondoros'tan İzmir Suikastı Davasına. Istanbul: Propil. 2012. səh. 88. ISBN 9789759963866.
  5. Prof. Dr. Nihat Erim. Devletlerarası Hukuku ve Siyasi Tarih Metinleri. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. 1953. səh. 525-527.
  6. "Atatürk Kronolojisi" (türk). ataturk.net. 2015-02-18 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2019-10-28.
  7. "150'liklerin tam listesi". 10 Avqust 2015. 2016-03-04 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2019-10-28.
  8. 1 2 Cahit Kayra, Sevr Dosyası Nasıl yapıldı, Nasıl Yırtıldı. Büke Yayıncılık, 2004, ISBN 9789758454525, sayfa 21

П:  Türkiyə portalı П:  Avropa portalı

Xarici keçidlər

[redaktə | mənbəni redaktə et]