Teodor Lüdviq Vizenqrund Adorno (rus. Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno ; alman: [ˈteːodoːɐ̯ ʔaˈdɔɐ̯no] (dinlə ) ;[7] [8] 11 sentyabr 1903 [1] [2] […] Frankfurt-Mayn Prussiya Almaniya imperiyası [3] [2] […] 6 avqust 1969 [3] [1] […] Fisp [d] [2] [4] Almaniya filosofu, sosioloqu, musiqişünası. O, Frankfurt məktəbinin nümayəndəsi olmuşdur. Adorno mədəniyyəti və cəmiyyəti ("Maarifçiliyin dialektikası", 1948, Maks Horkheymer ilə birlikdə), həmçinin "mənfi dialektika" ideyasını tənqid etmişdir. 1940-cı illərdə Adorno və onun əməkdaşları ABŞ -də faşizm üçün sosial-psixoloji ilkin şərt kimi "avtoritar şəxsiyyət" haqqında araşdırma aparmışdılar. "İşıqsız iztirab"ın protokol təsbiti kimi "yeni musiqi" konsepsiyasında o, yeni Vyana məktəbinin bəstəkarlarının yaradıcılığına diqqət yetirir.[9]
Kierkegaard: Construction of the Aesthetic (1933)Dialectic of Enlightenment (Maks Horkheymer ilə, 1944)Composing for the Films (1947)Philosophy of New Music (1949)The Authoritarian Personality (1950)Minima Moralia: Reflections from Damaged Life (1951)In Search of Wagner (1952)Prisms (1955)Against Epistemology: A Metacritique; Studies in Husserl and the Phenomenological Antinomies (1956)Dissonanzen. Musik in der verwalteten Welt (1956)Notes to Literature I (1958)Sound Figures (1959)Mahler: A Musical Physiognomy (1960)Notes to Literature II (1961)Introduction to the Sociology of Music (1962)Hegel: Three Studies (1963)Critical Models: Interventions and Catchwords (1963)Quasi una Fantasia (1963)The Jargon of Authenticity (1964)Night Music: Essays on Music 1928–1962 (1964)Negative Dialectics (1966)Alban Berg: Master of the Smallest Link (1968)Critical Models: Interventions and Catchwords (1969)Aesthetic Theory (1970)The Culture Industry (Routledge, 1991)Beethoven: The Philosophy of Music; Fragments and Texts (1993)The Psychological Technique of Martin Luther Thomas' Radio Addresses (2000)Kant's 'Critique of Pure Reason' (2002)Current of Music (2006)Für Sebastian Wedler (1919)
6 Studies for string quartet (1920)
Piano piece (1921)
String quartet (1921)
3 stories by Theodor Däubler for female chorus (1923–1945)
2 Pieces for string quartet, Op. 2 (1925/26)
7 short works for orchestra, Op.4 (1929)
3 Short Pieces for piano (1934)
2 songs for voice & orc
Adorno, Theodor. Notes to Literature: Volume two. New York: Columbia University Press. 1992.Adorno, Theodor. Brian O'Connor (redaktor ). The Adorno Reader. Malden, MA: Blackwell Publishing. 2000.Adorno, Theodor. Essays on Music . Berkeley: University of California Press. 2002.Adorno, Theodor. Negative Dialectics. New York: Continuum. 2003.Arato, Andrew; Gephart, Eike, redaktorlar The Essential Frankfurt School Reader. New York: Continuum. 1982. Claussen, Detlev. Theodor W. Adorno: One Last Genius. Cambridge, MA: Harvard University Press. 2008.Durão, Fabio Akcelrud. "Robert Hullot-Kentor in Conversation with Fabio Akcelrud Durão" . The Brooklyn Rail: Critical Perspectives on Art, Politics and Culture. July–August 2008. 16 November 2021 tarixində arxivləşdirilib . İstifadə tarixi: 28 November 2011 .Laughey, Dan. Key Themes in Media Theory . England: Open University Press. 2007.Müller-Doohm, Stefan. Adorno: A Biography. Malden, MA: Polity Press. 2005.Wiggershaus, Rolf. The Frankfurt School, Its History, Theories and Political Significance . Cambridge, MA: MIT Press. 1995.Edwards, Peter. "Convergences and Discord in the Correspondence Between Ligeti and Adorno" Arxivləşdirilib 2021-01-13 at the Wayback Machine , Music & Letters, 96/2, 2015.
Gerhardt, Christina Arxivləşdirilib 2022-04-17 at the Wayback Machine (ed.). "Adorno and Ethics Arxivləşdirilib 2017-11-04 at the Wayback Machine ". New German Critique Arxivləşdirilib 2017-11-14 at the Wayback Machine Brunger, Jeremy. 2015. "The Administered World of Theodor Adorno Arxivləşdirilib 2022-04-10 at the Wayback Machine ". Numero Cinq magazine (5 May).
Hogh, Philip. Communication and Expression: Adorno's Philosophy of Language. Translated by Antonia Hofstätter. London and New York: Rowman & Littlefield International, 2017.
Hohendahl, Peter Uwe. Prismatic Thought: Theodor W. Adorno . Lincoln, Nebr.: University of Nebraska Press, 1995.
Jarvis, Simon. Adorno: A Critical Introduction . Cambridge: Polity, 1998.
Jay, Martin. The Dialectical Imagination: A History of the Frankfurt School and the Institute for Social Research 1923–1950 . Berkeley and Los Angeles: University of California Press, 1996.
Jay, Martin. Adorno . Cambridge, Mass: Harvard University Press, 1984.
Jeffries, Stuart. Grand Hotel Abyss: The Lives of the Frankfurt School . New York: Verso, 2016.
Paddison, Max. Adorno, Modernism and Mass Culture: Essays on Critical Theory . London: Kahn & Averill, 2004. ISBN 1-871-08281-1 .
Morgan, Ben. "The project of the Frankfurt School", Telos , Nr. 119 (2001), 75–98
Scruton, Roger. Fools, Frauds and Firebrands: Thinkers of the New Left . New York: Bloomsbury USA, 2015.
Delanty, Gerard, ed. Theodor W. Adorno . London: SAGE, 2004.
Bowie, Andrew. Adorno and the Ends of Philosophy , Cambridge: Polity 2013
Media İdeologiya Aldatmaq
Formaları Texnikalar Digərləri
Filosoflar Qarşı mədəniyyət Akademiyada Problem Sinonimlər
Mövzular və
Altsahələr Alimlər
Qədim dövr Orta əsrlər Erkən müasir dövr XVIII—XIX əsrlər XX—XXI əsrlər Sosial nəzəriyyələr Əlaqəli
Filosoflar Nəzəriyyələr Konsepsiyalar
Tematik saytlar Lüğətlər və ensiklopediyalar Şəcərə və nekropolistika
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar
dinlə);[7][8]; 11 sentyabr 1903[1][2][…], Frankfurt-Mayn, Prussiya, Almaniya imperiyası[3][2][…] – 6 avqust 1969[3][1][…], Fisp[d][2][4]) — Almaniya filosofu, sosioloqu, musiqişünası. O, Frankfurt məktəbinin nümayəndəsi olmuşdur. Adorno mədəniyyəti və cəmiyyəti ("Maarifçiliyin dialektikası", 1948, Maks Horkheymer ilə birlikdə), həmçinin "mənfi dialektika" ideyasını tənqid etmişdir. 1940-cı illərdə Adorno və onun əməkdaşları ABŞ-də faşizm üçün sosial-psixoloji ilkin şərt kimi "avtoritar şəxsiyyət" haqqında araşdırma aparmışdılar. "İşıqsız iztirab"ın protokol təsbiti kimi "yeni musiqi" konsepsiyasında o, yeni Vyana məktəbinin bəstəkarlarının yaradıcılığına diqqət yetirir.[9]
