Salmas

Şəhər
Salmas
سلماس
38°11′43″ şm. e. 44°45′56″ ş. u.
Ölkə	İran
Bölgə	Qərbi Azərbaycan ostanı
Tarixi və coğrafiyası
Əvvəlki adları	Dilməqan / Dilman, Şahpur (Pəhləvilər dövründə)
Sahəsi	2892 km²
Mərkəzin hündürlüyü	1.396 m
Əhalisi
Əhalisi	92,811 nəfər (2016)
Milli tərkibi	Azərbaycan türkləri
Dini tərkibi	İslam
Rəsmi dili	Fars dili
Rəqəmsal identifikatorlar
Telefon kodu	+98 44
Digər
salmas.ir
Salmas
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Salmas (fars. سلماس‎‎, klass. süry. ܣܵܠܵܡܵܣ‎ ), Səlmas^{[mənbə göstərin]} və ya digər tarixi adı Dilməqan — İranda şəhər və Qərbi Azərbaycan ostanında yerləşən Salmas şəhristanının paytaxtı.

Etimologiyası

İstəxrinin çəkdiyi Məsalik ul-Məlik kitabındakı Azərbaycan xəritəsindəki Salmasın adı

Şəhər əhalisinin bir qismi inanır ki, şəhərin adı qədim dövrdə orda hakimi olan "Səlim" adlı şəxsin adından iqtibas olunub. Bu hakim Osmanlı hücumlarına qarşı şəhəri qorusa da, sonda Osmanlı ordusu onu məğlub edərək şəhər meydanında dar ağacına asılmışdır. Edam zamanı Osmanlı qoşununun başçısı əmr edir: "Səlimi as!" O gündən bəri Salmasın adı bu sözdən miras qalır.

E'timad-ü səltənə bu şəhərin adının Assuriya hökümdarı Salmanasardan iqtibas olduğunu iləri sürmüşdür.

Övliya Çələbi Salmas haqqında yazır:

Salmas qalasının, yəni "Delmas" şəhərinin banisi Buzər Cümehridir. O, bu adı şəhərə onun bərəkətli və heyvandarlığın bol olduğuna görə vermişdir.

Tohid Məlikzadə Salmas adının iki bəxşdən təşkil tapdığını irəli sürür, bunlar Salma və as sözləridir. Salma salmaq feilindən törəmişdir, As isə Kültigin kitabələrində adı qeyd olunan As ve ya Az mədəniyətindən alınmışdır. As/Az sözü məntəqədəki adlarda dəfələrcə qeyd ounub; Azərbaycan (Az+ərbaycan), Sivas (Siva+as), Astara (As+tara), Minas (Min+as) və s.

Nəticədə Salmas sözünün mənası; "As elinin yurdu" şəklində özünü əks edir.

Tarixi

Azərbaycan tarixi
Etimologiya  • Xronologiya  • Etnogenez
Ən qədim dövr Daş və Mis dövrü Quruçay mədəniyyəti Azıx mağarası Azıxantrop Tağlar mağarası Damcılı mağarası Zar mağarası Şuşa mağarası Şulaveri-Şomutəpə mədəniyyəti təxm.6500–3400 e.ə. Şomutəpə yaşayış yeri Kür-Araz mədəniyyəti təxm.3400–2000 e.ə. I Kültəpə yaşayış yeri (Babək) Qarğalartəpəsi yaşayış yeri Leylatəpə mədəniyyəti Tunc və Dəmir dövrü Xocalı-Gədəbəy mədəniyyəti təxm.XIII–VII əsrlər e.ə. Boyalı Qablar mədəniyyəti təxm.II minillik e.ə. II Kültəpə yaşayış yeri (Babək) Üzərliktəpə yaşayış yeri Erkən tayfa ittifaqları Aratta III min.I yar. e.ə. Lulubi XXIII əsr-II min. e.ə. Kuti III min.əvv.-III min.son. e.ə. Turukki XX–XIX əsr e.ə. Erkən dövlətlər Manna 850–616 e.ə. Midiya 728—549 e.ə. İşquz 652–625 e.ə. Kiçik Midiya 558–330 e.ə. Küp qəbirləri mədəniyyəti e.ə.IV əsr-b.e. VII əsr
Antik dövr İskəndər imperiyasından sonra Atropatena 328—224 e.ə. Atropatidlər Atropatena Arşakiləri Sasanilər dövrü Qafqaz Albaniyası e.ə.IV əsr—b.e.704 Aranoğulları Roma ilə əlaqələr Alban Arşakiləri Xristianlığın yayılması 301 Satraplıq 252-639 Akilisen sülhü 387 Fars-Göytürk müharibəsi 627-629 Mehranilər Leq çarlığı b.e III əsr Maskut b.e III əsr Kaspiana Şirvan
Orta əsrlər Ərəb dövrü İslamın yayılması VIII-IX əsrlər Arran Ərməniyyə 653–884 Xürrəmilər hərəkatı VIII-IX əsrlər Şəki dövləti VIII əsr—1117 Mehranilər Arevmanelilər Qriqol oğulları Orta əsrlər Azərbaycanı Layzanşahlar 861 — 917 Şirvanşahlar 861 — 1539 Məzyədilər 861-1027 Kəsranilər 1027-1382 Vikinq yürüşləri 914-1041 Gürcü təbəəliyi 1124-1239 Dərbəndilər 1382-1539 Dərbənd əmirliyi 869 — 1075 Sacilər 889-929 Salarilər 919-1062 Şəddadilər 951–1075 Ani əmirliyi 1072-1174 Rəvvadilər 955-1071 Vaspurakan çarlığı 908–1021 Sünik çarlığı 987— 1170 Artsak çarlığı 1000–1261 Xaçın knyazlığı X-XIV əsrlər Dəfnə sülaləsi Həsən-Cəlalyanlar sülaləsi Naxçıvanşahlıq X əsr — XI əsrin 60-cı illəri Əbuduləfilər Türk-Monqol dövrü Türkləşmə Ağsunqurlular 1108–1227 Azərbaycan Atabəyləri 1136-1225 Elxani təbəəliyində 1236–1335 Qarabağ 1230-cu illər Çobanilər 1335–1357 Cəlairilər 1336–1432 Teymurilər Hürufilik Şəki hakimliyi 1384–1551 Orlat sülaləsi Qara keşiş nəsli Qaraqoyunlular 1406–1468 Ağqoyunlular 1468–1508 Ərdəbil hakimliyi
Erkən müasir dövr İmperiyalar dövrü və parçalanma Səfəvilər 1501–1736 Azərbaycan tayfaları Şiələşdirmə Qarabağ bəylərbəyliyi Azərbaycan bəylərbəyliyi Şirvan bəylərbəyliyi Çuxursəəd bəylərbəyliyi Osmanlı ilə müharibələr Habsburqlarla ittifaq Naxçıvan sancağı Ordubadilər Əfşarlar 1736–1747 Xəmsə məlikləri Qacarlar 1796–1925 Azərbaycan xanlıqları 1747–1828 Azərbaycan sultanlıqları XVI əsr–1828 Car-Balakən camaatı XVII əsr–1830 Kürəkçay müqaviləsi Gülüstan müqaviləsi Türkmənçay müqaviləsi Rusiya dövrü Müsəlman əyalətləri rəisliyi 1804–1840 Hərbi dairə rəisliyi 1806–1840 Erməni vilayəti 1828–1840 Xəzər vilayəti 1840–1846 Şamaxı quberniyası 1846–1859 Bakı quberniyası 1859–1917 Yelizavetpol quberniyası 1868–1917 İrəvan quberniyası 1850–1917 Zaqatala dairəsi 1859–1917 Bakı tətili 1903 Milli oyanış Milli Azadlıq Hərəkatı Hümmət 1904 Müsavat 1911 Qafqaz cəbhəsi 1914–1918 Bakı qırğınları 1918 Quba qırğınları 1918 Şamaxı qırğınları 1918 Şuşa qırğınları 1918 Qafqaz İslam Ordusu Bakı döyüşü 1918 Göyçay savaşı 1918 Araz Türk Cümhuriyyəti 1918-1919 Muğan Hərbi Diktaturası 1918-1919 Müasir Azərbaycan İlk Azərbaycan Respublikası 1918–1920 Batum konfransı 1918 Muğan Sovet Respublikası 1919 Ermənistanla müharibə 1918–1920 Azadıstan 1920
Müasir dövr SSRİ dövrü Azərbaycan SSR 1920–1991 Qarabağ üsyanı 1920 Gəncə üsyanı 1920 Moskva müqaviləsi 1921 Qars müqaviləsi 1921 Stalin repressiyaları 1920-1950 Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayəti 1923 Naxçıvan Sovet Respublikası 1924 Azərbaycan Milli Hökuməti 1945-1946 II Dünya müharibəsi 1941-1945 Azərbaycan legionu Deportasiya 1947–1988 Sumqayıt hadisələri 1988 Meydan hərəkatı 1988-1991 Qarabağ müharibəsi 1989–1994 Qara Yanvar 1990 Müstəqillik dövrü Azərbaycan 1991-ci ildən Naxçıvan 1991-ci ildən Xəzərin statusu 1991-ci ildən Talış-Muğan 1993 Dağlıq Qarabağ 1994-cü ildən Qarabağ müharibəsi 1988-1994 Xocalı soyqırımı 1992 Gəncə hadisələri 1993 Mart hadisələri 1995 İkinci Qarabağ müharibəsi 2020 Böyük Qayıdış Azərbaycan diasporu
Azərbaycan portalı

Qədim dövr

Əhrivan Təpəsi

9 min illik Kültəpə (Əhrivan təpəsi)
Yaxın şərqin ən qədimi yerləşim məkanlardan biri olan Əhrivan təpə, Salmas şəhərinin şimal Qərb bölgəsində yer almışdır. Kültəpənin qazıntılarında tapılmış arxeoloji materiallar, salmasın qədim yaşayış mərkəzi olduğunu sübut edir. Bu təpənin böyük bir ərazidə yer aldığı, o çağlarda şəhər əhalisinin çox olduğundan xəbər verir.

Tə'süflə Şəhərin genişlənməsi ve təpənin ətrafında bina tikmə gedişi, onun təxribinə ve bu dəyərli tarixi əsərin günü gündən aradan getməsinə səbəb olubdur. Bu tarixə qədər Əhrivan təpəsinil araşdırmaq və onun qidmətini dəqiqləşdirmək üçün gözəgəlim araşdırma olmayıbdır.

Aratta Dövləti

Arattanın təxmini yeri

Aratta Şəhər-Dövlətinin dəqiq sərhədləri bəlli olmasa da bəzi tətqiqatçıların dediyinə görə Urmu gölü ətrafında yerləşirdi. Bu barədə Şumer lövlərində belə yazılır; "Aratta dağ ucalığında inşa edilmişdir. Yeraltı sular Arattanın suya olan tələbatını təmin edir. Aratta yolu üzərində, Hurum dağında Lugalbanda xəstələnər".

Qarnıyarıq dağı

Salmasın cənubunda yerləşən Zincir qala dağı üzərində qurulduğu üçün bəlkədə Şumer kitabələrində adı çəkilən Arattadır və yenədə Salmasın cənubunda olan Qarnıyarıq dağından(Üç Qardaşlar dağı), məntəqənin qədim əhalisi, bu dağı qullanaraq yeraltı sularından əkin yerlərini suvarırdılar.

Başqa bir diqqət çəkən məsələ; Salmasın qərbində olan Ərəvil dağıdır. Ərə+vil adında gələn "Ərə", "Ara+tta"daki "Ara" və ya Ərəttə dəki "Ərə" ilə eynidir. Tohid Məlikzadə i Dilməqani Ərəttə adının Ərə+dağ tərkibindən yaranmış olabiləcəyindən söz edir. və bu baxış, Arattanın dağlıq bir məntəqə olduğuna baxaraq coxda qeyri-adi nəzərə gəlmir.

Samuel Noah Kramer sərşünas Şümer tarix yazarı deyir ki; "Van gölü yaxınlarında yaşayan Hürrilərin ilk yurdunun Hurum dağı olduğunu var saymaq məntiqsiz olmadığı üçün də Hurum dağının Urmiya gölü yaxınlarında, hətta daha şərqdə olduğu sonucuna vara bilərik. Əslində Enmerkarın Aratta səfəri bir ölçüdə II Sarqonun 2 min ildən daha cox bir sürə sonra (e.ə. 714) Manna ölkəsinə etdiyi səfər ilə qarşılaştırıla bilər. əcibdir ki, bu səfərin hikayəsi də Aratta adlı bir ırmağın aşılmasından söz etməkdədir. Bu isimsə bəlkə də Aratta şəhərinden qalmadır."

Antik Təpələr

Girdəsərə Təpəsi

Salmasda kəşf olan Qutti hökümdarının heykəli

Salmasda kəşf olan Qutti hökümdarının heykəli

Salmasda Antik Təpələrinin Arxeologiya araşdırmaları bu şəhərin müxtəlif dövrələrdə yaşayış mərkəzi olduğundan xəbər verir. Müxtəlif dövrələrə aid olan Antik Təpələr ve onlardan əldə edilən tarixi əşyalar, o cümlədən; saxsı qablar, küzə, gil küpələr, boyalı qablar, kasa, çölmək və s. bu bölgənin Sumerlər zamanından mədəniyətin icad olduğu və sonralar Qutti, Hurri, Manna və Urartunun bu torpaqlarda iz buraxdığını göstərməkdədir.

Salmas ərazisində qeydə alınmış antik təpələr:

1- Əhrivan Təpəsi (Kül Təpə)
2- Girdəsərə (Muğancıq Təpəsi)
3- Həftivan Təpəsi
4- Həmzəkəndi Təpəsi
5- Şorik Təpəsi
6- Hödər Təpəsi
7- Qabaq Təpə
8- Diriş Təpəsi
9- Pəyəcük Təpəsi
10- Gavır Qala
ve s.

Urartular dünyadaki süni suvarma sisteminin ilk yaradıcıları

Assuriya İmperyası yaranırkən və Muzdlu döyüşçüləriylə böyük ordular yaradıb yeni Mədəniyyətin qurulmasına ilərlərkən; Mesopotamiyada qiymətli daş, cəvahirat və binalar üçün işəgəlim daş mənbələrin azlığına görə, şimal və qərbdəki dağlıq bölgələrə yönəldilər. O cümlədən Salmas bölgəsinin dağlıq olduğuna görə Assuriyalılar dəfələrcə bu əraziyə hücum eddilər.

Gilzan bölgəsi Urartu tərkibində

Assuriyalıların hər hücumunda yerli əhalini Qətliam edib bəzilərini əsir tuturdular və bölgənin Etnik quruluşunu dəyiştirmək və aralarındaki bağı qırmaq amacıyla yerli əhalini sürgünə göndərirdilər və onların yerinə başqa etnik və ya Assuriyalı yerləştirirdilər. Xosrava kəndindəki yaşayan Assuriyalılarda həmin dövrələrlə ilgidə olmalıdır.
Assuriya lövhələrində Urmu gölünün qərbi bölgəsi Gilzan adlandırılıb. Bu ad Salmas kəndlərindən biri olan Gülüzan ve ya Gülzan kəndi adına çox bənzəyir. Gilzan hökümdarı e.ə.823 də _Assuriya hücumlarına qarşı_ Urartu ölkəsinə qoşuldu.. Bu məsələ Salmas bölgəsində Suvarma sisteminin gəlişməsinə səbəb oldu. O zamana aid olan _Urmu gölü ətrafındaki Uləhu şəhəridə böyük ehtimalla Salmas kəndlərindən biri olan Ülə kəndi olmalıdır. Edwin Wright (?) o cümlə araşdıranlardandır ki Uləhu şəhərinin yerini Salmas bilir. O, Romalıların sənədlərində adı keçən Chiliacomos bölgəsini həmin Salmas bölgəsi olaraq bəyan edir. Bu bölgədə ilgi çəkən başqa bir məsələ; Chiliacomos bölgəsinin anlamı "minqəsəbə" (min+qəsəbə) olaraq qeyd olub və əcibdir ki bu, Salmas kəndi olan Minasda da (min+as) eyni şəkildə görünür.

E. ə. IX əsrdə Urmiya rayonunun qərbində mühüm bir siyasi qurum çar II Tukulti-Ninurtanın (e.ə.890–894) səlnamələrində adı ilk dəfə çəkilən Gilzan dövləti idi. Aşşurnasirapalın Zamuaya qarşı yürüş etdiyi zaman Gilzan Xubuşkiya və Hartiş ölkələri ilə birlikdə Assurlara fidyə verərək qarətlərin, dağıntının, kütləvi qırğının qarşısını almışlar. Assuriya hökmdarlarının Gilzan üzərinə çox tez-tez yürüş etmələri bu ölkənin Assurlar üçün necə böyük əhəmiyyətə malik olduğunu göstərir. Ölkəni çarlar idarə edirdilər. Burada e. ə. IX əsrin birinci yarısında və ortalarında Asu, sonra isə Upu hökmdar idi. Uzun müddət hökmranlıq etmiş Asu e. ə. 856-cı ildə III Salmanasarın (e.ə.859–824) pişvazına "öz qardaşları və oğulları ilə birlikdə" çıxır. Bu, sübut edir ki, Asu artıq tayfa başçısı deyil, suveren irsi hökmdardır. III Salmanasarın (e.ə.859–824) Gilzandakı məbədə zəfər sütunu stelasını qoymağına baxmayaraq Assurlar elə bu dəfənin özündə də ölkəni qarət etməmiş, fidyə olaraq davar, qara-mal, at, ikihürgüclü dəvələr, şərab və s. almaqla kifayətlənmişdilər. IX əsrin axırlarında güclənmiş Urartu dövləti Gilzanı işğal edib öz ərazisinə qatdı.

Madaylar dövrü

Əhəmənilər dövləti dövrü

Makedoniyalı İsgəndər dövrü

Atropatena dövləti
Atropatena tərkibində olan Salmas şəhəri Strabon yazılarında e.20 ci ilində Simbasa və ya Simbaka şəkildə adı qeyd olunubdur. Bu bölgənin hakimiyəti sürəkli olaraq Roma İmperiyası ilə Atropatena dövləti arasında dəyişilirdi, buna görədə Salmas böyük xəsarətlərə məruz qaldı.

Arşakilər dövrü
Rəhim Rəisniya kitabinda, Vladimir Minorskidən istinad edərək Salması Arşakilər və Sasanilər dövründəki Persarmenia bölgəsinin bir qismi olaraq qeyd edir..

Orta əsrlər

İslamdan öncə

Xantəxti Qabartması

Salmasın Xantəxti qabartması

Salmasın Xantəxti qabartması yaxın nimadan

Salmasın Xantəxti qabartması tərrahisi

Urmiya caddəsində Xantəxti kəndinin yaxınlığında Çavuş Dağında həkk olunan bu qabartma İran tarixçiləri düşüncəsiylə Sasani şahı I Ərdəşirə (224–242) aiddir və Roma İmperiyası Severus Alexander (222–235) üz verən döyüşü qazanıb, Yerli Ermənilərin(?) I Ərdəşirə hədiyə verdiyini ifadə etməktədir.

Ancaq qabartmadaki adamların geyinişi ilə üzlərinə diqqət edincə və Sasanilərin digər qabartmalarıyla müqayisə edincə bu qabartmanın daha əsgi bir mədəniyyətə ait olduğu gözə çarpmaqdadır. və belə nəzərə gəlir ki bu əsər Sasanilərdən daha öncəki mədəniyət Arşakilərə və ya hətta onlardan da öncəyə ait ola bilər. Hər halda bu məsələnin aydınlaşması üçün tərəfsiz bir araşdırma ekibi qabartmanın dəqiqən hansı dövrəyə ait olduğunu uzə çıxaracaqdır.

Dr.Tohid Məlikzadə bu barədə yazır ki; "qabartmada I Ərdəşirə (224–242) hədiyə verən yerli əhali ProtoTürklər olmalıdırlar." Təbiidir ki Böyük Ermənistan idyası var olduqca qərəzli tarixçilər Azərbaycan torpaqlarında ProtoTürk əhalisinin mövcud olduğunu qəbul etməyəcəklər.

Kilsələr

Salmasın kilsələri

Şimali Azərbaycanda olduğu kimi Cənub şəhərlərindədə Xristyanlıq İslamdan öncə və islamın ilk əsrlərində Azərbaycan cəmiyətinin arasında yayqınıydı. Albanyalıları xristiyan dinini qəbul etmiş bir ProtoTürk ölkəsi qəbul etdiyimiz kimi, Salmas şəhərindəki kilsələridə ProtoTürk mədəniyətindən miras qaldığı quşqusuzdur. Tarix boyunca Roma İmperiyası ilə Arşakilər və sonrası Sasanilər İmperiyası arasında defələrcə əldən ələ edilən bu bölgə, dinsəl binalarla dolu olması olduqca normaldır. Salmas şəhərində heç bir kilsə görməsək belə ətrafdaki bölgəsində bir bollu kilsə gözə çarpmaqdadır.

o cümlədən;
Həftivan Kilsəsi
Qızılca Kilsəsi
Marıyaqub Kilsəsi
Əsgi Kilsəsi
Vang Kilsəsi
Qələsər Kilsəsi
Bağçacik Kilsəsi
Diriş Kilsəsi və s.
(Yerli əhali bu kilsələri Xristian ibadətgahı olduğuna görə Erməni kilsəsi adlandırar hal buki Salmasın Xosrava kəndində Asorlu cəmiyyəti yaşayır və Salmas əhalisi onlarıda Erməni adlandırır. Əslində bu yanlışlıqla Xristian sözünün yerini almışdır və beləliklə qədimdən miras qalan bu kilsələr, Ermənilər yox, bəlkə o çağlarda bölgədə yerli əhali arasında yayqın olan Xristyan dinini daşıyan ProtoTürk cəmiyyətinə aitdir.)

Göytürk xaqanlığı dövrü

GökTürk tərkibində Xəzərlər e.488 də

Bəlazuri Fütuhul Büldan əsərində belə yazır:(Sasanilərin şahı I Qubaddan (488–531) öncə) "Cürzan ile Arran, Xəzərlərin əlindəydi." "Xəzərlər hududları geçərlər ve basqınlarda bulunarlar; Zaman zaman da Deynəvərə qədər ilərlərdi."
Deynəvər şəhəri indiki İranda Kirmanşah ostanında yer alırdı. Beləlikə Xəzərlər Cənubi Azərbaycan ərazisinədə enirdilər ve Salmas şəhəridə bu məsələdən kənarda qalmırdı.1940 lara qədər Salmasın Köhnəşəhər"ində yaşayan Yəhudilərdə həmin məsələni təsdiq etməkdədir.

E.614 cü ilində Sasanilər Yerusəlimə hücum eddikdən sonra Bizans imperatoru I İrakli (610–641) Göytürk xaqanlığı tərkibində olan Xəzərlərlə ittifaq müqaviləsi bağlayaraq Sasanilərə qarşı e.622 ci ilində hücuma keçtilər. Xəzərlər 40 min atçıyla hücumda iştirak edərlər və Urmiya şəhəri yaxınlıqlarına qədər yerləri talanlayıb ilərlədilər. Xəzərlərin böyük qismi yerli əhaliyə qarışıb bölgədə məskən tutarlar.

İslamdan sonra

Azərbaycanın şimal vilayətlərində olduğu kimi, cənub vilayətlərində də bir sıra görkəmli şəhərlər var idi. İbn Xordadbeh bunlardan Marağa, Miyanic, Ərdəbil, Varsan, Sisrə, Bərzə, Səburxast, Təbriz, Mərənd, Xoy, Gülsərə, Muğan, Bərzənd, Cənzə, Əbərviz, Cabrvan, Nəriz, Urmu (Zərdüşt şəhəri), Səlmas, Şiz (burada atəşkədə olmuşdur) şəhərlərini göstərir

Haqqında IX–X əsr müəlliflərinin məlumat verdikləri Səlmas Azərbaycanın qərbində, Anadolu torpaqları ilə sərhəd ərazidə yerləşir. Səlmas, Xoy ilə birlikdə, Azərbaycanda İslamın ilk qəbul edildiyi şəhərdir. 639-cu ildə Van gölü ətrafındakı Ərməniyyə torpaqlarının fəth edən İyaz ibn Ğənəm (ا) bir müddət sonra Xoy və Səlmas şəhərlərini də ələ keçirmişdi. əl-Vaqidi (747–823) yazır ki, az bir qismi istisna olmaqla Xoy və Səlmas əhalisi İslamı qəbul etmiş və bu dini öyrənmək üçün müsəlmanlardan müəllimlər istəmişlər

IX–X əsr coğrafiyaşünas və səyyahları Səlmas haqqında, ətraflı olmasa da, məlumat verirlər. Görünür bu dövrdə Səlmas elə də böyük olmayan, ölkənin siyasi, iqtisadi və mədəni həyatında mühüm rol oynamayan şəhər idi. XIII əsr müəllifi Yaqut əl-Həməvi isə Səlmasın moğol işğalçıları tərəfindən demək olar ki, tamamilə dağıldıldığını bildirir

Həmidullah Qəzvininin verdiyi məlumatlardan Elxanilərin hakimilyəti illərində Səlmasın dirçələrək abadlaşdığını öyrənirik. Müəllif şəhərin dağılmış qala divarlarının Elxanilərin vəziri Tacəddin Əlişah Təbrizi tərəfindən bərpa edildiyini və Səlmasın qala duvarlarının uzunluğunun 8000 addım (6,43 km) olduğunu yazır. O, Səlmas əhalisinin qatı dindar sünni olduğunu yazır

Müsəlmanların ilk gəlişi

Rəşidi xilafəti dövründə Ömər ibn Xəttabın göndərdiyi Utbə b.Fərqədin əmrində olan Müsəlman"ların ordusu Mosuldan Azərbaycana doğru hərəkət edər. e.641 cı ilində Urmiya, Salmas və Xoy şəhərlərini ələ keçirərlər. Bəlazuri belə deyir: "Muâfi b.Tavus və Mosul xalqı şeyxləri yoluyla rivayət edilmiştir: Urmiyə, Mosul fəthlerindəndir; burasını Utbə b.Fərqəd (عتبة بن فرقد السلمي) fəth eddi. Buranın xəracı, Mosula gəlirdi; Huvr, Xuveyy ve Sələmasda eyni durumdaydı. Muâfi bunları söylədi: Men, Utbənin Azərbaycan valisi ikən burasını fəth ettiyini eşitdim; Allah, ən iyi biləndir."

VII əsrin ortalarında Salmas əhalisinin mədəniyyəti və dili

Müsəlman Ərəblərin Azərbaycan torpaqlarını ələ keçirmədən öncə, Azərbaycan xalqının ümumi dilinin təşəkküllənmə prosesi təkmillənmişdi, əgər Türk dili Azərbaycannın vahid dili olmasaydı; Ərəblərin istilası dövründə Ərəb dili dinsəl, hərbi və ədəbi dəstəyiylə yerli əhalinin dillərini rahatca aradan aparardı. Necəki Yaxın Şərqin çoxlu yerlərində, Ərəb dili yerli dillərinin aradan getməsinə səbəb oldu.
Buna baxaraq Ərəblər Salması ələ keçirəndə Türk dilli bir əhaliylə üzləşdilər.

Xürrəmilər hərəkatı dövrü

Hərəkatın başladığı, əhatə etdiyi əraziləri və əsas döyüş yerləri

E.817 ci ildə Babək Xürrəmilər hərəkatı başına keçər və Azərbaycan torpaqlarını o cümlədən Salmas şəhərini öz tabeiyəti altına alar. E.823 Əli b.Sədəqə (Zəriq) Babək qiyamını aradan qaldırmağa mənsub oldu. Bir neçə il öncə Babası Sədəqə Urmiya və onun yaxın şəhərlərini ki Səlmasda onlardan biriydi, geri aldı.

Sacilər dövrü (889–929)

Salarilər dövrü (919–1062)

Salarilər hökümdarı Mərzban ibn Məhəmməd (941–957) Azerbaijan valisi Deysəm ibn İbrahimə (935–942) qələbə edərək, Azerbaijanda Siyasi iqtidarı ələ keçirdi. Salmasın hakimi Əbu əl Heyca (944–960) (ابوالهیجاء) Deysəmin (935–942) məğlubiyətini görüb Salar adına xütbə oxudu və onun hakimiyətini qəbul etdi.

E.945 cı ilində Mosul Həmdanilərin hökümdarı Nasir əd-Dövlə (929–969) əmioğlusu Hüseyn b.Səidi böyük bir qoşunla Azərbaycanı təsərrüf etmək üçün göndərdi. Hüseyn b.Səid qoşunuyla Salmas şəhərini ələ keçirdi. Bu xəbər; Azərbaycanın şimal bölgəsində işqalçı Ruslarla döyüşdə olan Salarilər hökümdarı Mərzbana (941–957) çatır və o Salmasa doğru yola çıxır. Hüseyn b.Səid Salmas şəhərinin duvarları arxasında qalaraq Mərzbanı (941–957) gözlür. Bu arada Abbasilər xilafətinidə əmir əl-üməra Tuzunun (943–945) öldüyünə görə Bağdadı təsərrüf etmək niyyətində olan Nasir əd-Dövlə (929–969), əmioğlusu Hüseyn b.Səidə məktub yazaraq geri dönməsini əmr edir. Belaliklə Salmas şəhəri yenidən Salarilər elinə keçir..

Mərzban (941–957) 948-ci ildə həbs olunandan sonra Vəhsudan (941–967) Deysəmə (935–942) ordu verərək Azərbaycanı Büveyhi işğalından azad etmək üçün göndərmişdi. Mərzban (941–957) həbsdən qurtulan kimi Deysəmə (935–942) hücum etmiş, Azərbaycanı geri almışdı. Əvvəlcə Bağdada, sonra isə Həmdanilərə qaçan Deysəmə (935–942), sonuncuların köməyi ilə 956-cı ildə Salması ələ keçirmişdi. Deysəmə (935–942) yenə Vaspurakana qaçdısa da həbs edilərək Mərzbana (941–957) göndərildi və onun tərəfindən edam olundu..

Rəvvadilər dövrü (955–1071)

Səlcuq İmperyası dövrü (1037–1194)

e.1053 də Toğrul bəy Azərbaycanda hakim olan Rəvvadiləri Səlcuq imperiyasına bağladı. e.1063 də Bizans İmperiyası dəstəyiylə bölgədəki yerli Xristian əhali Azərbaycanın qərbinə hücum etməyə başladı. Lakin bu ordular Salmas Sərhədlərindən püsgürüldü və Səlcuqlular qərb və şimalda ilərləyərək torpaqlarını Gürcüstana qədər genişləndirdilər..

Eldənizlər dövrü (1136–1225)

Səlcuq imperiyası zəiflədiyinə görə şimali Azərbaycanda Gürcülər hərəkətə keçib torpaqlarını genişlətməyə başladılar.Azərbaycan Atabəylər dövləti (Eldənizlər) Gürcüləri dayandırmaq üçün onlara hücum edərlər və onları Azərbaycan torpaqlarından qovarlar.

Eldənizlər hökümdarı Qızıl Arslanın (1186–1191) Həmədanda olmasından istifadə edən Səlcuq imperyasi sultanı III Toğrul (1176–1194) öz qoşunu ilə Uşnu, Xoy, Urmiya və Səlmas şəhərlərinə soxulub, hər yeri talan etdi və Səlahəddin Əyyubiyə (1174–1193) müraciət edərək, yardım göstərməsini xahiş etdi. Səlahəddin (1174–1193), Qızıl Arslanla (1186–1191) III Toğrulu (1176–1194) barışdırmağa cəhd göstərsə də bu heçbir nəticə vermədi. Əvvəl barışığa razı olan III Toğrul (1176–1194), yenidən Qızıl Arslanla (1186–1191) müharibə etmək qərarına gələrək, 1190-cı ilin oktyabrında Qızıl Arslanın (1186–1191) üzərinə hücuma keçdi. Qızıl Arslan (1186–1191) digər rəqibi İnanc xatunun oğulları ilə barışıq imzaladı, onları öz yanında xidmətə götürdü və nəhayət mərhum qardaşının dul qalmış arvadı İnanc xatunla evləndi. Beləliklə yalnız bu tədbirlərdən sonra 1191-ci ildə III Toğrulla (1176–1194) qarşılaşan Qızıl Arslan (1186–1191) Sultanı məğlub edərək həbsə atdı.

Xarəzmşahlar dövləti dövrü (1077–1231)

1221 il noyabrın 24-də Xarəzmşahların son hökümdarı Cəlaləddin Mənguberdi (1220–1231) Çingiz xana (1206–1227) məğlub olaraq Hindistana qaçmışdı. 1225 ildə Eldənizlərin son hökümdarı Özbək Müzəffərəddini (1210–1225) məğlub edərək Azərbaycanı (Şirvandan başqa) işğal etmişdi. Bu hadisədə Cəlaləddin (1220–1231) Təbrizi mühasirə edərkən Özbəklə (1210–1225) bir anlaşma geçirdi. Bu anlaşmada Özbəkin həyatyoldaşının mülkləri Salmas, Xoy və Naxçıvanda qorunmalıdır diyə qeyd oldu. E.1226 cı ildə Cəlaləddin (1220–1231) Əxlat şəhərini mühasirə etdi bu arada Yıva türkmənləri fürsəti qənimət sayıb Salmas və Urmiyaya hücum edərək bu şəhərləri və bir neçə ətraf kəndləri işqal etdilər. Cəlaləddin (1220–1231) Əxlatın mühasirəsini bıraxdı və Salmasa gəlib Yıvalıları bu geri qaytardı. 1231 ildə Monqollar yenidən Təbrizə soxuldular; Döyüşdə məğlub olan Cəlaləddin (1220–1231) Qərbdə Salmasa doğru qaçdı və Monqolların qorxusundan dahada qərbə qaçaraq sonunda Diyarbəkirin (bugünkü adıyla Silvan) Meyyâfâriqînə geri çəkildiyində bir iddə yolkəsən tərəfindən olduruldu ve Harzem kəndində dəfnedildi.

Monqolların hücumu

Atabəy Özbəyin (1210–1225) hakimiyyətinin və Eldənizlilərin son dövründə Monqolların Orta Asiya, Orta Şərq və Qafqaza birinci yürüşü gerçəkləşdi. Cəbə Noyon və Subutay Bahadırın komandanlığı altında Monqollar Xorasan və İraqi Əcəmin torpaqlarından keçərək 1221-ci ildə yanvar ayında Təbrizə gəldilər. Atabəy Özbək (1210–1225) Monqollara elçi göndərib barışıq imzalamağı təklif etdi. Monqollar Təbriz qarnizonlarındakı Xarəzmlilərin onlara təslim edilməsini istədilər. Atabəy Özbək (1210–1225) Xarəzmlilərin bir hissəsini özü öldürtdü, qalanını da Monqollara göndərdi. Bunun xaricində Özbək (1210–1225) onlara təzminat olaraq pul, paltar və mal-qara da verdi.
Eyni ildə Monqollar Cəbə Noyon komandanlığında Salmasa yürüş etdi. Salmas əhalisi Monqolların hakimiyəti altına girməyi qəbul etmədilər, buna görədə Monqollar Salması yıxıb-yaxdılar. 1231 ildə Cəlaləddini (1220–1231) məğlub eden Monqollar Salmas şəhərinidə torpaqlarına əlavə etdilər.

Elxanlılar dövrü (1256–1353)

Qırxlar adası (Kazim Daşi)

Mirə Xatun türbəsi

Çingiz xanın (1206–1227) nəvəsi və Elxanilər dövlətinin qurucusu, Hülakü xan (1256–1265) 1255-ci ildə Orta Şərqdə torpaqların fəthini bitirmək məqsədiylə qardaşı Mengü xan (1251–1259) tərəfindən bölgədəki ərazilərin hökmdarı təyin edildi. e.1258 ci ilində Hülakü xan (1256–1265) Bağdadı fəth edərək Abbasilər xilafətinə son verdi. O Bağdadın fəthindən ələ gələn qənimətləri Azərbaycana daşıdı. Qənimətlərin Bir bölümünü Mengü xana (1251–1259) göndərdi, qalanıysa Salmasın güneydoğusunda yer alan Qırxlar adasına (Kazım Daşına) gömdü.

Elxanlılar dövrünə vəzir olan Tacəddin Əlişahın həyat yoldaşı Mirə Xatunun məqbərəsi (e.1310), Salmasın qərbində Köhnə Şəhər yaxınlıqlarında Mirə Türbəsi olaraq tarixçilər tərəfindən qeyd olunmuşdu. Bu türbə Dilman Zəlzələsində (1930.05.07) yıxılıb aradan geddi.

Çobanilər dövrü (1335–1357)

Cəlairilər dövrü (1335–1432)

Teymurilər dövrü (1370–1507)

Qaraqoyunlular dövrü (1375–1468)

1431 də Azərbaycanda qıtlıq Salmas əhalisinin bir qısmını köçməyə məcbur eddi. Qaraqoyunlularla Teymurilərin Azərbaycanda sürəkli döyüşləri, kəndlər və əkinəcək yerləri aradan aparmışdı və ticarəti bozqun vəziyata getirmişdi.
1428-ci ildə Teymurilər hökümdarı Şahrux (1405–1447) sərkərdə Əliyə Kükəltaşın başçılığı ilə Azərbaycana qoşun göndərdi. 1429-cu ilin mayında isə Şahrux (1405–1447) tərkibində Şirvan qoşunları da olan 100 minlik süvari qoşunla Qaraqoyunlu hökümdarı İsgəndərin (1420–1436) üzərinə yeridi və onun qoşunlarını Cənubi Azərbaycandakı Salmasın həndəvərində darmadağın etdi.

Ağqoyunlular dövrü (1378–1501)

Erkən müasir dövr

Səfəvilər dövrü (1501–1736)

Osmanlı İmperiyası və Səfəvilər arasındaki yüzlərcə il savaş, Salmas şəhərinin iki ölkənin sərhəd toraqlarında yer almasına görə hər iki tərəfin qoşunlarının at gəzdirmək meydanına dönüşmüşdü. Rəsmi bir savaş olmayan günlərdə belə sərhəddə yaşayan Köçəri tayfalar döyüşün alovlanmasına nədən olurdular. Şah İsmayılın (1501–1524) Salmas və Xoydaki huzuru, sərhəd Köçərilərin talanlarının qabağını alsada 1502 də Şah İsmayılın (1501–1524) ölkənin cənubuna hərəkət etdiyindən xəbərdar olan Köçərilərin sərkərdəsi Sarım Xan baş qaldırdı və 40 minlik bir orduyla Urmia və Salması ələ keçirib Təbrizə doğru yola çıxdı. Şah İsmayılın (1501–1524) qardaşı İbrahim Təbrizi qorumaqdaydı. O Təbrizi olacaq döyüş təhlükəsindən uzaqlandırmaq hədəfiylə yola cıxdı və Salmas yaxınlıqlarında iki qoşun savaşa girdi. Savaş sonucunda Sarım Xan öldürüldü və ordusu darmadağın oldu. Bu savaşdan sonra Köçərilərin talanları çox azaldı ama arxasıca Osmanlı qoşunu bu bölgəyə yönəldi. 23 avqust 1514 ilində Sultan I Səlim (1512–1520) və Şah İsmayıl (1501–1524) arasında üz verən Çaldıran döyüşü nəticəsində Salmas, Xoy və Urmiya şəhərləri Osmanlı İmperiyası təsərrüfatına keçdi.

Şah Təhmasib (1524–1576) dövründə Osmanlıların sürəkli Səfəvilərə savaş açması nəticəsində Şah Təhmasib (1524–1576) paytaxtı Təbrizdən Qəzvinə daşıdı. O Osmanlıların ilərləməsinin qarşısını almaq üçün Yaxıb yıxma taktikini qullanırdı, buna görədə Azərbaycan bölgəsi o cümlədən Salmas şəhəri böyük xəsarətlərə məruz qaldı və millətin yaşamında əsas mənfi təsir buraxdı.

Şah Təhmasib (1524–1576) qаrdаşı Əlqаs Mirzənin İstanbula qaçması nəticəsində iki ölkənin arası bozuldu və sərhəddəki Köçəri tayfalar yenədə talanlamağa başladılar. 1549 da Osmanlı sərhəd bölgələrində Köçərilərin sərkərdəsi Şahqulu Belilan Salmasa hücum etdi və şəhəri taladı.

1635 ci ildə Osmanlı sultanı IV Murad (1623–1640) Azərbaycana hücum etdi və Salmas şəhərinədə qoşun çəkdi. Bu hücumun əlyazma nüsxəsində belə tanıdır:

(Salmasın) üst yanında dağ ətəyində Qarnıyarıq adlı bir qala tikilib, qayət keçilməzdir və içində 15 nəfər Qızılbaş olub...

Və Övliya Çələbinin yazdığına görə:

(Salmas) qalası, geniş bir çölün içərisində yerləşib. Dörd tərəfdən Urmiya, Təsuc, Qumla(Xamnə), Qarabağlar, Xoy, Mərənd, Behistan, Çors Xanlıqlarıyla qonşudur ... Qalanın duvarlarının ətrafı min addımdır ... Qalanın qərbindəki çay Penyanşi və Abaqay dağlarından gələrək neçə yüzmin bağ və bağçadan keçərək Urmiya gölünə tökülür ... Şəhər ətrafındaysa qala duvarları yoxdur, ancaq dörd tərəfdə xəndəq qazılmışdır. Üç qapısı vardır; Urmiya qapısı, Təsuc qapısı və Təbriz qapısı. Qapının böyründəki yaşayış qəsəbənin ətrafı 7 min addımdır. Şəhərdə 3 min ev, 3 məscid və 9 məhəllə vardır. 4 məhəllədə Əcəm sünnuləri və 5 məhəllədəysə Göydolaqlar yaşayır ... Çayları yeraltıyla axır.

Və birdə Övliya Çələbinin katibi Hacı xəlifə, Cəhan nima kitabında (XXI hicri) belə yazır:

Bu qəsəbə şərqdən Dilməqan qəsəbəsinə və Urmiya gölünə, cənubdan Üşnəviyyəyə, qərbdən Hakkari dağlarına, şimaldansa Qusqun qıran gədiyinə (aşırımına) hüdudlanıb.

Üstdəki sənədlərdən belə gəlir ki; Qədim Salmas indiki Köhnəşəhərin yerində, və ya o civarda bir yerdə olmalıydı. Köhnəşəhərdə böyük bir əsgi qəbristanliğın olması bu məsələni təsdiq etməkdədir.

Əfşarlar dövrü (1736–1796)

1724-cü ildə siyasi vəziyyət Yaşıl — Osmanl imperiyası Narıncı — Rus imperatorluğu Sarı — Səfəvi dövləti Qara — Əfqan üsyanı

Osmanlı İmperiyası və Səfəvilərin uzun sürə savaşları nəticəsində Salmas şəhəri əsasi xəsarətlərə məruz qaldı və yerli əhalinin böyük qismi doğma yurdlarını tərk etməyə məcbur qaldılar. Eləki Nadir şah Əfşar (1736–1747) dövründə Salmas şəhərindən yalnız bir ad geriyə qalmışdı. Bu dövrdən bəri Dilman qəsəbəsi inkişaf etməyə başladı ama bölgənin adı Salmas olaraq davam etdi.

Əfqan kökənli Hotaki dövləti Səfəvilərə qələbə çaldıqdan sonra 1724 də Osmanlı İmperiyası və Rusiya İmperiyası arasında imzalanan İstanbul müqaviləsi əsasında Səfəvilər torpaqlarının böyük qismi Osmanlılara verildi. Salmas şəhəridə həmin tarixdən Osmanlıya zəmimə oldu. 1732 ci il 10 yanvarda Osmanlı İmperiyasıyla Səfəvilər arasında bağlanan Əhməd paşa müqaviləsi nəticəsində Cənubi Azərbaycan torpaqları Səfəvilərə geri qaytarıldı Ama Şimali Azərbaycan, Araz çayı sərhəd olaraq Osmanlı torpaqlarına əlavə edildi.

Bu Müqaviləni qəbul etməyən Nadir şah Əfşar (1736–1747) 1734–1735 ci illərdə Şimali Azərbaycan, Şərqi Ermənistan və Şərqi Gürcüstan Osmanlılardan geri aldı. 1736 ildə Nadir Əfşar (1736–1747) özünü şah elam edir. Həmin ildə Salmas və Xoy şəhərlərində verginin çox olması nədəniylə üsyan çıxır. Nadir şah Əfşar (1736–1747) buraya qoşun çəkərək üsyanı yatıdır.

Xanlıqlar dövrü (XVIII əsrin 40-cı illəri)

Salmas şəhəri Xoy xanlığı tərkibində

Nadir şah Əfşarın (1736–1747) ölümündən sonra Əfşarlar hakimiyətində olan torpaqlarda mərkəzi iqtidar aradan gedir və ölkə bölgəsəl idarəçiliyə (Xanlıq) keçir. Bu dövrədə Salmas şəhəri zamanla Urmiya xanlığı, Təbriz xanlığı və Xoy xanlığı idarəçiliyində idi. Urmiya xanlığı hakimi Fətəli xan Əfşar (1747–1763) bu boşluqdan yararlanaraq Salmas və bölgədəki bir çox yeri öz hakimiyəti altına gətirir.

Zəndlər dövrü (1776–1796)
Şiraz şəhərində güclənən Kərim xan Zənd (1747–1779), Fətəli xan Əfşara (1747–1763) qarşı 1763cü ildə Urmiya şəhərinə yürüşə keçir və oranı ələ keçirdikdən sonra Salmas və Xoy şəhərlərinidə özünə tabe edir. Salmas idarəçiliyinə İbrahim xan Bəğayeri Xurasanini mənsub edir. Kərim xan Zəndin (1747–1779) ölümündən sonra Məhəmmədəli xan Zənd, (1779) hakimiyətə keçir və urmiyada baş qaldıran İmamqulu xan Əfşara (1772–1783) qarşı yürüş edir. Salmasın Diriş çimənində Urmiya xanlığı ordusu bir yere toplanır və Quşcu gədiyini yenerek Cəbəl çölündə iki qoşun döyüşə girdi (1783). Sonucda Urmiya xanlığı ordusu məğlub olur.

Qacarlar dövrü (1789–1925)

Ağa Məhəmməd şah Qacar (1794–1797) gürcü çarı II İraklinin və Qarabağ xanı İbrahimxəlilin (1763–1806) Rusiya himayəsinə keçmək niyyətində olduqlarını eşidir. İbrahimxəlilin (1763–1806) sözsüz razılığı ilə İrakli Qacarların dədə-baba torpaqlarını – Qarabağ, İrəvan xanlıqlarını və Gəncəni rus çarına vermək istəyirdi. Gürcüstan çarının bu niyyətini Qacarlar bu torpaqların tabeçiliyində olan bir şəxsin xəyanəti və Azərbaycan xanlıqlarının daxili işinə qarışmaq kimi qəbul edirdi. Üstəlik Qacar buna əsaslanırdı ki, bir neçə əsr qabaq onun tayfasından olan çox sayda adam bu yerlərə köçürülmüş və həmin torpaqların idarəçiliyində fəal iştirak etmişdi.

Ağa Məhəmməd şah Qacar (1794–1797) 1795 də bölgəyə girdi və bu yürüşdə Tiflisi yağmalır və oranı Qacarlarlara tabe edir. Tiflis alındıqdan sonra bir çox Azərbaycanin güney xanliqlari Ağa Məhəmməd şaha (1794–1797) tabe olduqlarını bildirir. Yalnız İrəvan və Qarabağ xanları onun tabeçiliyini qəbul etmirlər. 1796-cı ilin yayında Ağa Məhəmməd şahın (1794–1797) qardaşlarının komandanlığı altında 20 minlik ordu İrəvana yaxınlaşır. Beş həftəlik mühasirədən sonra qala təslim olur və sülh bağlanır.

1797 ci ildə Ağa Məhəmməd şah (1794–1797) bir suiqəst nəticəsində öldürülür ve yenədə bölgədəki yaranmış nisbi sibat aradan gedir. Bölgədə çoxlu isyanlar üz verir. Ən önəmli İsyanlardan biri Urmiyada Məhəmmədqulu хаn (1760–1798) tərəfindən olmuşdur. Qacarların yeni şahı Fətəli şah (1797–1834) bu isyanı yatırmaq üçün Salmasa gəlib ordan Təbrizə keçir və Təbrizdəki hakimiyətini təsbit etdikdən sonra bölgədəki Xanlıqlar yenədə Qacar dövlətinə tabeliklərini elan edirlər. Fətəli şah (1797–1834) Azərbaycandaki iqtidarının sürəkliləşməsini qorumaq üçün oğlu Abbas Mirzəni Təbrizə yolladı (1799).

Eyni ildə Xoy xanı cəfərqulu xan Dünbüli (1797–1813) isyan edib Salmas şəhərinə yerləşdi. Abbas Mirzə qoşunuyla Salmasa hücum eddi. Ağziyarət kəndi yaxınlığında cəfərqulu xan Dünbülinin (1797–1813) qoşununu yendib Salmas mahalını ələ keçirdi və Pirqulu xan Qacarı Salmasa hökümdar təin eddi. Qacar qoşunu 2 aya yaxın Salmasda qaldı. cəfərqulu xan Dünbüli (1797–1813) bu sürədə dağlıq bölgələrdə və Maku qalası ətrafında qalırdı. O sonralar Rus ordusuna qoşuldu və Azərbaycana qarşı döyüşdü.

XX əsr

Dilman Zəlzələsi (1930.05.07)

Dilmandan qalan tekce şəkil

Coğrafiya

Relyef və geologiya

Salmas şəhəri dəniz səviyəsindən 1396 metr yüksəklikdə yerləşir. Quzeydə Xoy şəhəri, güneydə Urmiya, şərqdə Şəbistər və qərbdə isə Türkiyə sınırı ilə sərhədlənibdir. Salmas şəhərinin ortasından Qurd dərəsi keçir və Şəhərin indiki əsas qismətləri qədim Dilman, Əhrivan kəndi, Təzəkənt təşkil edir. Şəhər, Şahmat xanələri şəklində düzəlib və özünə görə məxsus memarlığı vardır.

İqlim

Köppen iqlim təsnifatı əsasında, 0 ° C (32 ° F) izotermi istifadə edərək Salmas, Kontinental iqlimə (Dsa) sahibdir və beləliklə Yaxın Şərqdəki nadir şəhərlərdən biridir.

Salmasın iqlimi
Göstərici	Yan	Fev	Mar	Apr	May	İyn	İyl	Avq	Sen	Okt	Noy	Dek	İl
Mütləq maksimum, °C	9	16	23	32	33	37	41	43	39	34	23	19	43
Maksimum orta, °C	3	4	8	15	22	28	31	32	28	21	12	4	17
Orta temperatur, °C	−0,9	3,3	7,6	14,5	20,8	25,3	28,4	27,9	22,9	16,1	8,1	1,5	14,6
Minimum orta, °C	−9	−8	−4	3	9	14	18	18	12	7	0	−6	5
Mütləq minimum, °C	−28	−29	−27	−22	−11	4	11	8	3	−7	−22	−27	−29
Yağıntı norması, mm	0,52	0,32	0,43	0,8	1,12	0,86	0,26	0,26	0,22	0,94	0,88	0,64	7,25
Mənbə: "Weather Trends 360". "Weather Underground". "World Weather Online".

Dağlar

Salmasın önəmli dağları;

• Ərəvil dağı
• Sarı çiçək dağı
• Qızıldağ
• Avqan dağı
• Qarnıyarıq dağı
• Palantökən dağı
• Qabaqtəpə
• Pirçavuş dağı

Çaylar

Zola çayı, Salmas və Xosrava yaxınlığında

Salmasın cənubundan keçən önəmli çayı Zola çayıdır, Türkiyə ilə sərhədindəki dağlarda yüksələn Salmas Düzü boyu cənub-qərbə doğru axır. Çay, 846 km²lik bir toplam sahəyə malikdir. Çay suvarma məqsədilə bəndlənmişdir. Səddin hündürlüyü 83m, eni 287m olub mərkəzi gil nüvəsinə malik ərazi qaya bəndindən keçirilmişdir. Bənd 85 milyon m³ su tutur. Ondan sonra Derik çayı, Arzın çayı (indi quruyub) Xorxora çayı (Zola çayına qarışır) vardır. Bu çayların hamısı Urmiya Gölünə axır.

Əhalisi

Demoqrafiyası və etnik tərkibi

Rəzmaranın farsca Fərhəngi Coğrafiyayi kitabı əsasında Salmas 1959-cu ildə 11,000 nəfər əhalisi olaraq şiə inanclı türk(azərbaycanlı)dürlər,ancaq buna baxmayaraq şəhərdə neçə xristian ailədə var ki assur dilində danışırlar. İndiki Əhalisi əsasən Azərbaycanlılardan ibarətdir və azərbaycan dilində danışırlar. Asorlar Xosrava kəndində Ermənilərsə Pətəvir kəndində yaşamaqdadırlar.

Din

Salmas əhalisi əksəriyyətin dini İslam və məzhəbinə Şiədir. Bu şəhərdə yaşayan Azərbaycanlıların bir tayfası olan Kürəsünnilər Sünnidirlər və yanlış olaraq bəzən Kürd adlanırlar. azlıq olaraqda Xristian vardır.

Dialekti

Salmas əhalisinin ləhcəsi Azərbaycan ədəbi dilinə çox yaxındır və kəlmələri düz tələffuz edirlər. Ancaq ətraf kəndlər fərqli ləhcələrdə danışırlar.

Bu ləhcələri üç yere ayırmaq olar

1. Salmas ləhcəsi
2. Köhnəşəhər və Kürəsinlilərin ləhcəsi
3. Ləkistan ləhcəsi

Misal üçün bəzi kələmələri belə tələffüz edirlər:

Ədəbi	Salmas	Köhnəşəhər	Kürəsinli	Ləkistan
qullab	qullab	Kıllab	qullab	qullab
milçək	milçəh	çibin	çibin (mırçəh)	milçəh
gedirəm	gedirəm	gederəm	gederəm	gedirəm
gedirik	gedirix	gederıx	gederıx	gedirih
çıxacaq	çıxacax	çıxəcax	çıxəcax	çıxacah
alıram	alıram	alerəm	alerəm	alıram
hara?	hara?	harə?	harə?	hara?
alır	alır	aler	aler	alır
dolanırıq	dolanırıx	dolanerıx	dolanerıx	dolanürüh
nərdivan	nərdivan	?	nəvdıran	?
nənə	nənə	nənə	ənnə (nənə)	nənə
silkələ	silkələ	silkələ	sıt (silkələ)	silkələ

Qalereya

• 
  Salmasda Dilgüşa qonaq evi
• 
  Salmas bulvarı
• 
  Millət parkında çaydan abidəsi
• 
  Qaim meydanı
• 
  Salmasda İmam xiyabanı
• 
• 
  Həftvan kəndində kilsə
• 
  Xan Taxtı kəndinə gedən yol
• 
  Şəhərin görünuşü

Ədəbiyyat

• Dilməqani, Tohid Məlikzadə. Salmasın on min illik tarixi (fars).

Xarici keçidlər

[1]